Στη φωνακλάδικη δημοκρατία μας αυτοί που λιγουρεύονταν ψήφους της Χ.Α. για να περάσει ο εκλογικός τους νόμος και αποφαίνονταν ότι οι ψήφοι δεν έχουν προέλευση, φωνάζουν γιατί ένας ομογενής υπερασπιστής της Μαριούπολης ανήκει στο τάγμα Αζόφ. Και όσοι είχαν καλέσει και σουλατσάριζαν στο Καστελόριζο με τους βουλευτές της Χ.Α. επικαλούμενοι θεσμική διάσταση, καθότι οι Κασιδιάρηδες ήταν βουλευτές, εξανίστανται αγανακτισμένοι γιατί μίλησε μαχητής του Τάγματος Αζόφ στο Βίντεο του Ζελένσκι.
Και μάλιστα «διορθώνουν» και τον ουκρανικής καταγωγής Έλληνα δημοσιογράφο Ονισένκο ότι αυτός δεν ξέρει, όταν ρώτησε αγανακτισμένη πρώην βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ (η οποία σουλάτσαρε στο Καστελόριζο με τον Κασιδιάρη) πόθεν τεκμαίρεται ότι οι Αζόφ είναι ναζί. Σημειωτέον ότι ο ομογενής μαχητής είπε στο βίντεο πως πολεμάει τους Ρώσους Ναζί, ενώ ο παππούς του πολέμησε τους Γερμανούς ναζί και τραυματίστηκε τρεις φορές.
Στη σειρά όλο το πολιτικό σύστημα, από τον Τσίπρα άρξασθαι, να καταδικάζει την εμφάνιση του μαχητή, ως τον κυβερνητικό εκπρόσωπο (που μάλλον αναγκάστηκε) να τη θεωρεί λανθασμένη. Στη φωνακλάδικη δημοκρατία μας τα πάντα είναι άσπρο - μαύρο και οι διαχωρισμοί εύκολοι, ειδικά όταν ευνοούν την προπαγάνδα.
Ο Ζελένσκι προφανώς ήξερε τι θα πει ο μαχητής. Βίντεο ήταν όχι «ζωντανή» εμφάνιση. Και ο ίδιος είναι αρκετά προετοιμασμένος για κάθε ομιλία του, ώστε αποκλείεται να του ξέφυγε. Οι πιθανότητες είναι δύο: Είτε το Τάγμα Αζόφ δεν είναι το νεοναζιστικό μόρφωμα που ήταν παλιά, είτε στην Ουκρανία έχουν πιο «διασταλτική» εικόνα προς τους Ναζί. Ίσως συμβαίνουν και τα δύο.
Τα γεγονότα όμως πρέπει να τοποθετούνται εντός του δικού τους ιστορικού και κοινωνικού πλαισίου. Οι λαοί της Βαλτικής και πολλοί Ουκρανοί αποδέχτηκαν τους Γερμανούς ως απελευθερωτές. Δεν είχαν καμία γνώση ούτε καίγονταν για τη ναζιστική ιδεολογία. Απλώς είχαν τραβήξει τόση καταπίεση από τους Ρώσους, που ο εχθρός του εχθρού τους έγινε φίλος τους.
Ειδικά στην Ουκρανία, στην περιοχή του Γολοντομόρ, που πέθαναν από την πείνα (κυριολεκτικά) πάνω από έξι εκατομμύρια άνθρωποι, λόγω των κολεκτιβίστκων πειραμάτων του Στάλιν (Το 2006, αναγνωρίστηκε επίσημα από το ουκρανικό κοινοβούλιο ως γενοκτονία, ενώ μια κοινή δήλωση των Ηνωμένων Εθνών που υπογράφηκε από 25 χώρες το 2003 κάνει λόγο για 7-10 εκατομμύρια θανάτους).
Οπότε το ιστορικοκοινωνικό πλαίσιο και οι προσλαμβάνουσες των Ουκρανών είναι διαφορετικές από αυτές της Δύσης. Και παρόλα αυτά ο συνασπισμός ακροδεξιών κομμάτων «Svoboda», «Δεξιός Τομέας» και «Εθνικό Σώμα» κέρδισε μόνο το 2% των ψήφων και δεν εκπροσωπείται στο Κοινοβούλιο του Κιέβου.
Όσον αφορά το τάγμα Αζόφ: Ο ίδιος ο Ζελένσκι σε αμερικανικό μέσο δήλωσε ότι «Το Τάγμα Αζόφ ήταν ένα από αυτά τα πολλά τάγματα. Είναι αυτό που είναι. Υπερασπίστηκαν τη χώρα μας και όλα τα μέλη αυτών των ταγμάτων ενσωματώθηκαν στον ουκρανικό στρατό».
Να θυμίσουμε ότι ο Έλληνας Πρόξενος που εγκλωβίστηκε στη Μαριούπολη είχε δηλώσει ότι το Τάγμα Αζόφ υπερασπίζεται την πόλη. Και δεν έμοιαζε για κάνας ακροδεξιός. Ο ίδιος είπε ότι «ο προοδευτικός κόσμος παρεξήγησε τις δηλώσεις του». Δεξιοί και ακροδεξιοί δεν χρησιμοποιούν για τους αριστερούς τον χαρακτηρισμό «προοδευτικός κόσμος».
Αλλά κυρίως μετράει η γνώμη των Ουκρανών αναρχικών, που εξ ορισμού είναι μισητοί εχθροί των Αζόφ.
Σε μια συνομιλία της πολωνικής αντιφασιστικής συλλογικότητας «161 Crew» με έναν από τους ιδρυτές της ουκρανικής αναρχικής πρωτοβουλίας «Operation Solidarity» (όλη η συζήτηση εδώ https://freedomnews.org.uk/2022/03/29/interview-operation-solidarity-in-ukraine/ ), ερωτάται και για τους Αζόφ: Ιδού η απάντηση:
«Η επιρροή τους στη νεολαία της Ουκρανίας ήταν στο αποκορύφωμά της το 2014-2016, αλλά από το 2017 περίπου και μετά το κίνημά τους απορροφήθηκε από την Υπηρεσία Ασφαλείας της Ουκρανίας SBU. Οι πιο εξεγερμένες ομάδες έχουν καταστραφεί. Οι ηγέτες και τα μέλη τους αναγκάστηκαν να συνεργαστούν, απωθήθηκαν σε άλλες χώρες ή στην κανονική ζωή, φυλακίστηκαν ή ακόμη και δολοφονήθηκαν (μερικές φορές από τους ίδιους τους συντρόφους τους)».
Κάτι παραπλήσιο είχε αναφέρει και ο Ουκρανός Πρόεδρος, διαβεβαιώνοντας ότι «το 2014 πολλά μέλη των νεοναζιστικών ταγμάτων «παραβίασαν τους νόμους της Ουκρανίας, οδηγήθηκαν στη δικαιοσύνη και φυλακίστηκαν».
Τα ανωτέρω, εντάξει, δεν τα ξέρει το… ελληνικό twitter και σχολιάζει οργίλο. Δεν θα ξέρουν όμως και οι επαγγελματίες πολιτικοί; Δεν είναι δουλειά τους να τα ξέρουν; Μάλλον εύκολη ευκαιρία επιδεικτικής και φωνακλάδικης δημοκρατικότητας βρήκαν, αν όχι ευκαιρία να απαξιώσουν τον Ζελένσκι.
