Της Κατερίνας Οικονομάκου
«Αποτροπιασμός. Στον απόλυτο ευτελισμό της ανθρώπινης προσωπικότητας και των εργασιακών σχέσεων προχώρησε η ΣΤΑΣΥ. Δέκα μέρες πριν τις Άγιες ημέρες των Χριστουγέννων, Παρασκευή Βράδυ, εργαζόμενοι μετακινούνται από τις θέσεις εργασίας τους, χωρίς να ενημερωθούν. Μην λαμβάνοντας υπ'' όψη τον οικογενειακό προγραμματισμό και τις ιδιαίτερες ανάγκες του κάθε ατόμου, επιβάλλουν τη στοιβοποίηση».
Τι σημαίνει στοιβοποίηση, άραγε; Πάω στοίχημα ότι ο μοναδικός άνθρωπος στη χώρα που γνωρίζει την ετυμολογία της λέξης, είναι ο πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων Λειτουργίας Μετρό (ΣΕΛΜΑ), Σπύρος Ρεβύθης. Το λέω διότι με αυτές τις φράσεις, τις οποίες αντιγράφω εδώ με ευλαβική ακρίβεια, αρχίζει η ανακοίνωση που εξέδωσε το ΣΕΛΜΑ, λίγες ώρες πριν προχωρήσει στη στάση εργασίας που μεταφράστηκε σε άλλη μια δοκιμασία για τους Αθηναίους.
Ας βάλουμε το χέρι στην καρδιά: Μπορεί κανείς να φανταστεί πιο απόλυτο ευτελισμό της προσωπικότητας από την εντολή να εργαστείς σε εκδοτήριο εισιτηρίων στον Ευαγγελισμό; Ούτε στον εχθρό μου δεν θα το ευχόμουν. Κι όμως, 21 συμπολίτες μας θα έχουν αυτή τη μοίρα. Οι εκδότες εισιτηρίων, όπως μάθαμε από το ΣΕΛΜΑ, δουλεύουν σε απάνθρωπες και αντίξοες συνθήκες. Γι αυτό οι συνδικαλιστές του ΣΕΛΜΑ αποφάσισαν να δώσουν στους καλομαθημένους Αθηναίους μια γεύση από «απάνθρωπες συνθήκες». Νομίζω ότι μας άξιζε. Τόσα χρόνια, καθόμαστε απαθείς και κοιτάζουμε τους συνανθρώπους μας να υποφέρουν πίσω από το τζαμάκι που μας χωρίζει. Κάποιος έπρεπε να μας ταρακουνήσει.
Το μελόδραμα έχει και συνέχεια. Σε δυο ραδιοφωνικές συνεντεύξεις του, ο κ.Ρεβύθης έκανε έκκληση για προσλήψεις, προκειμένου «να φάει ψωμί ο κοσμάκης». Κι αμέσως μετά, δήλωσε ότι «είμαστε εργαζόμενοι των 700 ευρώ». Το ίδιο επανέλαβε στη δεύτερη συνέντευξη: «Με ενιαίο μισθολόγιο, πληρωνόμαστε 700 ευρώ όλοι». Και κάπου εκεί, το μελόδραμα έχασε τη χάρη του. Ή τουλάχιστον, εγώ έχασα το χιούμορ μου.
Σε ρεπορτάζ της Καθημερινής, που δημοσιεύτηκε στις 27/11/2017, δηλαδή πριν από δύο χρόνια, γράφει ο Ηλίας Μπέλλος, ότι «εντός των ΣΤΑΣΥ οι εργαζόμενοι στους ΗΣΑΠ, περί τους 700, έχουν τις υψηλότερες μισθολογικές αποδοχές, αυτοί του ΤΡΑΜ, περί τους 500, τις χαμηλότερες και οι υπόλοιποι 1.300 περίπου του μετρό βρίσκονται κοντά στον προαναφερθέντα μέσο όρο των 2.553 ευρώ μεικτά μηνιαίως». Αυτά πριν από δύο χρόνια. Και μέχρι πριν από λίγες μόλις ώρες, ένας οδηγός του μετρό είχε μισθό 1.600 ευρώ (μεικτά), όπως έμαθα με βεβαιότητα. Αλλά ο κ.Ρεβύθης παίρνει 700 ευρώ; Αδικία. Και νομίζει, ο καημένος, ότι εξίσου αδικημένοι είναι και όλοι οι συνάδελφοί του; Αυτό, ναι, είναι σκανδαλώδες.
Εντάξει, ξέρουμε ότι δεν είναι καθόλου αστείο αυτό που συνέβη σήμερα. Ο «κοσμάκης», που ο κ. Ρεβύθης νομίζει ότι μπορεί να πατρονάρει, είναι όλοι αυτοί οι Αθηναίοι που βρέθηκαν εγκλωβισμένοι στην ασφυκτική κίνηση, ενώ αγωνιούσαν να φτάσουν στον προορισμό τους. Πάρα πολλοί ανάμεσά τους είναι πραγματικά εργαζόμενοι των 700 ευρώ. Και είναι επίσης πολύ πιθανό ότι πάρα πολλοί Αθηναίοι, εργάζονται σε πραγματικά δύσκολες συνθήκες. Για όλους αυτούς τους πολίτες, αυτό το μελόδραμα που παίχτηκε σε βάρος τους μοιάζει κυρίως με χλευασμό. Κι έπειτα, πρόκειται για ένα μελόδραμα που δεν τιμά τον συνδικαλισμό – τον ευτελίζει. Και οπωσδήποτε δεν προστατεύει την αξιοπρέπεια αυτών των 21 εργαζομένων, οι οποίοι συναίνεσαν στην ομηρία των συμπολιτών τους, επειδή δεν θέλουν να κάνουν την αξιοπρεπή, εύκολη και χρήσιμη για το κοινωνικό σύνολο δουλειά για την οποία προσλήφθηκαν.
Μιλώντας στο ραδιόφωνο, ο κ.Ρεβύθης είπε ότι «θέλουμε να ζητήσουμε από τους επιβάτες ένα μεγάλο συγνώμη», προτού αρχίσει να αραδιάζει τα βάσανα των εργαζομένων στο μετρό. Σε ό,τι με αφορά, η συγνώμη δεν γίνεται δεκτή. Ή μάλλον, θα τον συγχωρήσω αν μας εξηγήσει τι σημαίνει «στοιβοποίηση».
