Δε θα εκπλαγώ καθόλου, αν στον ΣΥΡΙΖΑ καταργήσουν τις κομματικές σχολές επιμόρφωσης καθηγητών και ιδρύσουν θεολογικά σεμινάρια, κατά τα πρότυπα εκείνου από το οποίο αποφοίτησε ο Στάλιν και άλλα προβεβλημένα στελέχη του κόμματος των Μπολσεβίκων.
Έτσι κι αλλιώς, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έκρυψε ποτέ τη βαθύτερη σχέση που έχει με τον μεσσιανισμό (αφού αυτός θα φέρει την αναγέννηση του κόσμου), τον χιλιασμό (επίκειται το τέλος του καπιταλιστικού κόσμου ή θα βαράμε τα νταούλια και θα χορεύουν οι αγορές), την εσχατολογία, μα κυρίως την πίστη στην ιδεολογία ως τη μόνη αλήθεια, το μόνο τρόπο προσέγγισης και ερμηνείας του κόσμου τούτου, η οποία είναι μια θρησκευτική πίστη, ενδεδυμένη, απλά, με κοσμικά άμφια.
Παρά τις διαψεύσεις του ιδίου πως δεν πρόκειται για Μεσσία, αλλά για «Συνάνθρωπο», όπως δήλωσε στην εκδήλωση στο Κερατσίνι, ο κ. Κασσελάκης εμφανίστηκε ως τέτοιος σε μία χρονική στιγμή που το πιστό πλήρωμα της θρησκευτικής σέχτας του ΣΥΡΙΖΑ είχε βυθιστεί σε συλλογικό πένθος λόγω των επαναλαμβανόμενων εκλογικών και πολιτικών ηττών. Αντί, όμως, να ακολουθήσουν το παράδειγμα της θρησκευτικής πίστης και να βυθιστούν στη συντριβή και τη μετάνοια, ώστε να αποκαθαρθούν, να αναζωογονηθούν και να ανακτήσουν πολιτικές δυνάμεις, προτίμησαν να αποδεχτούν τον πρώτο ψευτοπροφήτη που τους πάσαρε, κυριολεκτικά, ένα καλά οργανωμένο και χρηματοδοτούμενο επιτελείο, ως Σωτήρα της ιδεολογίας - πίστης και της εκκλησίας - κόμματος.
Στη θέση της ομολογίας πίστεως, ο νέος αρχηγός κατέφυγε στο παλιό, δοκιμασμένο εργαλείο του αριστερόμετρου και μέμφεται τους αμφισβητίες και τους αντιρρησίες στο εσωτερικό του κόμματος - εκκλησίας, ανακηρύσσοντας εαυτόν υπέρτατη αρχή και μοναδική πηγή και στερέωμα της κομματικής πίστης. Κατήργησε μέσα σε μία νύχτα το παλιό ιερατείο και έφερε στο προσκήνιο νεοφώτιστους ζηλωτές, οι οποίοι ανέλαβαν καθήκοντα Προεδρικές Φρουράς.
Βέβαια, η ηγερία του νέας αρχής, κυρία Θεοδώρα Τζάκρη μπορεί να μπερδεύει τα βιβλία χωρία που αναφέρει στις δημόσιες δηλώσεις της, αλλά αυτό το μόνο που αποδεικνύει είναι πως έδωσε μεγάλη σημασία στο μάθημα της Πολιτικής Θεολογίας.
Από κοντά και η νέα εκπρόσωπος Τύπου του κόμματος, ατυχήσασα στις τελευταίες εκλογές, κυρία Δώρα Αυγέρη, η οποία προσέφυγε στην ορολογία κομμωτηρίου για να χαρακτηρίσει επικριτικά άρθρα εσωκομματικών αντιπάλων του νέου αρχηγού.
Υπάρχουν πάντα και οι αυστηροί κριτές, οι κομματικοί ιεροδιδάσκαλοι, όπως ο κ. Καρτερός, η αρθρογραφία του οποίου στρέφεται κατά πάντων, ομνύοντας στη σωτηρία και την ενότητα της κομματικής εκκλησίας. Το τελευταίο του άρθρο με τίτλο «Σώσον, τον ΣΥΡΙΖΑ, κύριε» είναι αγλάισμα ορθόδοξης κομματικής σκέψης και υπαρξιακής αγωνίας για το παρόν και το μέλλον. Πυροβολεί κατά πάντων.
Και κατά της διμοιρίας του ρετιρέ και κατά των άτακτων του υπογείου, καταγράφοντας, χωρίς να το θέλει, το μεγάλο χάσμα μεταξύ των πρώτων αποστόλων και των νεοφώτιστων ζηλωτών. Θα συμφωνούσατε, φαντάζομαι, πως του ταιριάζει γάντι ο τίτλος του καθηγητής της έδρας της Πολιτικής Εκκλησιολογίας.
Έτσι, με ψαλμωδίες, κηρύγματα και λιτανείες, προσπαθούν να περισώσουν ό,τι σώζεται. Με ευχολόγια, αλλά και κατάρες κατά των αποστατών. Με απειλές για το πυρ το εξώτερον, αλλά και υποσχέσεις συγγνώμης και σωτηρίας.
Αξιοζήλευτη προσπάθεια, αντάξια των μακρόχρονων παραδόσεων του «χώρου», ο οποίος, άλλωστε, ποτέ δεν έκρυψε την πρόθεσή του να αντικαταστήσει την παλιά θρησκεία, με μία νέα, κομματική, δανειζόμενος, όμως, όλα εκείνα τα στοιχεία που θα την έκαναν αποτελεσματική και θα αγκάλιζε το σύνολο, σχεδόν, της κοινωνίας. Το ότι η τελευταία δεν ανταποκρίθηκε στα καλέσματα σωτηρίας, είναι αλλουνού παπά Ευαγγέλιο.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πλέον μία θαυμάσια ατμόσφαιρα κι εμείς δεν μπορούμε παρά να την απολαμβάνουμε.
