Περί Αριστεράς και... θανάτου ήταν ο διάλογος που διημείφθη μεταξύ του Ευκλείδη Τασακλώτου και Νίκου Μπίστη στην Κεντρική Επιτροπή Ανασυγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ. «Είμαι 30-40 χρόνια και ως αριστερός θα πεθάνω» είπε ο πρώην υπουργός Οικονομικών για να του απαντήσει ο Ν. Μπίστης ότι και αυτός θα πεθάνει ως αριστερός, αλλά πριν να έρθει το μοιραίο, θέλει να δω και μια δεύτερη κυβέρνηση της αριστεράς.
«Ως αριστερός είμαι 30-40 χρόνια και ως αριστερός θα πεθάνω» ολοκλήρωσε την τοποθέτηση του ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, ο οποίος μίλησε για τις τρεις διαχωριστικές γραμμές «πάνω στις οποίες θα χτίσουμε το νέο κόμμα μας και που οι πιο πολλοί, αν όχι όλοι, συμφωνούμε», υπογραμμίζοντας ότι αυτές αποδεικνύουν ότι παραμένει πάντα ο διαχωρισμός αριστεράς-δεξιάς. Οι τρεις διαχωριστικές γραμμές, είπε, είναι οι ανισότητες (του φύλλου, οι περιφερειακές ανισότητες, οι ανισότητες στα κοινωνικά αγαθά), η δεύτερη έχει να κάνει με μια διαφορετική πράσινη ανάπτυξη (πρέπει να κάνουμε την αυτοκριτική μας για τις εξορύξεις, είπε), η τρίτη αφορά στα δικαιώματα, τη δημοκρατία και τους πρόσφυγες.
Ο πρώην υπουργός και βουλευτής, ανέφερε ότι ακούει από «καλοθελητές» σε εφημερίδες και σε σάιτ «ότι εμείς πρέπει να πάμε προς το κέντρο, αυτές οι τρεις γραμμές είναι οι διαχωριστικές γραμμές του ΣΥΡΙΖΑ, αυτοί που μας λένε ότι να κάνουμε ένα καινούριο συστημικό κόμμα, δεν ξέρουν που πατάνε και που βρίσκονται». «Από τη δεκαετία του 1990 ακούμε ότι δεν υπάρχει διαχωρισμός αριστεράς και δεξιάς και αυτό είναι που οδήγησε στις μεγάλες ανισότητες και την έλλειψη ανάπτυξης και το φιλελεύθερο κέντρο να μετατοπίζεται από τις θέσεις που είχε για τα δικαιώματα».
«Κι εγώ, όπως ο Ευκλείδης το ''χω πάρει απόφαση ότι θα πεθάνω ως αριστερός, αλλά θέλω πριν να έρθει το μοιραίο, να προλάβω να δω τη δεύτερη κυβέρνηση της αριστεράς», τόνισε ο Νίκος Μπίστης («Γέφυρα»), ο οποίος πήρε τον λόγο στη συνέχεια. Είπε πως ο αναγκαίος μετασχηματισμός δεν συνιστά μετατόπιση προς το Κέντρο, αντιθέτως αποδεικνύει ότι είναι ένα κόμμα εν κινήσει, ότι εκπροσωπεί τον προοδευτικό πόλο και εκφράζει την ανάγκη μεγαλύτερης συμπόρευσης. Σχολίασε ότι το κόμμα που συγκροτείται δεν χρειάζεται να είναι ιδεολογικής ενότητας, δεδομένων των διαφορετικών καταβολών, αλλά προγραμματικής ενότητας.
