Toυ Ανδρέα Ζαμπούκα
Είναι Μάιος του 1985, παραμονές εκλογών. Σε κάθε πόλη, υπάρχουν παντού εκλογικά κέντρα και βαμμένα καφενεία με διαφορετικά «χρώματα». Πράσινο, μπλε, κόκκινο. Σε όλες τις διασταυρώσεις, μία εβδομάδα πριν από τις εκλογές, είναι ζωγραφισμένα πάνω στην άσφαλτο, τα σήματα των τριών κομμάτων. Όπου υπήρχε τοίχος ακάλυπτος είχαν απλωθεί διπλές στρώσεις από αφίσες με τις φάτσες των τριών πολιτικών αρχηγών. Για τις προεκλογικές συγκεντρώσεις της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, είχαν ναυλωθεί χιλιάδες λεωφορεία. Κόσμος δέρνεται με το παραμικρό και οι απειλές δίνουν και παίρνουν.
Σε ένα χωριό της Καρδίτσας, στο εκλογικό κέντρο της ΝΔ, κάθε μεσημέρι, πήγαινε για καφέ η κόρη του τοπικού κομματάρχη του ΠΑΣΟΚ. Εκεί ήταν η παρέα της, από το σχολείο, εκεί πήγαινε. Ήταν από τις σπάνιες περιπτώσεις που δεν είχε πάρει χαμπάρι την «κόλαση» που συνέβαινε γύρω της. Λίγες μέρες πριν φτάσει η 2η Ιουνίου, ο πατέρας ανακάλυψε τις συνήθειες της κόρης του και την μάζεψε μια μέρα σηκωτή για το σπίτι…
Αυτή ήταν η Ελλάδα πριν από 30 χρόνια. Ένας πρωτόγονος τόπος οπαδών που ζούσαν τον μύθο τους σε ένα τεράστιο «νηπιαγωγείο». Από τότε ως τώρα έχουν αλλάξει πολλά. Μπορεί να ζήσαμε πρόσφατα τον διχασμό του δημοψηφίσματος αλλά τίποτα δεν μπορεί να θυμίσει το "βρώμικο" παρελθόν μας.
Ο κόσμος έχει αλλάξει. Ωρίμασε. Όχι τόσο όσο θα θέλαμε αλλά δεν ανεβαίνει πια στα δέντρα όπως τότε. Δεν κάνει μπάνιο με τα χρώματα του κόμματος - κυριολεκτικά πήγε στο νοσοκομείο άνθρωπος βαμμένος καταπράσινος! Μπορεί κάποιες μειοψηφίες να το κάνουν για το ποδόσφαιρο ακόμα αλλά το σίγουρο είναι ότι κάτι έχει βελτιωθεί στο ανυπότακτο θυμικό μας.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης πήγε για περιοδεία στα Τρίκαλα και βρέθηκε μπροστά σε ένα προεκλογικό περίπτερο του ΣΥΡΙΖΑ. Και σκέφτηκε να το επισκεφτεί, αιφνιδιάζοντας τους συντρόφους που τον κοίταζαν στην αρχή, περίεργα και μετά μίλησαν μαζί του για λίγη ώρα. Τους ευχήθηκε καλή δύναμη και έφυγε…
Καλή κίνηση. Αλλά μάλλον αυτονόητη για πάρα πολύ κόσμο πλέον. Γιατί ο πολιτικός πολιτισμός δεν είναι πια για τη χώρα ένα μακρινό δυτικό μοτίβο που δεν ταιριάζει με τα ανατολίτικα ήθη μας.
Μπορεί να το έκανε και ο Τσίπρας. Μπορεί και όχι. Ίσως κάποια στιγμή καταλάβει και ο τελευταίος παράγοντας της πολιτικής ότι μόνο μία μικρή και ανυπολόγιστη μάζα πρωτόγονων ψηφοφόρων έχει ανάγκη από οπαδικό πνεύμα για να ψηφίσει.
Είναι ώρα οι πάντες στο πολιτικό σύστημα να αισθανθούν πως η κοινωνία έχει προβλήματα, έννοιες, διλήμματα και ανησυχίες για το μέλλον της. Και δεν ανέχεται πια τις κορώνες του μίσους και της βαρβαρότητας.
Και πρώτα από όλους πρέπει να το καταλάβουν οι σύντροφοι της Αριστεράς. Αυτοί που ακόμα ονειρεύονται επαναστάσεις και νομίζουν ότι οι Έλληνες θα πάρουν τα όπλα να ανατρέψουν την αστική δημοκρατία.
Κυριάκο γιατί αιφνιδίασες τους συντρόφους; Θα σε περάσουν για φλώρο. Αυτοί μυρίζουν ακόμα αριστερή βαρβατίλα. Άλλη η δική τους και άλλη η δική σου δημοκρατία...
