Ήταν κάτι παραπάνω από «μεροκάματο λαϊκισμού», όπως το περιέγραψε ο υπουργός Επικρατείας, Μάκης Βορίδης, η στάση που τήρησαν κόμματα και συγκεκριμένα πρόσωπα από την αντιπολίτευση χθες στη Βουλή, στο κλείσιμο -τουλάχιστον σε αυτή τη φάση- της κοινοβουλευτικής διαδικασίας έρευνας της τραγωδίας των Τεμπών.
Ήταν μια κομματική αποστολή «αυτοκτονίας», με θύματα, όχι την κυβερνητική πλειοψηφία που ήταν ο στόχος τους, αλλά τους ίδιους του θεσμούς. Στο όνομα δήθεν της αποκάλυψης μιας συγκάλυψης -που δεν στοιχειοθετήθηκε στο ελάχιστο- της αλήθειας και της απόδοσης δικαιοσύνης, ακούστηκαν ισχυρισμοί και θέσεις που ταιριάζουν σε άλλα καθεστώτα, έτσι ώστε να δημιουργήσουν συνειδητά σύγχυση στους πολίτες που θα εκφραστεί με οργή και αγανάκτηση.
Κορυφαίος πρωταγωνιστής αυτής της επιχείρισης υπήρξε ο πρόεδρος της Ελληνικής Λύσης, Κυριάκος Βελόπουλος διατυπώνοντας, με πρωτοφανή ωμότητα, μια θέση που την είχαμε ακούσει ξανά στο παρελθόν, στις συνεννοήσεις του «παραυπουργείου» δικαιοσύνης του ΣΥΡΙΖΑ. Στείλτε τους στα δικαστήρια χωρίς στοιχεία.
«Δεσμευθείτε όλοι σας: άρση ασυλίας όλων των πολιτικών προσώπων τώρα… των Γενικών Γραμματέων, των υπηρεσιακών παραγόντων, της Hellenic Train. Όλοι. Και όποιοι είναι υπαίτιοι να πάνε σιδηροδέσμιοι στη φυλακή. Αυτοί πρέπει να αποδείξουν ότι είναι αθώοι όχι να αποδείξουμε εμείς ότι είναι ένοχοι… Νεκρούς είχαμε ρε παιδιά»
Με το ψεύδος περί της ανύπαρκτης ασυλίας όλων αυτών, ο αρχηγός της Ελληνικής Λύσης, θιασώτης του ολοκληρωτισμού λέει στην ελληνική κοινωνία ότι το βάρος της απόδειξης της αθωότητας το φέρει ο κατηγορούμενος και ότι ο κατήγορος δεν χρειάζεται να αποδείξει την όποια ενοχή.
Μπορεί ένα πολιτικό πρόσωπο ή ένας οποιοσδήποτε πολίτης, να συρθεί στα δικαστήρια για να ικανοποιηθεί ένας πολιτικός σκοπός (βλέπε σκευωρία Νοβάρτις), ή για να ικανοποιηθεί η αίσθηση περί δικαιοσύνης της κοινωνίας.
Χωρίς άλλες προϋποθέσεις.
Η ολοκληρωτική άποψη του Βελόπουλου περί δικαιοσύνης στην υπόθεση των Τεμπών, ήρθε ως φυσική απόληξη μιας συζήτησης στην οποία το σύνολο της αντιπολίτευσης στάθηκε υποκριτικά, με απροσμέτρητο οπορτουνισμό και λαϊκισμό.
Ο ΣΥΡΙΖΑ επέμεινε να μιλάει για συγκάλυψη και να περιγράφει ποινικές ευθύνες του Κ. Καραμανλή, αλλά δεν ανταποκρίθηκε στην πρόκληση του Μάκη Βορίδη και να προχωρήσει στην υποβολή πρότασης για σύσταση προκαταρκτικής επιτροπής.
Η Κουμουνδούρου, ζητούσε το προηγούμενο διάστημα δήλωση, ότι η τακτική δικαιοσύνη θα κάνει απερίσπαστη το έργο της, καλώντας όλα τα πολιτικά πρόσωπα, είτε ως μάρτυρες, είτε ως ύποπτοι τέλεσης αξιόποινων πράξεων. Λες και δεν ήξεραν ότι η δικαιοσύνη δεν έχει χρεία αδειοδότησης και ότι η ανάκριση για τα Τέμπη είναι ακόμη ανοιχτή και ανά πάσα στιγμή οποιοδήποτε πολιτικό πρόσωπο μπορεί να καταστεί ελεγχόμενο ή και κατηγορούμενο.
Ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ κατηγόρησε την κυβέρνηση, ότι με την «απόκρυψη και τη συγκάλυψη που επιχειρεί, οδηγεί τους πολίτες να χάσουν την εμπιστοσύνη τους και στη δικαιοσύνη».
Έχοντας πει ο ίδιος στην αμέσως προηγούμενη φράση του, ότι η Ευρωπαία εισαγγελέας αποκαλύπτει τις «πομπές» της κυβέρνησης, κάτι που δεν κάνει η ελληνική δικαιοσύνη. Ποιος καλλιεργεί τη μέγιστη αμφισβήτηση στη δικαιοσύνη την ώρα που διερευνά μια υπόθεση που τραυματίζει τους πάντες;
Ο διαγκωνισμός μεταξύ των κομμάτων της αντιπολίτευσης, για το ποιος θα πάρει κεφάλι στις ευρωεκλογές, έχει μετατρέψει την τραγωδία των Τεμπών, τον πόνο των οικογενειών και την απαίτηση της κοινωνίας για απονομή δικαιοσύνης, σε ένα φτηνό εργαλείο.
Κρύβουν από τους πολίτες τις αλήθειες, που οι ίδιοι ξέρουν και αφήνουν να παραποιούνται άλλες.
Βουλευτική ασυλία και νόμος περί ευθύνης υπουργών υπάρχουν και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Για την κατάργησή τους, είναι αναγκαία αναθεώρηση του Συντάγματος και δεν αρκεί η συλλογή υπογραφών.
Στην τελευταία αναθεώρηση του Συντάγματος το 2020 που τροποποιήθηκε το άρθρο 86 ως προς την αποσβεστική προθεσμία ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση, ούτε το ΠΑΣΟΚ, ούτε και η ΝΔ έθεσαν τέτοιο ζήτημα.
Το «γιατί» το γνωρίζουν ακριβώς επειδή έχουν κυβερνήσει και γνωρίζουν τι σημαίνει υπουργός να μην τολμάει να βάζει υπογραφή ούτε για το σαπούνι στο WC του υπουργείου του.
Η βουλευτική ασυλία και ο νόμος περί ευθύνης υπουργών δεν εμπόδισαν ποτέ τη δικαιοσύνη να στείλει υπουργούς στο σκαμνί και στη φυλακή.
Στον ΣΥΡΙΖΑ έχουν πρόσφατο παράδειγμα τον κύριο Νίκο Παππά και τον Δ. Παπαγγελόπουλο.
Στο ΠΑΣΟΚ επίσης δεν είναι αρχαία ιστορία οι περιπτώσεις του μακαρίτη Άκη Τσοχατζόπουλου και του Γιάννου Παπαντωνίου που προστατεύτηκαν και «αθωώθηκαν» από το κόμμα τους στις εξεταστικές και τις προανακριτικές, αλλά τελικά λογοδότησαν επειδή οι υπόλοιπες αρχές και η δικαιοσύνη έκαναν όσα έπρεπε. Στο χρόνο και με τον τρόπο που έπρεπε.
Επίσης, η έδρα και η ασυλία στις Βρυξέλλες δεν προστάτεψε τον χρυσαυγίτη Γιάννη Λαγό.
Ούτε η ασυλία της ευρωβουλευτού Εύας Καϊλή, δεν εμπόδισε το Βέλγο εισαγγελέα να πράξει τα δέοντα.
Όσα υποστηρίζει πως αδυνατεί να κάνει η Ευρωπαία εισαγγελέας η αποστολή της οποίας είναι άλλη από το να αποδώσει δικαιοσύνη για τα αθώα θύματα της τραγωδίας των Τεμπών. Ζητώντας από την Ελλάδα να καταργήσει αυτό που ισχύει για τους πολιτικούς στη χώρα της και στο ευρωκοινοβούλιο.
Η αλήθεια και η δικαιοσύνη για τα Τέμπη θα αποδοθούν στην αίθουσα του δικαστηρίου όμως από την περαιτέρω απαξίωση και υπονόμευση των θεσμών δεν θα βγει κανείς δημοκράτης κερδισμένος. Όσοι συνδράμουν σε αυτό για να πλήξουν την κυβέρνηση απλώς κουβαλάνε νερό στο μύλο όσων διακονούν τις αρχές του Πούτιν και του Τραμπ. Και μάλλον το κάνουν με πλήρη συνείδηση.
