Εδώ και ένα χρόνο ο Κυριάκος Μητσοτάκης ξεκαθάρισε πως δεν είναι στις προθέσεις του να διεκδικήσει έναν σημαντικό θώκο στην Ευρωπαϊκή Ένωση και από τότε, ευκαιρίας δοθείσης, επαναλαμβάνει αυτή τη θέση του. Εις μάτην. Οι ίδιοι άνθρωποι εξακολουθούν να γράφουν πως οσονούπω πρόκειται να εγκαταλείψει την Ελλάδα και να μεταβεί στις Βρυξέλλες. Και όταν τους εξηγείς πως και τις διαβεβαιώσεις ενός πρωθυπουργού να μην πιστεύουν, χρειάζεται μια απλή λογική. Τι λέει η απλή λογική;
Πως όσο υψηλή και αν είναι μια θέση στην Ευρωπαϊκή Ένωση, δεν παύει να είναι μια θέση ενός υψηλόβαθμου υπαλλήλου ο οποίος δε διαμορφώνει μόνος του την ευρωπαϊκή πολιτική, αλλά είναι υποχρεωμένος να συνθέτει όλες τις απόψεις. Δεν είναι ούτε καν primus inter pares. Για ποιο λόγο ένας πρωθυπουργός, απόλυτα κυρίαρχος στην πατρίδα του, να αφήσει το πόστο του με τις τεράστιες εξουσίες που του παρέχει το πρωθυπουργοκεντρικό σύστημα, για να γίνει ένας υψηλόβαθμος Ευρωπαίος υπάλληλος;
Αντιλαμβάνομαι την εμμονή κάποιων άσπονδων φίλων του Μητσοτάκη να θέλουν να τον διώξουν από την Ελλάδα. Προφανώς, δεν τους κάνει. Και αυτό το δείχνουν με πολλούς τρόπους, ένας εκ των οποίων είναι και αυτός που περιγράφω. Σήμερα όλοι αυτοί αισθάνονται πως βρίσκονται εκτός παιχνιδιού με τον Κυριάκο πρωθυπουργό και ευελπιστούν πως με τη μετακίνησή του στην Ευρωπαϊκή Ένωση - άλλος τρόπος να φύγει από την εξουσία μέχρι στιγμής δεν είναι ορατός- θα ανοίξει το παιχνίδι. Κάπου θα βρουν να «τρουπώσουν» κι αυτοί στα συστήματα της εξουσίας.
Τι κερδίζουν διακινώντας μια «είδηση» που έχει διαψευσθεί πολλές φορές; Απολύτως τίποτα. Μάλλον, βγάζουν τα απωθημένα τους κατά του πρωθυπουργού, αλλά εμφανώς με λάθος τρόπο. Διότι όταν θεωρείς πως κάποιος προορίζεται για ένα υψηλότατο αξίωμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης -αυτά τα αξιώματα δεν είναι πολλά- τότε αναγνωρίζεις την αξία του.
Κάτι, που στην περίπτωσή μας είναι κωμικό και αντιφατικό, καθώς όλοι αυτοί, οι εντός της Ελλάδας, μιλούν με τον πιο υποτιμητικό τρόπο για τον Έλληνα πρωθυπουργό. Πώς τώρα ένας αποτυχημένος πρωθυπουργός θα αναλάβει ένα σημαντικό ευρωπαϊκό πόστο, αυτή η αντίφαση δείχνει και τα τραγικά αδιέξοδα τους.
Προφανώς, ο Μητσοτάκης θα ολοκληρώσει την τετραετία του και θα επιδιώξει το, μέχρι στιγμής, ακατόρθωτο. Μια 3η συνεχόμενη πρωθυπουργία για να γίνει ο μακροβιότερος Έλληνας πρωθυπουργός χωρίς ανάπαυλα. Και μόνον αυτή η προοπτική προκαλεί σε κάποιους μια αλλεργία, ακόμα και σε ευρισκόμενους εντός της Νέας Δημοκρατίας, για να μην πω κυρίως σε αυτούς.
Είμαι περίεργος να δω ποιο θα είναι το επόμενο σενάριο αυτών των κύκλων για τον Μητσοτάκη. Τι άλλο θα επινοήσουν.
