Είναι να απορεί κανείς πώς η συντηρητική - φιλελεύθερη παράταξη εξακολουθεί ακόμα να δίνει εξετάσεις στην Αριστερά. Πίστεψα μετά τις μεγάλες νίκες του 2019 και τους 54 μήνες ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ που προηγήθηκαν, πως η Νέα Δημοκρατία θα έκανε αυτό που δεν έκανε όλες τις προηγούμενες δεκαετίες. Θα άνοιγε μέτωπο στο ιδεολογικό πεδίο με την ξεψυχισμένη Αριστερά. Αν κάτι θετικό είχε η κυβερνητική θητεία της Ριζοσπαστικής Αριστεράς ήταν το γεγονός πως αποδόμησε όλα τα βασικά ιδεολογήματα αυτού του χώρου.
Συνεπώς η Νέα Δημοκρατία είχε την ευκαιρία να κερδίσει κατά κράτος και οριστικά την Αριστερά στον χώρο των ιδεών. Δεν το έπραξε, επαναπαύτηκε στη διαχείριση των τρεχόντων προβλημάτων και οι ηττημένοι του χθες, σήμερα ζητούν και τα ρέστα.
Αυτές τις σκέψεις κάνω με αφορμή το πώς αντέδρασαν κυβέρνηση και Νέα Δημοκρατία στην εμφάνιση του μαχητή Μιχαήλ στη Βουλή των Ελλήνων. Αμήχανα στην αρχή, φοβικά στη συνέχεια. Τελικά την πολιτική ζημία δεν την προκάλεσε η παρουσία του Μιχαήλ στη Βουλή, αλλά το πώς αντιμετώπισε αυτή την παρουσία, κυβέρνηση και Νέα Δημοκρατία.
Δυστυχώς στο συντηρητικό - φιλελεύθερο χώρο υπάρχουν στελέχη που θεωρούν ότι υφίστανται πολιτική ζημία κάθε φορά που ενοχλείται η Αριστερά. Τρέμουν με την ιδέα πώς θα αντιδράσει ο Τσίπρας, ο Κουτσούμπας, ακόμα και ο Βαρουφάκης.
Προχθές στη Βουλή όφειλαν να υπερασπιστούν, χωρίς συμπλέγματα, τον μαχητή Μιχαήλ. Πατέρες του Έθνους είναι, έπρεπε να γνωρίζουν ότι το Τάγμα Αζόφ του 2022, που κρατεί ακόμα αδούλωτο ένα τμήμα της Μαριούπολης, ουδεμία σχέση έχει με το Τάγμα Αζόφ του 2014. Εδώ και καιρό αποτελεί τακτική μονάδα του ουκρανικού στρατού.
Δεν ήξεραν; Ας ρώταγαν τον Έλληνα πρόξενο στη Μαριούπολη, που τον βράβευσαν, να τους πει από πρώτο χέρι ποιοι έσωσαν τους ντόπιους Έλληνες. Αλλά και να μη ρωτούσαν τον πρόξενο, δεν αντιλαμβάνονται πως σε μια εθνική πανστρατιά δεν υπάρχει πολιτικό face control; Όλοι, χωρίς διακρίσεις, στρατεύονται να πολεμήσουν τον εισβολέα.
Δεν πιστεύω να μη τα γνωρίζουν όλα αυτά τα κυβερνητικά στελέχη. Τότε το πρόβλημα θα είναι πολύ σοβαρότερο. Νομίζω πως για μια ακόμα φορά φοβήθηκαν τις αντιδράσεις της Αριστεράς. Αλλά η Αριστερά από την αρχή της ουκρανικής κρίσης στάθηκε φανερά ή σιωπηρά με την πλευρά των εισβολέων. Οι αποδείξεις γι' αυτό είναι πολλές. Και από δίπλα της το ρωσόφιλο κομμάτι της Δεξιάς, το οποίο δεν θέλω να πιστεύω ότι έχει απλώσει παρακλάδια και στη Νέα Δημοκρατία.
Τις τελευταίες ημέρες γίναμε μάρτυρες της κατάπτυστης αφίσας της πρώτης συναυλίας των «προοδευτικών» καλλιτεχνών, της απόπειρας συνδικαλιστών της ΕΡΤ να φιμώσουν πολιτικό σχολιαστή γιατί διαφωνούσαν με αυτά που έγραφε και με την ντροπιαστική στάση της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών και της ορχήστρας της ΕΡΤ να δώσουν συναυλία υπέρ της Ουκρανίας. Οι ηττημένοι του 2019 αντεπιτίθενται, γιατί τους επέτρεψε η Νέα Δημοκρατία.
ΥΓ. Κάποιοι που πιστεύουν πως η Ελλάδα είναι ο ομφαλός της γης απαιτούσαν από τον Ζελένσκι, έναν ηγέτη που αγωνίζεται να κρατήσει την πατρίδα του όρθια, να μιλήσει στην ελληνική βουλή για τον δικό μας πόνο. Και κυρίως να επιτεθεί στην Τουρκία, μια χώρα που προσφέρει πολλά στον αγώνα του ουκρανικού λαού. Είναι η γνωστή πανουργία - κουτοπονηριά θα το έλεγα - να βάλεις τον πήχη πολύ ψηλά, ώστε μετά να κατηγορήσεις τον άλλον γιατί πέρασε από κάτω. Ρωσοφιλία δια της τεθλασμένης.
