Λίγο πολύ ήγγικεν η περίοδος που θα αρχίσουμε σταδιακά να βγαίνουμε από την καραντίνα. Στο τρομακτικό διάστημα του εγκλεισμού το κράτος αναμετρήθηκε με τον εαυτό του και η κοινωνία με τις δυνάμεις της.
Οι πολίτες στην πλειοψηφία τους υπάκουσαν στα μέτρα. Κάποιοι υπό τον φόβο των προστίμων, οι πολλοί υπό τον φόβο της ασθένειας. Κυρίως όμως επειδή συντονίστηκαν στη συχνότητα της κοινής λογικής που επικράτησε ξάφνου και απορρίπτει τις εξαλλοσύνες, τις ψεκασμένες θεωρίες, τις αναίτιες αντιρρήσεις. Το για πόσο θα κρατήσει, θα δείξει. Το κρας τεστ θα είναι όταν περάσει η επήρεια του σοκ, όταν νιώσουμε ασφαλείς και αρχίσουμε να εισερχόμαστε στην επικράτεια της φτώχειας.
Το ότι η οικονομική κρίση θα είναι παγκόσμια και ότι είναι απόρροια ενός αστάθμητου παράγοντα, όπως η πανδημία, είναι μια εκλογίκευση που αφορά όμως εκείνους που δεν θα στερηθούν την εργασία τους. Οι ατυχείς, οι τρωτοί της παραγωγικής διαδικασίας, θα είναι προσηνείς στην κάθε είδους προπαγάνδα, εάν δεν στηριχθούν ουσιαστικά και αφεθούν στην τύχη τους.
Η συγκυρία αναγκάζει τον Μητσοτάκη να υποστείλει τις σημαίες του φιλελευθερισμού, γιατί αυτά ισχύουν σε νορμάλ συνθήκες, και να προσεγγίσει τους ηττημένους της πανδημίας. Μάλλον θα προσανατολιστεί έτσι γιατί έδειξε ότι διαθέτει αυτόβουλη προσαρμοστικότητα στις συνθήκες, κάτι που δεν είχε ο Τσίπρας έχοντας δυσκολία να εκδυθεί των ιδεολογικών του προκαταλήψεων, ώσπου έσπασε τα μούτρα του. Η προσαρμοστικότητα διεφάνη όχι τόσο με τα μέτρα για τον κορονοϊό, που ήταν άλλωστε συμπεριφορά ανάγκης με τα χάλια που έχει το απισχνασμένο σύστημα υγείας, όσο με την αντίσταση που προέταξε στον Εβρο.
Από την διπλή δοκιμασία, ο Μητσοτάκης βγαίνει ενισχυμένος, εμπλουτισμένος με ένα πρόσθετο πολιτικό κεφάλαιο που – θεωρεί ότι - τον νομιμοποιεί να μην προσφύγει σε εκλογές όσο δυσχερές και να είναι το 2020, περιμένοντας την ανάκαμψη του 2021, που ελπίζεται να είναι ισχυρή λόγω της πρόσθετης υπεραξίας που απέκτησε η χώρα σε επίπεδο εικόνας κράτους.
Φυσικά τα λεόντεια ποσοστά της αποδοχής στο κοινωνικό σώμα δεν προεικάζουν έναν ανθόσπαρτο μεταπανδημιακό περίπατο, αφού το έδαφος θα είναι άγονο και στείρο με την αντιπολίτευση να πετροβολάει εκ του συστάδην. Οι διαθέσεις εκφράστηκαν ήδη, με τον ΣΥΡΙΖΑ να απαιτεί δώστε όλα τα λεφτά εδώ και τώρα – λεφτά που δεν υπάρχουν αλλά μαθημένος είναι. Με στελέχη του όπως π.χ. ο Νίκος Παππάς να αντιστρέφουν σκόπιμα αίτιο και αιτιατό – όπως ο Νίκος Παππάς π.χ. που διερωτάτο στα μήντια αφού δεν έχουμε πανδημία όπως οι άλλες χώρες της Ευρώπης γιατί έχουμε τόσο σκληρά μέτρα;
Το ότι δεν έχουμε πανδημία ακριβώς λόγω των σκληρών μέτρων που ελήφθησαν δεν του περνούσε από το μυαλό - που φυσικά του περνούσε, αλλά μάλλον ξέρει σε τι κόσμο απευθύνεται και λέει αυτά που λέει. Και όταν θα μπούμε στη στενωπό, θα ισχυρίζονται ότι θα φταίνε άχρηστα, αντιδημοκρατικά και αντιοικονομικά μέτρα που πήρε η κυβέρνηση και όχι η αμείλικτη αναγκαιότητα της πανδημίας.
Υπάρχει μια δισυπόστατη κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει ο ΣΥΡΙΖΑ. Διαθέτει αφενός ένα ουχί ευκαταφρόνητο και τσιμενταρισμένο 20% του εκλογικού σώματος, όμως δείχνει εγκλωβισμένο και περίφραχτο σε αυτό. Η υπόλοιπη κοινωνία δεν τον ακούει. Και ου μόνον αλλά αντιμετωπίζει με καχυποψία ή με ειρωνεία τις όποιες ανακοινώσεις του. Ισως παραμένει ενεργό το σοκ από την καταρράκωση του προγράμματος Θεσσαλονίκης, και όλες τις υποσχέσεις που περιλάμβανε με ένα άρθρο, ένα νόμο. Μοιάζει να έχει δημιουργηθεί φράγμα ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ, στο ποσοστό του και την υπόλοιπη κοινωνία.
Αντιθέτως ο Μητσοτάκης, αποδεχόμενος και προτάσεις του ΚΙΝΑΛ, έριξε γέφυρες και επεκτείνεται προς τον χώρο της κεντροαριστεράς. Αυτή η τακτική συμπιέζει το ΚΙΝΑΛ ενώ δημιουργεί νεκρή ζώνη στην επέκταση του ΣΥΡΙΖΑ.
Με δεδομένη την απέχθεια που έχει η εναπομείνουσα εκλογική βάση του ΚΙΝΑΛ προς τον ΣΥΡΙΖΑ, τα περιθώρια της δικής του επέκτασης στον χώρο περιορίζονται ασφυκτικά - η βάση του ΚΙΝΑΛ έχει φορτισμένη μνήμη από την εποχή που οι Συριζαίοι τους αποκαλούσαν Γερμανοτσολιάδες και προδότες. Η πρόσβαση του ΣΥΡΙΖΑ στην πλειοψηφία του κόμματος είναι αδύνατη. Για τους ΓΑΠικούς δεν ξέρουμε...
Αυτό όμως το σκηνικό με την ηγεμονία Μητσοτάκη σε βαθμό κυριαρχίας, δημιουργεί ανισορροπία. Οι κυβερνήσεις χρειάζονται σοβαρές αξιωματικές αντιπολιτεύσεις. Τότε βελτιώνεται και το έργο τους. Και τέτοια αξιωματική αντιπολίτευση δεν υπάρχει.
