Κατά τη διάρκεια της συζήτησης για την πρόταση δυσπιστίας κατά της κυβέρνησης, που κατέθεσε η Νέα Δημοκρατία στην Ολομέλεια της Βουλής, ο κ. Μαυρωτάς, βουλευτής Αττικής και Γραμματέας Κοινοβουλευτικού Έργου με το Ποτάμι, ξεκαθάρισε πως «δεν θα στηρίξουμε την κυβέρνηση».
Όπως δήλωσε, «έχουμε έρθει σε μετωπική σύγκρουση με τον ΣΥΡΙΖΑ σε πολλά θέματα, όπως Παιδεία, Οικονομία, Δημόσια Διοίκηση, Θεσμούς και διαδικασίες και ειδικά σε ψηφοθηρικά θέματα, εφόσοντελικά εφαρμόζει αυτά που θα της πουν οι συνδικαλιστές και οι ιδεοληψίες της».
Απαντώντας στο ερώτημα «πώς είναι δυνατόν μια ανεπαρκής κυβέρνηση να φέρνει μια θετική συμφωνία;», ο κ. Μαυρωτάς υποστήριξε πως η συμφωνία είναι και θέμα διεθνούς συγκυρίας και όχι τόσο ικανότητας της κυβέρνησης (φέρνοντας το παράδειγμα του «ατζαμή» παίκτη που σκοράρει επειδή βρίσκεται στο σωστό μέρος τη σωστή στιγμή). Επίσης, για την συμφωνία με την ΠΓΔΜ, αναφέρθηκε στους ΑΝΕΛ, λέγοντας πως θα είχαν το χρυσό μετάλλιο από καιρό κρεμασμένο στο λαιμό τους, αν η υποκρισία ήταν ολυμπιακό άθλημα καθότι θέλουν «και την καρέκλα της εξουσίας ζεστή, και τη στολή του Μακεδονομάχου καλοσιδερωμένη». Το αργυρό και το χάλκινο, όπως είπε, θα το διεκδικούσαν ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΔ.
«Δυστυχώς ακόμα και τα εξωτερικά θέματα εργαλειοποιούνται από τα κόμματα στο βωμό του μικροκομματικού συμφέροντος», δήλωσε, ενώ παράλληλα καυτηρίασε το γεγονός που πολλοί σκέφτονται «ας πάρει το Ποτάμι το κόστος και εμείς το ψηφοθηρικό κέρδος. Ας βγάλει το Ποτάμι τα κάστανα από τη φωτιά και εμείς τις ψήφους από τις κάλπες».
Αναφερόμενος στα επιμέρους της συμφωνίας, υπογράμμισε πως δεν είναι συμφωνία για να πανηγυρίσουμε, αλλά ούτε και για να την κλωτσήσουμε. Ας αφήσουμε κατά μέρος τα «ξεπουλήματα», τους προδότες και τους πατριώτες, τους μειοδότες και τους πουλημένους, να μιλήσουμε με επιχειρήματα και όχι συνθήματα και αναθέματα, καθώς ο χρόνος δεν κυλάει υπέρ μας, ώστε να περιμένουμε ευνοϊκότερες συγκυρίες στο μέλλον. Η πορεία αυτή, που ξεκινάει, θέλει συστηματική δουλειά, διπλωματική εγρήγορση και μεθοδικότητα.
Τέλος, ο κ. Μαυρωτάς μίλησε για τον πατριωτισμό, που χρειάζεται ομοψυχία, την οποία πολλοί επικαλούνται, αλλά συγχρόνως την υποσκάπτουν με διχαστικό λόγο και εμπρηστικές αναφορές. Δενυπάρχουν πατριώτες και προδότες. Υπάρχουν οι περισσότερο ορθολογιστές και οι περισσότερο παρορμητικοί. «Όποτε ο Έλληνας πάντρεψε το μυαλό με το πάθος, μεγαλουργήσαμε. Όποτε επικράτησε σκέτο το πάθος, τελικά έγινε λάθος και το μετανιώσαμε…».
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της ερώτησης:
«Με αφορμή τη συμφωνία για το Σκοπιανό η ΝΔ έκανε πρόταση δυσπιστίας κατά της κυβέρνησης, οπότε θα χωρίσω την ομιλία σε δύο μέρη. Το πρώτο θα μιλά για την αιτία, την κυβέρνηση δηλαδή, και το δεύτερο για την αφορμή, δηλαδή την επικείμενη συμφωνία.
Όποτε ψηφίζαμε κάποιο νομοσχέδιο, που δεν το ψήφιζαν οι συγκυβερνώντες ΑΝΕΛ, μας έλεγαν ή μάλλον μας κατηγορούσαν, ότι στηρίζουμε την κυβέρνηση. Μάλιστα, έγκριτοι δημοσιογράφοι και στήλες μας χλεύαζαν, γιατί προφανώς χαλάγαμε τη γραμμή. Και απαντούσαμε σε όλους, ότι δεν στηρίζουμε την κυβέρνηση, αλλά στηρίζουμε τους συγκεκριμένους πολίτες, την κοινωνία, τα δικαιώματα που αφορούν οι διατάξεις. Στηρίζαμε, δηλαδή, τις αρχές μας ή μάλλον στηριζόμασταν σε αυτές για να ψηφίσουμε, χωρίς ετεροπροσδιορισμούς.
Την κυβέρνηση την στηρίζεις (είχε μαλλιάσει η γλώσσα μας να το λέμε)μόνο αν σε θεσμικές διαδικασίες πρόταση δυσπιστίας και ψήφος εμπιστοσύνης ψηφίζεις υπέρ της. Και σήμερα ήρθε η ώρα να δείξουμε ότι αυτό δεν το κάνουμε.
Θα ξεκινήσω από τα πιο γενικά
Με το Ποτάμι έχουμε έρθει σε μετωπική σύγκρουση με τον ΣΥΡΙΖΑ σε θέματα όπως
• Παιδεία
• Οικονομία
• Δημόσια Διοίκηση
• Θεσμοί και διαδικασίες
Και πολλά άλλα ων ουκ έστι αριθμός. Πολλές φορές μάλιστα -ειδικά σε πιασάρικα, ψηφοθηρικά θέματα- ίσως να είμαστε και η βασική του αντιπολίτευση.
Ας ξεκινήσουμε με ένα από αυτά, την Παιδεία:
Η κυβέρνηση αυτενεργεί, προσποιούμενη ότι διαβουλεύεται. Στην πραγματικότητα θεωρεί τον διάλογο ως κάτι διακοσμητικό και επικοινωνιακό. Συνεχώς τον αναγγέλει, μας ζητάει προτάσεις, τις στέλνουμε. Ενίοτε αναθέτει σε επιστημονικές επιτροπές πορίσματα. Και τελικά εφαρμόζει αυτά που θα της πουν οι συνδικαλιστές ή οι ιδεοληψίες της. Δαιμονοποιεί την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, γιατί βολεύει το αφήγημά της απέναντι στη ΝΔ. Έχει αφήσει ξέφραγο αμπέλι τα Πανεπιστήμια με το θεσμικό πλαίσιο που έχει εισάγει για το άσυλο. Καταργεί τις πανελλαδικές εξετάσεις κάθε Φεβρουάριο και Οκτώβριο και τον Ιούνιο τις επαναφέρει. Και άλλα πολλά…
Γενικά, η εμπιστοσύνη μας στην κυβέρνηση στα θέματα παιδείας, συναγωνίζεται τα γκολ που έβαλε η Σαουδική Αραβία χθες στη Ρωσία στην πρεμιέρα του Μουντιάλ. Όσοι ξέρετε, ξέρετε…
Για την οικονομία, μόλις χθες καταψηφίσαμε το μεσοπρόθεσμο και τα προαπαιτούμενα. Τι εμπιστοσύνη μπορεί να έχουμε σε καθαρές εξόδους από τα μνημόνια με 4.5% επιτόκιο του δεκαετούς; Τόσο καθαρές που θα γλιστρήσουμε να φάμε τα μούτρα μας. Τι εμπιστοσύνη να έχουμε σε μια κυβέρνηση που προβλέπει ρυθμό ανάπτυξης 2.7% για το 2017 και πετυχαίνει τελικά το μισό;Για το 2018 προβλεπόταν 2.5% και ήδη έχει πάρει την κατιούσα προς το 2% η πρόβλεψη;Όταν τα μόνα νούμερα, στα οποία πάει καλά, είναι τα υπερπλεονάσματα στραγγίζοντας τα συνήθη υποζύγια τους συνεπείς φορολογούμενους. Όταν το επιχειρείν είναι σχεδόν βλάσφημη λέξη και όλα πρέπει να τα κάνουν κρατικοί φορείς.
Στη δημόσια διοίκηση, ψηφίζουμε νόμους για την αποκομματικοποίηση της δημόσιας διοίκησης, η ντροπή είναι ότι μας τους επιβάλουν, αντί να το κάνουμε μόνοι μας και δεν τους εφαρμόζετε ή μάλλον προσπαθείτε κουτοπόνηρα να τους παρακάμψετε και ενίοτε σας πιάνουν με τη γίδα στην πλάτη, όπως με τις προκηρύξεις για τους γραμματείς των υπουργείων που αποδείχθηκανφωτογραφικά πορτραίτα κατά παραγγελία. Πώς να σας έχουμε εμπιστοσύνη για τον σεβασμό των θεσμών, όταν οι επεμβάσεις σε αυτούς είναι συνεχείς, φτάνοντας μέχρι και σε ξήλωμαμελών του ΑΣΕΠ, που δεν στήριξαν τις προθέσεις σας;
Πώς να σας έχουμε εμπιστοσύνη, όταν κάνουμε προτάσεις και τις καταχωνιάζετε στα πιο βαθιά συρτάρια σας. Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας, Εκλογικός νόμος, Σύνταγμα, μετεγγραφές φοιτητών και άλλα πολλά. Πώς να έχουμε εμπιστοσύνη, όταν πηγαίνετε να διαπραγματευτείτε τα πάντα μόνοι σας, χωρίς την οποιαδήποτε ενημέρωση, εμπλοκή της αντιπολίτευσης. Και έχει μαλλιάσει η γλώσσα μας να σας λέμε ότι χρειαζόμαστε εθνική ομάδα σε αυτά τα θέματα, ώστε μια ομόθυμη εθνική θέση να έχει πολύ μεγαλύτερη αξιοπιστία από μια απλή κυβερνητική θέση.
Θα αναρωτηθεί κάποιος…Πώς όμως είναι δυνατόν να μην έχεις εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση και να είσαι θετικός σε μια συμφωνία που φέρνει;Καλά, θετικοί είμαστε και σε νομοσχέδια ή μεμονωμένα άρθρα που φέρνει. Ο ρόλος της αντιπολίτευσης κοινοβουλευτικά είναι να διαβουλεύεται και να προσπαθεί να διορθώνει ό,τι διορθώνεται στα νομοσχέδια. Το «όχι σε όλα» επειδή είμαστε αντιπολίτευση παραπέμπει μάλλον σε αυτά που κατηγορούμε: στον ΣΥΡΙΖΑ του 2014.
Με λίγα λόγια,μπορεί να είμαστε θετικά διακείμενοι στη συμφωνία, αλλά να είμαστε αρνητικά διακείμενοι στην κυβέρνηση;Μία ανεπαρκής κυβέρνηση μπορεί να φέρει μια επαρκή συμφωνία; Ναι μπορεί, αν είναι ευνοϊκή και ώριμη η συγκυρία, όπως ένας ατζαμής παίκτης μπορεί να σκοράρει, αν βρεθεί τη σωστή στιγμή, στη σωστή θέση. Το γκολ μετράει, το αποτέλεσμα και ας είναι προβληματικός ο σκόρερ.
Ο λόγος, λοιπόν, που ψηφίζουμε την πρόταση μομφής δεν είναι ο ίδιος με της ΝΔ. Για να μην πάει ο κ. Τσίπρας στις Πρέσπες, όπως δηλαδή θέλει η ΝΔ. Άλλωστε αυτό αφορά κυρίως στους ΑΝΕΛ και τον κ. Καμμένο, που θέλει και την καρέκλα της εξουσίας ζεστή και τη στολή του Μακεδονομάχου καλοσιδερωμένη. Και τα δύο μαζί όμως δεν πάνε, ειδικά για ένα θέμα που βρίσκεται όπως λένε στην ιδρυτική τους διακήρυξη και το κάνουν γαργάρα. Αν η υποκρισία ήταν ολυμπιακό άθλημα οι ΑΝΕΛ θα είχαν το χρυσό μετάλλιο από καιρό κρεμασμένο στο λαιμό τους. Το αργυρό και το χάλκινο όμως μπορεί να το διεκδικούσαν ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΔ.
Ο μεν ΣΥΡΙΖΑ, γιατί υποκρίνεται ότι έγιναν όλα άψογα και αυτή η λύση είναι ιδανική και καλύπτει όλες τις απαιτήσεις μας. Η δε ΝΔ γιατί υποκρίνεται ότι θέλει λύση στο θέμα και όχι διαιώνιση της εκκρεμότητας. Ή μάλλον, η διπλή υποκρισία είναι ότι αν η συγκυρία ήταν ευνοϊκή με κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας και έφερνε την ίδια λύση, θα είχαμε εδώ μια πλήρη αντιστροφή των ρόλων. Το έχουμε ζήσει με τα οικονομικά ζητήματα γιατί όχι με τα εθνικά.
Και γιατί το λέω αυτό;Γιατί δυστυχώς ακόμα και τα εξωτερικά θέματα εργαλειοποιούνται από τα κόμματα στο βωμό του μικροκομματικού συμφέροντος. Με ένα βλέμμα μυωπικό, ένα βλέμμα που φτάνει ως στις επόμενες εκλογές, αντί να πηγαίνει στις επόμενες γενιές. Το Σκοπιανό (ή Μακεδονικό ή όπως θέλετε πείτε το)και η παράταση της εκκρεμότητάς του έχει κτίσει και συνεχίζει να κτίζει όπως φαίνεται πολιτικές καριέρες, αλλά γκρεμίζει εθνικές προοπτικές.
Και είναι πολλοί, που προς τα έξω ξιφουλκούν κατά της συμφωνίας και από μέσα τους σκέφτονται… «βάστα Ποτάμι» να λυθεί το ζήτημα. Σκέφτονται ας πάρει το Ποτάμι το κόστος και εμείς το ψηφοθηρικό κέρδος. Ας βγάλει το Ποτάμι τα κάστανα από τη φωτιά και εμείς τις ψήφους από τις κάλπες. Να πω και δυο λόγια για τη συμφωνία. Η αλήθεια είναι ότι πρόκειται για μια συμβιβαστική λύση με αρκετά θετικά στοιχεία, τα οποία προέκυψαν κυρίως από τις πιέσεις Αμερικάνων και Ευρωπαίων προς τους Σκοπιανούς, αλλά και αρνητικά που δεν πρέπει να τα αποσιωπούμε, αλλά να επαγρυπνούμε.
Είναι μια λύση που μπορεί να μην είναι η βέλτιστη για μας, είναι όμως σαφώς καλύτερη από τη συνέχιση του status quo που δρα υπέρ των Σκοπίων. Και ειδικά, αν το όποιο ναυάγιο προκληθεί εξαιτίας μας, η κατάσταση θα επιδεινωθεί καθότι η διεθνής κοινότητα, αν είναι κάτι που μας ενδιαφέρει, ειδικά όσους πιστεύουν στην Ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας, η διεθνής κοινότητα λοιπόν θα μας χρεώσει τον μουτζούρη της αποτυχίας, αναγνωρίζοντας από δω και πέρα ερήμην μας περισσότερα δικαιώματα για την ΠΓΔΜ.Δεν είναι λοιπόν συμφωνία για να πανηγυρίσουμε, αλλά ούτε και για να την κλωτσήσουμε.
Ας αφήσουμε κατά μέρος λοιπόν τα «ξεπουλήματα», τους προδότες και τους πατριώτες, τους μειοδότες και τους πουλημένους, να μιλήσουμε με επιχειρήματα και όχι συνθήματα και αναθέματα. Το 20σέλιδο της συμφωνίας το είδαν διπλωμάτες, νομικοί, διεθνείς αναλυτές. Ενδοιασμοί, ερωτηματικά, προβληματισμοί υπάρχουν.Όμως με τη συμφωνία φαίνεται να επιτυγχάνονται οι βασικοί όροι της εθνικής γραμμής περί σύνθετης ονομασίας με γεωγραφικό προσδιορισμό, ergaomnes και αναθεώρηση του Συντάγματος, ώστε να φύγουν οι αλυτρωτισμοί και η παραχάραξη της ιστορίας μας. Ακόμα και το αστέρι της Βεργίνας θα φύγει από τα δημόσια κτίρια.
Η υπηκοότητα και η γλώσσα περιγράφονται ως «Μακεδονική» με κάποιους προσδιορισμούς, για να τους διαχωρίζουν από την ελληνική ιστορία. Αυτό είναι το σημείο που εγείρει και τις περισσότερες ενστάσεις, όπως και οι διαδικασίες ένταξης στο ΝΑΤΟ, αν και ο κ. Στόλτενμπεργκ ήταν σαφής,ότι η ένταξη θα γίνει στο τέλος της διαδρομής.
Η συμφωνία λοιπόν δεν είναι ο τερματισμός, αλλά μάλλον η αφετηρία μιας προσπάθειας να ανατρέψουμε ένα διεθνές τετελεσμένο. Την παγκόσμια επικράτηση του αποκλειστικού όρου Μακεδονία για τη γείτονα χώρα, για να μην στρουθοκαμηλίζουμε σε αυτό ή πέφτουμε από τα σύννεφα. Ο χρόνος δεν κυλάει υπέρ μας, ώστε να περιμένουμε ευνοϊκότερες συγκυρίες στο μέλλον. Η πορεία αυτή που ξεκινάει θέλει συστηματική δουλειά, διπλωματική εγρήγορση και μεθοδικότητα. Και προφανώς και από επόμενες κυβερνήσεις.
Στη συγκεκριμένη γεωπολιτική συγκυρία πρέπει να κλείνουμε μέτωπα και να επικεντρωνόμαστε στα πραγματικά σημαντικά. Δεν έχουμε την πολυτέλεια να περιστοιχιζόμαστε από ασταθείς γείτονες που εξάγουν μπελάδες. Επειδή ακριβώς είμαι περισσότερο ορθολογιστής και λιγότερο παρορμητικός,θεωρώ το εθνικό συμφέρον με όρους μακροπρόθεσμης βιωσιμότητας και όχι βραχυπρόθεσμου πάθους.
Όμως τα πάθη συγκινούν τους ψηφοφόρους και γι αυτό οι αποφάσεις και στα εθνικά θέματα φαίνεται να μπαίνουν -και αυτές-στην μικροκομματική διελκυστίνδα. Και από τους μεν και από τους δε. Και τραβάει ο ένας, τραβάει ο άλλος και στο τέλος το σκοινί σπάει, ρίχνοντας και τους δύο κάτω, ρίχνοντας και τη χώρα.Για αυτό λέμε σε όλους τους τόνους, ότι με κομματικούς υπολογισμούς δεν λύνονται τα εθνικά ζητήματα.
Κλείνοντας λοιπόν τη συζήτηση για την εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση και την πρόταση μομφής, το Ποτάμι θα μείνει αταλάντευτο στις αρχές του. Φτιάχτηκε για τα δύσκολα και όχι για τα δημοφιλή, για εκεί υπάρχουν τόσοι άλλοι…Είμαστε θετικοί στο να ανοίξουν οι προοπτικές λύσης με τη συμφωνία για το Μακεδονικό, γιατί θεωρούμε ότι δεν θα υπάρξει καλύτερη συγκυρία στο μέλλονκαι αρνητικοί σε οποιαδήποτε ψήφο εμπιστοσύνης στη συγκεκριμένη κυβέρνηση.
Πατριωτισμός είναι να κοιτάς το εθνικό συμφέρον. Το εθνικό συμφέρον χρειάζεται και τη φρόνηση και το πάθος, όχι μόνο το δεύτερο.Και βέβαια χρειάζεται και την ομοψυχία, την οποία πολλοί επικαλούνται, αλλά συγχρόνως την υποσκάπτουν με διχαστικό λόγο και εμπρηστικές αναφορές. Και κάνω ακόμα μία έκκληση να πέσουν οι τόνοι. Γιατί ο εμπρηστικός λόγος επωάζει το αυγό του φιδιού.
Σε αυτά τα θέματα δεν υπάρχουν πατριώτες και προδότες. Υπάρχουν οι περισσότερο ορθολογιστές και οι περισσότερο παρορμητικοί. Όποτε ο Έλληνας πάντρεψε το μυαλό με το πάθος, μεγαλουργήσαμε. Όποτε επικράτησε σκέτο το πάθος, τελικά έγινε λάθος και το μετανιώσαμε…»
