Άξια χλευασμού είναι η ανακοίνωση του Συλλόγου των Ιδιοκτητών Ταξί του Ηρακλείου κατά της ίδρυσης των ιδιωτικών Πανεπιστημίων και γέλιο πικρό αξίζει ο αγωνιστικός οίστρος της 17χρονης Ελπίδας από Λύκειο του Περιστερίου, που στάθηκε μπροστά στην κάμερα και με μια ανάσα είπε όλο το αριστερό ποίημα, για το πώς η κυβέρνηση καταστρέφει το μέλλον της με την ελάχιστη βάση εισαγωγής, το διάβασμα όλη μέρα και τα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Αλλά δεν είναι αυτοί το πρόβλημά μας.
Η αλήθεια είναι πως αν δεν ήταν το νομοσχέδιο για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, κάτι άλλο θα έδινε το έναυσμα για την μπαχαλοποίηση, την ανατίναξη της εξεταστικής διαδικασίας, την ομηρία των φοιτητών, την αδρανοποίηση των πρυτανικών αρχών και την παράλογα φοβική στάση της κυβέρνησης.
Φοιτητές που δεν ανήκουν στο ρωμαλέο φοιτητικό κίνημα και στους στρατούς με τα στυλιάρια, και διανοήθηκαν να εμφανιστούν στις συνελεύσεις των σχολών, πήραν καλά το μάθημά τους.
Είδαν τις ακραία …δημοκρατικές μεθόδους με τις οποίες κυριαρχεί η μειοψηφία επί της πλειοψηφίας. Είδαν πως πρυτάνεις, διστάζουν και λουφάζουν για να μην αναλάβουν την ευθύνη της σύγκρουσης. Και το νέο συμβιβασμό της κυβέρνησης με το αδιανόητο.
Η ερμηνευτική εγκύκλιος του Υπουργού Παιδείας προς τους πρυτάνεις σύμφωνα με την οποία ορίζεται σαφώς ότι εξαιτίας των καταλήψεων «η εξεταστική των φοιτητών μπορεί να πραγματοποιηθεί με ψηφιακά μέσα» μπορεί να είναι μια διέξοδος, που βάζει όμως σφραγίδα με ημερομηνία 2024, στο διαχρονικό αδιέξοδο.
Υπάρχει ενδεχομένως η εντύπωση, πως το άνοιγμα μη κρατικών πανεπιστημίων θα εξαλείψει τα άρρωστα φαινόμενα του δημόσιου πανεπιστημίου. Εκτιμώ πως σε μεγάλο βαθμό αυτό, αποτελεί ευσεβή πόθο όσων ειλικρινά πιστεύουν πως ο ανταγωνισμός είναι πραγματική ευκαιρία για την αναβάθμιση των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων.
Αλλά πως θα κινητοποιήσει θετικά ο ανταγωνισμός το εδραιωμένο καθηγητικό κατεστημένο, που υφίσταται χάρη στη «συνδιοίκηση» και την πορεία χέρι - χέρι με τους αντιεξουσιαστές, τους αριστεριστές και τα μπάχαλα;
Το χέρι - χέρι πάντως δεν αρχίζει στο Πανεπιστήμιο. Η αφετηρία του είναι στα Γυμνάσια και τα Λύκεια, όπου πλήθος καθηγητών είναι απλά και μόνο «καθοδηγητές» για να μαθαίνει η κάθε Ελπίδα το ποίημα. Η αποστολή τους είναι βαθιά κομματική και ακόμη βαθύτερα συμφεροντολογική. Θέλουν να βγάλουν την επόμενη φουρνιά στο δρόμο. Κυρίως όμως, να μην βγάλουν τον εαυτό τους από τη βολή τους.
H αλήθεια είναι ότι η κυβέρνηση είχε την ευκαιρία να τελειώνει με το όνειδος του ελληνικού Πανεπιστημίου, από το ξεκίνημα της θητείας της.
Αριστεροί, σοσιαλδημοκράτες, κεντρώοι, κεντροδεξιοί και δεξιοί, όλοι οι φορολογούμενοι πολίτες ομονοούσαν στο ότι δεν πάει άλλο. Σε έρευνα της Metron Analysis το ’21 ένα συντριπτικό ποσοστό 64% δήλωνε υπέρ της αστυνόμευσης των πανεπιστημιακών χώρων.
Ανάμεσα στους πολλούς που έβλεπαν ως λύση την αστυνόμευση για να αντιμετωπιστεί η κατάντια, ήταν το 39% των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ, παρά το γεγονός ότι επισήμως η Κουμουνδούρου έλεγε όχι. Στους ψηφοφόρους του ΚΙΝΑΛ το ποσοστό άγγιζε το 84%. Η κυβέρνηση υπαναχώρησε από τον σχεδιασμό της και το βρίσκει μπροστά της.
Τουλάχιστον ας φροντίσουν από κοινού με τους πρυτάνεις να διασφαλίσουν ότι θα διεξαχθεί η εξεταστική.
Χιλιάδες οικογένειες ματώνουν οικονομικά και κάθε μέρα που χάνεται σωρεύει δυσαρέσκεια η οποία κατευθύνεται προς μια κατεύθυνση. Οι πρυτάνεις δεν έχουν να χάσουν. Η κυβέρνηση χάνει. Σε ένα πεδίο που ξεκίνησε απολύτως προνομιακά…
