Το μόνο σίγουρο ότι κάποιος αυριανός Πρωθυπουργός της Ελλάδας δε επωάζεται στις… σημερινές καταλήψεις. Το καλούπι Τσίπρα ήρθε έδειξε την αξία, τη αντοχή του και την ποιότητά του, και έσπασε. Δεν έχει άλλο.
Σε μια ώρα με τον λαό εν μέσω κούρασης, παρατεταμένης στέρησης και φόβου για τον ιό (γιατί η πλειοψηφία κατανοεί), άρχισαν οι επαναστατικές γυμναστικές των εποχών της ανεμελιάς, τότε που με μια κατάληψη ο Αλέξης νόμιζε ότι έδινε αγώνες υπέρ της γης των κολασμένων.
Η πρώτη κατάληψη που σημειώθηκε ήταν ενάντια στη μάσκα, αλλά οι επαγγελματίες καθοδηγητές κατάλαβαν το γελοίον του αιτήματος και στην συνέχεια έβαλαν ως αίτημα τα 15μελή τμήματα, τις προσλήψεις καθηγητών, την πρόσληψη καθαριστριών, την κατάργηση της τράπεζας θεμάτων (πείτε το ντε), την πραγματοποίηση των σχολικών εκδρομών (αυτό κι αν είναι αίτημα ), και… τα Rafale.
Μάλιστα! Οι μαθητές Λυκείων έκαναν γεωστρατηγική ανάλυση των αναγκών της χώρας και το οικονομικό στους αποτύπωμα. Έτσι στο κείμενο της συντονιστικής της κατάληψης αναφέρεται : «η κυβέρνηση τα ΝΔ λέει πως θα αγοράσει φέτος από τη Γαλλία 16 μαχητικά Rafale με κόστος που προσεγγίζει τα 4 δις ευρώ. Σε μας λένε πως δεν έχουν χρήματα να προσλάβουν όσους καθηγητές λείπουν ή χρειάζονται για να μειωθεί ο αριθμός των μαθητών ανά τάξη. Τους πληροφορούμε πως αυτά τα χρήματα αρκούν για να προσληφθούν πάνω από 300.000 καθηγητές για έναν χρόνο» (σ.σ. Οπότε σε ένα ελληνοτουρκικό επεισόδιο θα εκτοξεύσουμε 300 χιλ. καθηγητές και θα νικούσαμε).
Βέβαια δεν είναι τυχαίο που τα ίδια λένε και αριστερίστικες οργανώσεις στις ανακοινώσεις τους. Δεν εννοούμε ότι οπωσδήποτε τους τα γράφουν αυτοί. Είναι το διαχρονικό απλοϊκό, αφελές μύθευμα που έχει εκφραστεί και με τραγούδια που συγκινούσαν κάποτε για το φιλεργατικό φιλειρηνικό τους πνεύμα: «Τι τα θέλουμε τα όπλα, τα κανόνια, τα σπαθιά/ να τα κάνουμε αλέτρια να δουλεύει η αγροτιά/ Τι τα θέλουμε τα όπλα, τα κανόνια τα βαριά/ να τα κάνουμ’ εργαλεία, να δουλεύει η εργατιά/ Τι το θέλουν τον «Αβέρωφ», τι το θέλουν το «Κιλκίς»/ να τα κάνουμε τραχτέρια, να οργώνουμε τη γης»!
Βέβαια μετά εξελίχτηκε η τεχνολογία, τα τρακτέρια έγιναν πύραυλοι SS- 20 στην Σοβιετική πατρίδα, αλλά για τις αριστερές διαδηλώσεις αυτοί ήταν οι καλοί πύραυλοι. Διαδήλωναν υπέρ της ειρήνης αλλά μόνο κατά των αντίστοιχων αμερικανικών πυραύλων «Περσινγκ» και «Κρουζ». Μόνο λίγοι μαοϊκοί διαδήλωναν και κατά των δύο «Ούτε ΝΑΤΟ ούτε ΒΑΡΣΟΒΙΑ».
Φυσικά αυτή είναι η μία όψη, η ρομαντική, της καταδίκης των Rafale. Η άλλη είναι η παρεμβατική μικροπολιτική σκοπιμότητα του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτοί οι μαθητές δεν ξεσηκώθηκαν να ζητήσουν την πρόσληψη 150.000 καθηγητών (κατ’ αναλογίαν κόστους της δικής τους «μελέτης»), όταν ο ΣΥΡΙΖΑ ανακοίνωσε την αναβάθμιση των F-16 και ο Καμμένος έδινε 500 εκατομμύρια για να ανανεώσει αεροσκάφη ηλικίας 35 ετών ! Τσιμουδιά αγωνιστικής δυσαρέσκειας. Όπως δεν θυμούμαστε να έγιναν και πολλές καταλήψεις επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.
Στην πραγματική ζωή ζούμε, δεν θα πούμε τα ηθικοπλαστικά αφήστε τα παιδιά εκτός πολιτικών σκοπιμοτήτων, γιατί απλούστατα πολλά από αυτά τα παιδιά έχουν κοινωνικό περιβάλλον ή γονείς που τα παρακινούν. Τα είχαν φωνάξει και οι ίδιοι τα συνθήματα αυτά (46 χρόνια μεταπολίτευσης, κοντά δυο γενιές).
Μόνο που πλέον βρισκόμαστε στο 2020, ο κόσμος είδε ότι οι ταρζανιές ήταν δική του ιδεοληψία και κοροϊδία εκ μέρους των «απελευθερωτών» πολιτικών. Η νουνεχής διοίκηση είναι πλέον το ζητούμενο για να ανταπεξέλθουμε από την στενωπό. Ασχετα με το ποια θα είναι αυτή η κυβέρνηση, ο κόσμος απέρριψε τους δήθεν ηρωισμούς που σε πάνε με την μούρη στον τοίχο (μέσα σε 17 ώρες).
Επίσης ο κόσμος απέρριψε τη αγωνιστική μυθολογία. Οφείλεται και στα social media αυτό. Κάποτε μάθαινε τα αιτήματα και αν η αστυνομία χτυπούσε τους διαδηλωτές απρόκλητα (κατά την τυποποιημένη λέξη). Τώρα από χιλιάδες λογαριασμούς στο Facebook και το twitter μαθαίνουν οι υπόλοιποι, ποιας πολιτικής τοποθέτησης είναι οι γονείς που συμπαραστέκονται και παρακινούν και κυρίως πόσοι βγάζουν ανακοινώσεις υπέρ του «αγώνα των μαθητών». Και τεκμαίρεται ότι είναι υπερβολικά λίγοι. Απλώς οι γονείς της πλειοψηφίας όντας ανοργάνωτοι και έμφοβοι, υπομένουν με δυσαρέσκεια την κατάσταση γιατί «που να πας να μπλέξεις».
Πάντως η δυσαρέσκεια σε αυτές τις δράσεις είναι πλέον εμφανής. Ειδικά όταν βάζουν ως αιτήματα Rafale όπου δεν τους πέφτει λόγος, και τις εκδρομές όπου ναι μεν τους πέφτει λόγος, αλλά κανείς στην κοινωνία δεν δικαίωσε έναν αγωνιστή επειδή… ζητούσε εκδρομή. Τέτοιες συμπεριφορές έχουν απονομιμοποιηθεί από την πλειοψηφία. Γι’ αυτό και πιστεύουμε ότι έσπασε το καλούπι Τσίπρα.
