Οι καινούριες δημοσκοπήσεις δε μας έκαναν σοφότερους. Επιβεβαίωσαν, όσα ήδη γνωρίζαμε.
Ο πρωθυπουργός και η κυβερνώσα παράταξη είναι κυρίαρχοι στο πολιτικό σκηνικό της χώρας. Πρωτοφανές φαινόμενο στα μεταπολιτευτικά χρόνια, ιδιαιτέρως αν λάβουμε υπ’ όψιν ότι η ΝΔ κυριαρχεί δημοσκοπικά από το 2016(!), ενώ έχει κερδίσει έκτοτε πλήθος εκλογικών αναμετρήσεων έχοντας διαχειριστεί, μεγάλες κρίσεις παγκόσμιας δυναμικής.
Όλα καλά λοιπόν για το κυβερνών κόμμα; Όχι ακριβώς. Η ιδιαιτερότητα του να παίζεις χωρίς αντίπαλο, δίνει μεν πρωτοβουλία κινήσεων αλλά και νομοτελειακά οδηγεί σε πολιτική χαλάρωση, η οποία δρα ύπουλα χωρίς εμφανή σημάδια και απειλές.
Άποψη του γράφοντος είναι, ότι η κυβέρνηση εγκαταλείπει σταδιακά έναν προνομιακό για εκείνη χώρο, αυτόν της δημόσιας τάξης και σιωπηλά τον εκχωρεί σε ακροδεξιά μορφώματα, τα οποία αντλούν την ύπαρξή τους διεκδικώντας κομμάτι της «πίτας» που ονομάζεται Νόμος και Τάξη.
Ένας τομέας απολύτως προνομιακός για τη ΝΔ, ο οποίος την οδήγησε – μεταξύ άλλων – στην πολιτική κυριαρχία που απολαμβάνει σήμερα. Αν το σκεφτεί κανείς, μετά τα ζητήματα της οικονομίας το ζήτημα της ασφάλειας – με την ευρύτερη έννοια – ήταν εκείνο που οδήγησε την κεντροδεξιά παράταξη στην εξουσία.
Όντως οι επιτυχίες της κυβέρνησης δεν ήταν λίγες. Από την αλλαγή του Νόμου για το πανεπιστημιακό άσυλο (πάρα την αστοχία της πανεπιστημιακής αστυνομίας) μέχρι τη διάλυση των παράνομων καταλήψεων και την ευταξία πλέον, στην τέως «αυτοδιοικούμενη» περιοχή των Εξαρχείων. Κυρίως όμως, η άνοδος του ηθικού της αστυνομίας, η οποία επί ΝΔ ανέβασε το κύρος της και απελευθερώθηκε επιχειρησιακά για να υπηρετήσει την πατριωτική αποστολή της.
Η δεύτερη τετραετία όμως της κυβέρνησης, δείχνει να παίρνει μια άλλη τροπή στα ζητήματα της δημόσιας τάξης. Φαίνεται, πως υπερισχύει το ένστικτο της αυτοσυντήρησης που κυριαρχεί σε κάθε κυβέρνηση στο μέσον της δεύτερης θητείας της και η διάθεση να «σπάσει αυγά» περιορίζεται.
Η άνοδος των ακροδεξιών κομμάτων στις τελευταίες δημοσκοπήσεις οφείλεται ακριβώς εκεί. Στην εγκατάλειψη του δόγματος «νόμος και τάξη» από την κυβέρνηση.
Ο πρωθυπουργός είπε σε πρόσφατη συνέντευξη του πως τα ακροδεξιά κόμματα δεν αποτελούν εν δυνάμει κυβερνητικούς εταίρους. Πολύ σωστά, διότι ο κυρίαρχος ποτέ δε δέχεται σύμπραξη από τους «μικρούς», ειδικά όταν η ακραία ρητορική τους δεν συνάδει με το ήθος και του ιδίου και της παράταξης.
Αρκεί φυσικά να μην τους εκχωρεί ζωτικό πολιτικό χώρο.
Οι πολίτες εκτιμούν μεν, όσα έχει κάνει η κυβέρνηση στον τομέα της δημόσιας τάξης, προφανώς όμως επιθυμούν περισσότερα.
Είναι η στιγμή που οφείλει η κυβέρνηση να προχωρήσει στο επόμενο βήμα, το οποίο θα καταστήσει τη χώρα απολύτως ευνομούμενη και θα την απαλλάξει οριστικά από παθογένειες δεκαετιών.
Οι βασικοί τομείς που πρέπει να αποτελέσουν πεδίο πολιτικής και επιχειρησιακής δράσης είναι δύο, η τροχαία αστυνόμευση και η μηδενική ανοχή σε έκνομες ενέργειες που άπτονται της καθημερινότητας.
Έχω αρθρογραφήσει πολλάκις για την τροχαία αστυνόμευση από το φιλόξενο βήμα του liberal. Δε θα κουράσω με μια απλή επανάληψη των προηγουμένων. Θα επισημάνω, απλώς ότι η έλλειψη ευνομίας στο κυκλοφοριακό, πλήττει καθοριστικά την εικόνα ευταξίας ολόκληρης της χώρας. Ο μέσος πολίτης μπορεί να μην έλθει σε επαφή με το σκληρό έγκλημα, σίγουρα όμως έχει καθημερινή τριβή με τη χαοτική κατάσταση στους δρόμους και αυτό επηρεάζει καθοριστικά την εικόνα που έχει για τη δημόσια τάξη.
Ούτε οι κάμερες ούτε τα τυχαία μπλόκα της τροχαίας θα εισφέρουν καθοριστικά στην αλλαγή του κλίματος, – χρήσιμα εργαλεία – αλλά ως εκεί. Η εικόνα στους δρυμούς θα αλλάξει, αν ΟΛΟΚΛΗΡΗ η αστυνομία ασχολείται και με την τροχαία αστυνόμευση, όπως ασχολείται με οτιδήποτε άλλο.
Η μηδενική ανοχή σε κάθε λογής έκνομες ενέργειες επηρεάζει επίσης καθοριστικά την άποψη του πολίτη για την εφαρμογή του νόμου.
Τι πρέπει να γίνει άραγε για να εφαρμοστεί ο νόμος για τις πορείες που ταλαιπωρούν τους πάντες; Πόση αγανάκτηση χρειάζεται ακόμα να συσσωρευτεί, η οποία βρίσκει συνήθως πολιτική «στέγη» στα λαϊκίστικα ακροδεξιά κόμματα;
Πόση ακόμα ανοχή θα υπάρξει στην παραβατικότητα των ανηλίκων, η οποία γιγαντώνεται καθημερινά; Ο ρόλος της αστυνομίας είναι να καταστέλλει και δια της βεβαιότητος της καταστολής να επιφέρει και την πρόληψη και όχι να αναλύει κοινωνιολογικά το φαινόμενο μιλώντας για ευθύνες της οικογένειας.
Έκαστος εφ ω ετάχθη.
Η αδιαμφισβήτητη πολιτική κυριαρχία της κυβέρνησης πρέπει να την οδηγεί σε μεταρρυθμιστικό οίστρο στη δημόσια τάξη και όχι σε νιρβάνα διαχείρισης.
Οφείλει να κόψει το πολιτικό οξυγόνο στην ακροδεξιά, ενσωματώνοντας πολιτικές, που τυγχάνουν της έγκρισης της πλειοψηφίας του Ελληνικού λαού.
Η διαχειριστική λογική είναι συνταγή αποτυχίας.
*Ο Κωνσταντίνος Δούβλης είναι εγκληματολόγος, διδάκτωρ κοινωνιολογίας της αστυνόμευσης.
