Οι διοικητές των στρατευμάτων της Ρωσίας διατάζουν τις γυναίκες στην Ουκρανία να κρεμάσουν λευκά πανιά έξω από τα σπίτια τους, ώστε οι στρατιώτες τους να ξέρουν ποιες να βιάσουν! Σύμφωνα με την Daily Mail, που επικαλείται τον Βρετανό ποινικό δικηγόρο W. Jordash, ο οποίος βοηθά τις έρευνες για τα εγκλήματα πολέμου στο Κίεβο, οι Ρώσοι διοικητές ενθαρρύνουν και διατάζουν τα στρατεύματα να βιάζουν γυναίκες στις κατεχόμενες από τη Ρωσία πόλεις.
Όπως εξηγεί ο ίδιος η σεξουαλική βία που διαπράχθηκε από τα ρωσικά στρατεύματα δείχνει επίπεδο οργάνωσης και σχεδιασμό. Οι Ρώσοι στρατιώτες χρησιμοποιούν τον βιασμό ως όπλο πολέμου και την αναγκαστική εγκυμοσύνη ως εθνοκάθαρση και πρόκληση ψυχολογικού τραύματος σε μια ολόκληρη γενιά ανθρώπων.
Σύμφωνα με άλλες μαρτυρίες υπήρξαν γυμνά πτώματα γυναικών με εμφανή σημάδια βιασμού και βασανισμού. Σε αρκετές περιπτώσεις οι στρατιώτες έκαψαν σπίτια για να εξαφανίσουν στα στοιχεία.
Δεν είναι δυστυχώς η πρώτη φορά και δεν θα είναι η τελευταία. Ο μαζικός βιασμός γυναικών κατακτημένων περιοχών έρχεται από την αυγή του ανθρώπου, από την εποχή των σπηλαίων. Εκλαμβάνεται ως «έπαθλο» των νικητών, ως κίνητρο εθνοκάθαρσης, γενοκτονίας ή και ψυχαγωγίας. Λαμβάνει συμβολικά τη μορφή βιασμού ολόκληρης της κατακτηθείσας κοινότητας, ως λάφυρο και κύδος πολέμου.
Κατά την πορεία τους στο Βερολίνο οι σοβιετικοί στρατιώτες κακοποίησαν σεξουαλικά άγνωστο αριθμό γυναικών και με τη νοοτροπία «να αφανίσουμε δίχως έλεος τις γερμανικές θηλυκές γάτες». Γυναίκες βιάζονταν μπροστά στους συζύγους τους, κόρες μπροστά στις μανάδες ή γιαγιάδες τους. Το επιχείρημα αυτοδικαίωσης ήταν πως «είναι γυναίκες των Ναζί», άρα ο βιασμός είναι δίκαια εκδίκηση. Επισήμως το θέμα δεν έχει συζητηθεί, και τα ρωσικά ΜΜΕ απορρίπτουν κάθε τέτοια κατηγορία. Ωστόσο, υπάρχει η λαϊκή μνήμη.
Σε ένα περίχωρο του Βερολίνου, στο πάρκο Treptower υπάρχει το γιγάντιο άγαλμα ενός Σοβιετικού στρατιώτη. Στο ένα χέρι κρατάει σπαθί και στο άλλο ένα μικρό κοριτσάκι. Είναι το μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη. Επίσημα συμβολίζει την αυτοθυσία των Σοβιετικών στρατιωτών στον πόλεμο κατά του ναζισμού. Ωστόσο σύμφωνα με παλιότερο ρεπορτάζ του BBC, οι ντόπιοι το αποκαλούν το άγαλμα του «Αγνώστου βιαστή»!
Την ίδια συμπεριφορά αναφέρεται και ότι είχαν οι Αμερικανοί στρατιώτες. Υπάρχουν αναφορές ότι βίασαν περισσότερες από 190.00 γυναίκες, αμαυρώνοντας την εικόνα του απελευθερωτή. Οι γυναίκες ήταν το τρόπαιο του πολέμου.
Σχετικά πρόσφατα, ομαδικούς βιασμούς είχαμε και στον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας. «Έρχονταν κάθε βράδυ (οι Σέρβοι). Μερικές νύχτες συγκεντρώνονταν πάνω από 20, αναφέρει η Μισράντα, μουσουλμάνα της Βοσνίας. Έκαναν τα πάντα και το θεωρούσαν τιμητικό. Έπρεπε να τους σερβίρουμε γυμνές. Βίαζαν, και όποια αντιστεκόταν της κατέσχιζαν το στήθος! Από το '92 ως το '95 υπολογίζεται πως βιάστηκαν 60.000 γυναίκες. Φυσικά, το ίδιο έκαναν και οι αντίπαλοι αλλά όχι τόσο μαζικά.
Η φρίκη είναι σύμφυτη και ξεπερνάει την απόλαυση, την εκδίκηση, την κυριαρχία, τον θρίαμβο. Βγαίνει από την σκοτεινή περιοχή του ανθρώπινου κτήνους. Σύμφωνα για παράδειγμα με της 28χονης Μουκουνίνγουα στο πόλεμο του Κονγκό, στρατιώτες επιτέθηκαν στο χωριό της και σκότωσαν τους άνδρες. Στην συνέχεια έδεσαν τις γυναίκες, κάρφωσαν τα χέρια και τα πόδια τους στο έδαφος και τις παρέδιδαν στον κάθε περαστικό στρατιώτη. Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΗΕ τουλάχιστον 200 χιλιάδες γυναίκες και παιδιά από το Κονγκό βιάστηκαν κατά τη διάρκεια των εχθροπραξιών, ενώ και στο Νότιο Σουδάν οι αριθμοί των βιασμών ανέρχονται σε δεκάδες χιλιάδες.
Ενδεικτικά τα ανωτέρω, σταγόνα στον ωκεανό της ανθρώπινης κτηνωδίας, με αφορμή τα εγκλήματα των Ρώσων στην Ουκρανία. Είναι παμπάλαιο έγκλημα όσο και ο πόλεμος. Γιατί ο πόλεμος γίνεται με κανόνες μόνο στις σελίδες των διεθνών συμβάσεων και τις διδαχές των στρατιωτικών σχολών, αλλά ξεχνιούνται στο πεδίο, εκεί όπου παμπάλαια ένστικτα αναβιώνουν σκίζοντας τη φλούδα του πολιτισμού.
Στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο ο βιασμός άρχισε να διώκεται ποινικά ως έγκλημα μόλις το 1998. Ας ελπίσουμε αυτή τη φορά να υπάρξει δικαιοσύνη.
