Η αντιπολίτευση της αρρωστημένης κρεβατοκάμαρας με ποινικές προεκτάσεις, είναι το αγαπημένο σάουντρακ των οπαδών του ΣΥΡΙΖΑ στο Διαδίκτυο, αρχής γενομένης από την υπόθεση Λιγνάδη. Δημιούργησαν και hashtag στο twitter με τίτλο «ΝΔ παιδεραστές» όπου επιχειρούσαν να ταυτίσουν το κυβερνητικό κόμμα ως καταφύγιο παιδεραστών και βιαστών.
Οι ίδιοι βέβαια οπαδοί, ήραν από τον ΣΥΡΙΖΑ τον πολιτικό μανδύα ευθύνης για προσκείμενα πρόσωπα που ενέχονταν σε παρόμοιες καταστάσεις. Όπως της ακτιβίστριας με τις «εναλλακτικές» σεξουαλικές προτιμήσεις που απήγαγε, νάρκωσε και βίασε 10χρονη. Ή του ηθοποιού που ζητούσε παραίτηση της Μενδώνη για τον Λιγνάδη, και ο ίδιος βίασε 14χρονη η οποία επεχείρησε να αυτοκτονήσει και στη συνέχεια λιπόθυμη την ξαναβίασε! Ή του φιλοσυριζαίου συνδικαλιστή ΕΡΤ που κατηγορείται για αποπλάνηση και κακοποίηση ανηλίκου. Ή ακόμη των αριστερών πεποιθήσεων ντράμερ μουσικού συγκροτήματος, που αποπλάνησε 6χρονο κορίτσι.
Αυτούς τα troll του ΣΥΡΙΖΑ τους αντιμετώπισαν μόνο ως ατομικές ποινικές αρρωστημένες περιπτώσεις, που δεν βαρύνουν τον αξιακό κώδικα της αριστεράς. Και έλεγες εντάξει, troll είναι, αυτό είναι το πολιτισμικό, νοητικό και ηθικό επίπεδό τους. Δεν πρέπει να βαρύνει την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ η αρρωστημένη συμπεριφορά ενίων «προοδευτικών» προσώπων.
Και προς τιμήν τους τα υπόλοιπα κόμματα της αντιπολίτευσης δεν πολιτικοποίησαν αυτές τις δυσώδεις κακοποιητικές συμπεριφορές. Δεν τις απέδωσαν στη ΝΔ ή τον ΣΥΡΙΖΑ. Όλοι εκτός του ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί φαίνεται ότι η δράση των trolls δεν ήταν οικεία πολιτική βουλήσει αλλά εναρμονιζόταν με την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Είχαν την επίνευσή της αν όχι και την καθοδήγησή της.
Χθες αποκαλύφθηκε ότι το παιδόφιλο καθίκι που εξέδιδε 12χρονη ανήκε στη ΝΔ. Το όνομά του πλημμύρισε από νωρίς το διαδίκτυο - κοινωνικά δίκτυα και site. Δεν ακούστηκε από ηλεκτρονικά Μέσα (ραδιόφωνο και τηλεόραση), γιατί υπάρχει ο παρωχημένος απαγορευτικός νόμος - παρωχημένος στην εποχή του διαδικτύου.
Και ενώ το όνομα του κατηγορούμενου για την παιδική μαστροπεία είχε γίνει πανελληνίως γνωστό, μόλις μαθεύτηκε ότι ανήκε στη ΝΔ, η Γραμματέας της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ Ολγα Γεροβασίλη ανήρτησε: «Το ονοματάκι του κυρίου 53χρονου συλληφθέντα στα Σεπόλια;». Προφανής η αιχμή ότι υπάρχει προσπάθεια συγκάλυψης εκ μέρους της κυβέρνησης. Και πάλι προς τιμήν τους τα υπόλοιπα κόμματα δεν προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν πολιτικά την υπόθεση.
Όμως όταν ένα από τα πιο σοβαρά (κατά τη γνώμη του γράφοντος) πρόσωπα της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, η Γραμματέας της Κ.Ο., η οποία δεν επωάστηκε στον κομματικό σωλήνα αλλά εκπήγασε από τον χώρο της πολιτικοποιημένης κοινωνίας (και η οποία είναι επί πλέον και γιατρός), φτάνει σε τέτοιες αναρτήσεις πολιτικής φτήνιας, γίνεται εμφανές ότι η κατάσταση στον ΣΥΡΙΖΑ είναι άκρως προβληματική. Και δείχνει ότι τα hashtag στο Twitter ήταν καθοδηγούμενα από τα υψηλά κλιμάκια.
Προβάλει η αναγκαιότητα μιας άλλης αξιωματικής αντιπολίτευσης που θα αποκαταστήσει την ηθική ισορροπία της πολιτικής ζωής. Αλλά αυτό εναπόκειται στον λαό όσο και στο ΠΑΣΟΚ. Ο Νίκος Ανδρουλάκης έχει σχέδια για την οργανωτική ανασύνταξη του κόμματός του και θεωρούμε ότι αυτό θα το κατορθώσει, επειδή τον χαρακτηρίζει οργανωτική επάρκεια.
Πολιτικά πάντως «χωλαίνει». Χθες σε συνέντευξή του πάλι προέταξε την επισύνδεση που υπέστη. Δεν ξέρουμε πώς λέγεται… στα κρητικά «Το πολύ το Κύριε ελέησον το βαριέται και ο Θεός», αλλά εάν θέλει - και πρέπει - να γίνει επίφοβος για τον ΣΥΡΙΖΑ, θα πρέπει να ασχοληθεί με προτάσεις ρεαλιστικές και εποικοδομητικές, για τα ζέοντα θέματα της κοινωνίας. Όπως ας πούμε έκανε με το πλαφόν στη λιανική τιμή ρεύματος (ασχέτως αν ήταν ανεπίτευκτη λόγω τεράστιου κόστους), ή στην πρόταση για φθηνά σπίτια με κρατική παρέμβαση για νέα ζευγάρια (αντιγραφή Πορτογαλίας μεν, αλλά αυτό δεν απομειώνει την αξία της πρότασης).
Η υποκλοπή σαφώς είναι θέμα αρχής, αλλά έγκειται στο πολιτικό αισθητήριο που - πρέπει να - έχει ένας πολιτικός αρχηγός, ώστε να κατανοήσει ότι η ΕΥΠ τον παρακολουθούσε για κάποιον λάθος λόγο, και όχι γιατί ως… επίδοξο και επίφοβο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ (την εποχή που ήταν αουτσάιντερ) που ανησυχούσε τον Μητσοτάκη μήπως βγει αρχηγός και μήπως συνεργαστεί με τον Τσίπρα.
Ακόμη και έτσι να είναι, ο κόσμος δεν το βλέπει έτσι. Και φυσικά να τελειώνει τη συνεχή καταγγελία ή την καταψήφιση νόμων, όπως έκανε για τα ναυπηγεία Ελευσίνας μαζί με το ΚΚΕ και το ΜέΡΑ25! Το προσωπικό γινάτι δεν μπορεί να γίνεται πολιτικό μέγεθος ώστε να αποκλείει τη συναίνεση του ΠΑΣΟΚ σε ένα αναπτυξιακό έργο στο οποίο συμφώνησε ακόμη και ο ΣΥΡΙΖΑ.
Η χώρα χρειάζεται σοβαρή αξιωματική αντιπολίτευση. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί. Στο χέρι Ανδρουλάκη είναι να δείξει αν μπορεί. Και να μην ξεχνά ότι η φύση απεχθάνεται το κενό...
