«Δεν είναι ώρα να σκεφτόμαστε με κομματικά οφέλη, να επιδιδόμαστε σε παιχνίδια εντυπώσεων ή εμπόριο δράματος» δήλωνε ο Αλέξης Τσίπρας από το βήμα της Βουλής με αφορμή την κρίση κορονοϊού και κουνώντας για μια ακόμη φορά το δάχτυλο συμπλήρωνε ότι όποιος το επιχειρήσει θα το «πληρώσει». Η επιτυχής όμως διαχείριση των δύο μεγάλων κρίσεων, του Έβρου και της πανδημίας από την κυβέρνηση και η απουσία προτάσεων και επιχειρημάτων, σπρώχνει το ΣΥΡΙΖΑ στην πόλωση και το «σκληρό ροκ».
Το επονομαζόμενο «εμπροσθοβαρές πακέτο» που ανακοίνωσε ο Αλ. Τσίπρας μαζί με τους Ευ. Τσακαλώτο, Ε. Αχτσιόγλου, Ν. Παππά με το μοίρασμα 37 δισ. ευρώ, που θύμισε το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης πριν τις εκλογές του 2015 δεν έτυχε της ανάλογης... προσοχής από τους πολίτες. Στις δημοσκοπήσεις που έγιναν οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ δήλωσαν σε ποσοστό 43,8% ότι οι προτάσεις του κόμματός τους είναι «μη ρεαλιστικές»
Στο πλαίσιο αυτό και έχοντας αναγκαστεί, δια του Αλ. Τσίπρα, να ταχθεί υπέρ των μέτρων που έλαβε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, τόσο στην υπόθεση της προσπάθειας εισβολής στον Έβρο από τους μετανάστες με το κλείσιμο των συνόρων, όσο και στα μέτρα περιορισμού για την αντιμετώπιση της κρίσης του κορονοϊού, στην αξιωματική αντιπολίτευση δεν διαθέτουν επιχειρήματα για να αντιπαρατεθούν με την κυβέρνηση.
Η πόλωση και η σύγκρουση έχουν καταστεί για μια ακόμη φορά μονόδρομος για τον ΣΥΡΙΖΑ. Το ίδιο έπραξε προεκλογικά και το 2019 επιχειρώντας να επιχειρώντας να ιδεολικοποιήσει τα πάντα με μια ρητορική τα πάντα με μια ρητορική που ξεκινούσε από καταγγελίες για ακροδεξιά και έφτανε μέχρι τις προσωπικές επιθέσεις και τη στοχοποίηση αντιπάλων.
Το γεγονός πως η ρητορική αυτή δεν είχε αποτέλεσμα στις εκλογές δεν αλλάζει τα δεδομένα για την Κουμουνδούρου. Η αναμενόμενη οικονομική κρίση και η ύφεση εκτιμάται από τα στελέχη της ότι θα δημιουργήσουν νέες γενιές «αγανακτισμένων». Ανθρώπων που θα πληγούν οικονομικά ή ακόμη και θα χάσουν τις δουλείες τους. Αυτοί αποτελούν μια καλή «μαγιά» για τον ΣΥΡΙΖΑ και είναι ενδεικτική η προσπάθεια που γίνεται ώστε να εμφανιστεί ως ο υποστηρικτής της μεσαίας τάξης που θα υποστεί για μια ακόμη φορά τις επιπτώσεις από την ύφεση.
Την ίδια στιγμή όμως η πόλωση και το «σκληρό ροκ» αποτελούν το «πολιτικό οξυγόνο» για τον στενό πυρήνα του ΣΥΡΙΖΑ. Για όλους αυτούς που στηρίζουν την αξιωματική αντιπολίτευση με κάθε τρόπο και ζουν για την επάνοδο στην εξουσία, αναπολώντας τα όσα έχασαν. Είναι τα στελέχη που χρειάζονται για να μπουν μπροστά εάν ο φόβος τους για πρόωρες εκλογές μετουσιωθεί σε πραγματικότητα και οι οποίοι τα προηγούμενα χρόνια έδωσαν τον δικό τους αγώνα στις πλατείες και τα πεζοδρόμια.
Αυτός ο σκληρός κομματικός πυρήνας πιέζει άλλωστε για συγκρουσιακή πολιτική. Φάνηκε με σαφήνεια τις τελευταίες ημέρες από τις χυδαίες αναρτήσεις τις οποίες απέφυγε να καταδικάσει ο Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος επιλέγει την τακτική που είχε προαναγγείλει μόλις τον προηγούμενο Φεβρουάριο μιλώντας στο Τάε Κβο Ντό.
Όταν δηλαδή κατηγορούσε την κυβέρνηση πως μέσα σε 7 μήνες είχε αποτύχει και κατήγγειλε «μεθοδεύσεις», «θεσμική εκτροπή» «καθεστωτισμό», «ανάλγητο ακροδεξιό νεοφιλελευθερισμό» «διοικητική αδιαφάνεια» και «ξενοφοβική και ανίκανη» πολιτική στο μεταναστευτικό.
Την Πέμπτη στη Βουλή ο Αλέξης Τσίπρας θα δώσει το πλήρες στίγμα της πολιτικής του για την επόμενη ημέρα. Θα καταγγείλει εκ νέου την κυβέρνηση και θα δώσει το έναυσμα για το «σκληρό ροκ» που θα ακολουθήσει με γνώμονα την οικονομία. Ήδη άλλωστε υιοθετεί κάθε αίτημα των κοινωνικών ομάδων με τις οποίες ο ίδιος πραγματοποιεί τηλεδιασκέψεις. Και το υιοθετεί με τρόπο ανάλογο με εκείνον πριν το 2015.
Ήδη ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αποποιηθεί το ρόλο της «υπεύθυνης» αντιπολίτευσης αφού εκτιμά πως με τον τρόπο αυτό μένει εκτός πολιτικού σκηνικού. Η πόλωση θα αποτελέσει το οξυγόνο του. Και θα κάμψει και τις φωνές που ήδη ακούγονται από τη πάλαι ποτέ βάση του 3%.
Το αν θα βρει ευήκοα ώτα παραμένει ένα ερώτημα. Όπως και το αν θα υπάρξει έδαφος επαναφοράς του λαϊκισμού στη πρώτη γραμμή. Κάτι που εξαρτάται και από τη διαχείριση της σημερινής κυβέρνησης.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης στη Βουλή θα αναδείξει το έργο που έχει γίνει και θα δείξει και το δρόμο για την επόμενη ημέρα. Η διαχείριση των δύο κρίσεων έχει στεφθεί με επιτυχία. Τα δύσκολα όμως όπως και ο ίδιος έχει δηλώσει είναι μπροστά. Η αντιμετώπιση της ύφεσης και η επάνοδος σε αναπτυξιακή πορεία θα κριθούν από τα μέτρα που θα ληφθούν ενόψει της οικονομικής ύφεσης και της νέας κρίσης που θα κάνει αισθητή την παρουσία της.
Επίσης θα κριθεί και κατά πόσο η απουσία μιας υπεύθυνης αντιπολίτευσης δύναται να αποπροσανατολίσει τη λειτουργία του κρατικού μηχανισμού. Διότι η παγίδα του λαϊκισμού μπορεί να οδηγήσει σε λανθασμένες ή και φοβικές αντιδράσεις που στην παρούσα φάση πρέπει να αποφευχθούν δεδομένων των απαιτούμενων μεταρρυθμιστικών αποφάσεων σε ένα μεγάλο κύκλο της ελληνικής οικονομίας.
