Η καλύτερη παρομοίωση για την ελληνική αριστερά σήμερα, δεν είναι άλλη από μία πολυκατοικία, όπου συνυπάρχουν άνθρωποι με τελείως διαφορετικές αντιλήψεις και απόψεις, διαμετρικά αντίθετες πολλές φορές, πράγμα που καθιστά τη συμβίωσή τους, τουλάχιστον προβληματική.
Ο ΣΥΡΙΖΑ φυλλορροεί καθημερινά, αλλά κάποια στιγμή, αργά ή γρήγορα, θα σταματήσει και οι εναπομείναντες ένοικοι θα δουν τι θα κάνουν με τα περισσευούμενα έπιπλα και οικιακές συσκευές που έμειναν αχρησιμοποίητα από την προηγούμενη πολυκοσμία - κοινόβιο.
Οι νέοι ενοικιαστές θα καθαρίσουν το διαμέρισμα, θα αλλάξουν διαρρύθμιση των δωματίων και των επίπλων και θα συνεχίσουν να πολιτεύονται μέσα στο γνωστό κλίμα δυσανεξίας, εχθροπάθειας, κατασκευής εχθρών και μίσους. Αυτό έμαθαν από τους παλιούς, αυτό θα κάνουν.
You can’t teach new tricks an old dog. Το σίγουρο είναι πως δε θα έχουν «παιδιά» για να κάνουν φασαρία και να ενοχλούν τους γείτονες, αφού η νεολαία ΣΥΡΙΖΑ κατέβασε ρολά και η πλειοψηφία της τραβάει για άλλες παιδικές χαρές. Απομένει μόνο να δούμε πως θα μοιράσουν τη «κοινή περιουσία» μετά το διαζύγιο, κάτι ινστιτούτα, αρχεία και λοιπά «άϋλα» περιουσιακά στοιχεία. Δουλειά που μάλλον θα αναλάβουν οι γνωστοί δικηγόροι.
Μεγαλύτερο πρόβλημα αυτοί που έφυγαν από τον παλιό όροφο και τώρα πρέπει να ζήσουν σε ένα άλλο διαμέρισμα. Σίγουρα δε θα είναι τόσο ευρύχωρο (αυτή τη λέξη την αγαπούν πολλοί οι Έλληνες αριστεροί) και σίγουρο, λόγω των συνθηκών της μετακόμισης, δεν ήταν σε θέση να διαλέξουν τους γείτονές τους. Αναμφίβολα, θα χρειαστεί να επαναπροσδιορίσουν τη σχέση τους όχι μόνο με την ιστορία, αλλά και με την νέα πραγματικότητα. Θα μπορέσουν να το κάνουν, όταν κάθε φορά που μιλούν είναι σαν να ακούμε όλα εκείνα τα χιλιοειπωμένα, φθαρμένα και διαψευσμένα κλισέ, τα οποία εδώ και χρόνια προκαλούν τα χασμουρητά της κοινωνίας; Πολύ αμφιβάλω.
Μαθημένοι να πελαγοδρομούν μέσα από ατέρμονες συζητήσεις και ατελείωτες, ανέφικτες θεωρητικολογίες, αποδείχτηκαν ανεπαρκείς στη διαχείριση της εξουσίας όταν την είχαν (2015 - 2019) και διακρίθηκαν ως μαθητευόμενοι μάγοι ενός τσίρκου που ιδρύθηκε ευκαιριακά και σκόρπισε μόλις φύσηξε το αεράκι της ιστορίας. Επιπλέον, οι εν λόγω, έχουν στους κόλπους τους διάφορους «γεφυροποιούς» αλλά και «γκαντέμηδες», δηλαδή τύπους, οι οποίοι όπου κι αν πήγαν «έκλεισαν σπίτια και μαγαζιά», γεγονός που δεν περνάει πια απαρατήρητο.
Θα μπορέσουν, όμως, να διαμορφώσουν ένα νέο πολιτικό ρεύμα, με σαφή και διακριτά χαρακτηριστικά, ώστε να αντέξουν τις πιέσεις τόσο από τους παλιούς συγκάτοικους, όσο και από τους υπόλοιπους μεγαλογείτονες, όπως το ΚΚΕ που κατέχει οροφοδιαμέρισμα και διαθέτει πλούσια εμπειρία στο πως να κυριαρχεί και να δεσπόζει στις συνελεύσεις των ενοίκων;
Μεταξύ μας, τώρα αν κάποιος που αυτοπροσδιορίζεται ως αριστερός, για ποιο λόγο να προτιμήσει μία λέσχη συζητήσεων από ένα κόμμα, το οποίο αν μη τι άλλο, διακρίνεται για την εμμονική του σταθερότητα στην πίστη της παγκόσμιας επανάστασης και του φωτεινού μέλλοντος μιας κομμουνιστικής κοινωνίας; Είναι άλλο πράγμα να πίνεις χαλαρά τον εσπρέσσο στη βεράντα συζητώντας κι άλλο να κατεβαίνεις καθημερινές, αργίες και γιορτές σε διαδηλώσεις κρατώντας στειλιάρια με κόκκινες σημαίες.
Ας μην ξεχνάμε και τον ακάλυπτο χώρο στο πίσω μέρος της πολυκατοικίας, όπου εδώ και χρόνια λειτουργεί μία «κατάληψη», ένας «εναλλακτικός χώρος», με «ενοίκους» που πλειοδοτούν σε αριστεροσύνη και πολλές φορές λειτουργούν διαλυτικά στις συνελεύσεις, με αποτέλεσμα είτε να μην λαμβάνονται αποφάσεις για τα «κοινόχρηστα», είτε να μπερδεύουν / φοβίζουν τους περαστικούς ή τους υποψήφιους ενοικιαστές των άδειων διαμερισμάτων.
Το ιδανικό για τους ίδιους και τη χώρα, θα ήταν να γκρεμιστεί αυτή η πολυκατοικία και να δημιουργηθεί ένας χώρος ανοιχτός για τους πολίτες, όπου θα μπορούν ελεύθερα να περνούν την ώρα τους απολαμβάνοντας τον ελεύθερο χρόνο τους, μια παιδική χαρά για τα «παιδιά», μια κόκκινη Disneyland με multimedia εφαρμογές προσομοίωσης της παγκόσμιας επανάστασης, αλλά κάτι τέτοιο φαντάζει ουτοπικό στις μέρες. Εξίσου ουτοπικό με τη μακροημέρευση των διαφόρων ενοικιαζόμενων ιδεολογιών, οι οπαδοί των οποίων εγκαταβιώνουν σε αυτό το παράδοξο κοινόβιο.
