Ο Αλέξης Τσίπρας βρίσκεται στις Ηνωμένες Πολιτείες (έξω τώρα οι Αμερικάνοι) όπου θα διδάξει στο Χάρβαρντ την υψηλή τέχνη της διαπραγμάτευσης με τους δανειστές. Εκείνη της τέχνη για την οποία η νομική σχολή του ίδιου πανεπιστημίου του έδωσε το βραβείο της χειρότερης διαπραγμάτευσης το 2015!
Στην περιγραφή αιτιολόγησης του… χρυσού βατόμουρου που του έδωσε (τα χρυσά βατόμουρα είναι αντιβραβεία των Όσκαρ, για τις χειρότερες ταινίες κάθε χρονιάς), το πανεπιστήμιο γράφει:
«Δυσαρεστημένος από τη συμφωνία που του προτάθηκε ο Αλέξης Τσίπρας έκανε δημοψήφισμα. Αφού οι Έλληνες απέρριψαν τη συμφωνία, η ελληνική οικονομία υποχώρησε ακόμη περισσότερο και ο Τσίπρας με την ομάδα του αναγκάστηκαν να δεχθούν ένα ακόμη χειρότερο πακέτο»…
Αυτά τα νάματα σοφίας θα μεταλαμπαδεύσει ο Αλέξης στους αυριανούς ηγήτορες. Και μάλλον αδίκως αναμένεται ο πρώην διευθυντής του γραφείου Τύπου του Μαξίμου Θ. Καρτερός, να δημοσιεύσει ανάλογο άρθρο με εκείνο το αλησμόνητο του 2016 «Σας γαμώ το Χάρβαρντ».
Τότε το Χάρβαρντ αφορούσε τους γόνους, Σαμαρά, Μητσοτάκη, Παπανδρέου. Δεν είχε εισπηδήσει σε αυτό το λαϊκό παιδί των καταλήψεων. Και προς Θεού, μην πει κανείς ότι είναι γλείψιμο εκεί που έφτυναν. Αντιθέτως, είναι άλωση των κάστρων επώασης και διάχυσης των αντιανθρώπινων ιδεών του δυτικού «καπιταλισμού της καταστροφής». Άλλη μια νίκη της Πρώτης Φοράς Αριστεράς, δηλαδή.
Όπως και τότε που ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, πλαισιωμένος από τη συντρόφισσα Έλενα Κουντουρά των ΑΝΕΛ, εξόρκισαν τον αδηφάγο καζινοκαπιταλισμό, χτυπώντας το κουδούνι («Closing Bell»), για την έναρξη της συνεδρίασης του τρισκατάρατου χρηματιστηρίου της Wall Street. Παντού κέρδαγαν ο σύντροφοι.
Πάντως, μπορεί ο ριζοσπάστης αριστερός να περιοδεύει στο άντρο του ιμπεριαλισμού, αλλά εδώ η τύχη του δουλεύει.
Δημοσιογράφος, διευθυντής ειδήσεων καναλιού που κάποτε μας ενημέρωνε για τον καιρό με τα ακκίσματα ευειδούς νεαράς «Είμαι η Πετρούλα και μόλις τελείωσα», πατριάρχης του τηλεοπτικού κιτρινισμού και της μετατροπής της τηλε-ενημέρωσης σε ριάλιτι, γίνεται σταυροφόρος της ενότητας του κεντροαριστερού χώρου.
Ο εν λόγω αποκάλυψε ότι αναμένονται κινήσεις για την ενότητα του κεντροαριστερού χώρου με τη δημιουργία ενός νέου φορέα. Σύμφωνα με τον ίδιο, οι διαδικασίες αυτές βρίσκονται σε εξέλιξη και θα γίνουν ανακοινώσεις τις επόμενες ημέρες (μάλλον μετά το Πάσχα και την επιστροφή του Αλέξη).
Ο νέος αυτός φορέας θα ξεκινήσει από την αρχή με εκλογή αρχηγού από τη βάση. Το κάλεσμα για ενότητα θα απευθυνθεί σε όλα τα κόμματα της κεντροαριστεράς, με στόχο τη δημιουργία ενός μεγάλου και ενιαίου πολιτικού σχηματισμού.
Όσο για τον Αλέξη Τσίπρα, αυτός θα έχει ρόλο σε αυτή την προσπάθεια, χωρίς να διευκρινίζεται αν θα τεθεί επικεφαλής. Και πως να διευκρινιστεί αφού η επιλογή θα γίνει από τη βάση; Απλώς δεν υπάρχει και κάνας άλλος.
Ο Ανδρουλάκης έχει δείξει το ταβάνι του, όπως και ο Φάμελλος. Η νέα αρχηγέτιδα της αντιπολίτευσης Ζωή, δεν είναι αποδεκτή από κανένα κόμμα. Άλλωστε η ίδια διαβεβαιώνει «Δεν κοιτάμε ούτε αριστερά ούτε δεξιά. Κοιτάμε μπροστά».
Προς το παρόν οι μόνες κινήσεις που εκδηλώνονται στον χώρο είναι η εκδηλωθείσα πρόθεση του Φάμελλου να απευθύνει πρόσκληση συνεργασίας στις «προοδευτικές» δυνάμεις. Πρόθεση που θα μείνει αναπάντητη εκ μέρους του ΠΑΣΟΚ, καθώς, ασχέτως των ποσοστών του, δεν ταιριάζει στην ιστορία του να διαχυθεί και συγχωνευτεί με τα «υπόλοιπα» της λαϊκής παρόξυνσης που έκανε τον ΣΥΡΙΖΑ από γκρουπούσκουλο κόμμα. Αναμένεται βεβαίως να ανταποκριθούν κάποιοι της Νέας Αριστεράς.
Με δεδομένη τη νέα παρόξυνση η οποία φέρνει σε κάποιες δημοσκοπήσεις δεύτερο το κόμμα τη Ζωής, και στις υπόλοιπες με διαφορά στήθους από το ΠΑΣΟΚ, οι καιροί ου μενετοί.
Αν συνυπολογιστεί και η πτώση της ΝΔ, παρότι παραμένει πρώτη με διαφορά, η κατάσταση παραμένει δυσεπίλυτη. Σε αυτό προστίθενται και διάφορες δυσαρέσκειες στο εσωτερικό τη ΝΔ, επειδή ο Μητσοτάκης έχει στη βιτρίνα διάφορους πασοκογενείς κεντροφιλελεύθερους.
Απουσία αυτογνωσίας. Το 2019 η ΝΔ θα έπαιρνε την κυβέρνηση γιατί ο κόσμος ήθελε πάσει θυσία να διώξει τον ΣΥΡΙΖΑ. Το 2023 δεν είναι σίγουρο ότι θα απολάμβανε αυτοδυναμία με έναν καθαρόαιμο δεξιό αρχηγό. Την αυτοδυναμία της την έδωσαν αυτοί που περιγράφει ο Μουμτζής ως «μουσαφίρηδες». Που ψήφισαν Μητσοτάκη και όχι ΝΔ.
Αν τελικά, παρά τις διαψεύσεις, κάνει κόμμα και η Καρυστιανού με τίτλο «Οξυγόνο», η πολιτική ζωή κατακερματίζεται περεταίρω. Και βεβαίως ακόμη περισσότερο η κεντροαριστερά.
Ουδέν πρόβλημα. Οι λαοί δημιουργούν τις τύχες τους με τις επιλογές τους. Το 2015 ψήφισαν σε ποσοστό 62% υπέρ της αδιανόητης φτώχειας και δυστυχίας που τους περίμενε εάν ο Τσίπρας δεν έκανε την kolotoumpa.
Τώρα υπό κράτος έντονου συναισθηματικού φορτίου, μέσω ψεκασμένων θεωριών και χωρίς ψυχραιμία και λογική επεξεργασία, ο λαός προετοιμάζει εκ νέου την τύχη του. Δεν του έφτανε το πρώτο μάθημα… προφανώς επειδή η επανάληψις είναι μήτηρ μαθήσεως…
