Υποδειγματική…προβοκάτσια, προκειμένου να ναρκοθετηθεί αποτελεσματικά, η δύσκολη –πλην όχι αδύνατη– ευρύτερη συναίνεση στο νομοσχέδιο για τα μη κερδοσκοπικά πανεπιστήμια, συνιστά το κύμα των καταλήψεων και η άρνηση συλλόγων καθηγητών να ακυρώσουν στην πράξη τις παράνομες αυτές ενέργειες με τη διενέργεια των εξετάσεων διαδικτυακά.
Ο «ξεσηκωμός» των παιδιών, η είσοδος των ΜΑΤ στο ΑΠΘ για την έξωση των κουκουλοφόρων, που εισέβαλαν σε ένα πανεπιστήμιο που πλέον έχει τμήματα με τέλη φοίτησης, δίνει (το) άλλοθι στην αντιπολίτευση να «οδύρεται» για το αυτοδιοίκητο του Πανεπιστημίου, την πανεπιστημιακή αστυνομία, τις ευθύνες της κυβέρνησης κ.α. Εμπαίζοντας ευθέως την κοινωνία, που δεν ανέχεται άλλο ούτε την πολιτική τους υποκρισία, ούτε και τον κυνισμό.
Ο κόσμος γνωρίζει ότι τα ιδιωτικά πανεπιστήμια είναι εδώ και αυτό είναι μια πραγματικότητα για την ελληνική οικογένεια. Δεκάδες κολλέγια λειτουργούν και χιλιάδες απόφοιτοί τους έχουν επαγγελματικά δικαιώματα.
Γνωρίζει εξίσου καλά πως το δημόσιο δεν συνεπάγεται και δωρεάν.
Ούτε ότι εξ ορισμού οτιδήποτε δημόσιο είναι καλό και οτιδήποτε ιδιωτικό κακό.
Ένα μάθημα που εμπεδώθηκε πλήρως.
Η Αριστερά πορεύεται βάζοντας το κεφάλι στην άμμο και το ιδιοτελές πολιτικό συμφέρον της πάνω από τα συμφέροντα της κοινωνίας, που υποτίθεται ότι θέλει να προστατέψει από τα… συμφέροντα.
Για το ΚΚΕ, ο νόμος είναι οι απόψεις του και η επιβολή του, υπόθεση του πρόθυμου κομματικού του στρατού, που εκστρατεύει στο δρόμο και στα πανεπιστήμια. Η Νέα Αριστερά επέστρεψε στη μήτρα της ΚΝΕ προειδοποιώντας τους …ιδεολογικούς υπονομευτές του δημόσιου Πανεπιστημίου να μην σκεφτούν καν, ότι μπορεί να επιβληθεί ο νόμος στα υπό κατάληψη ιδρύματα. Στο ΠΑΣΟΚ οι πληροφορίες αναφέρουν ότι ο Νίκος Ανδρουλάκης θα χτίσει μια γραμμή φαινομενικής συναίνεσης, που θα οδηγήσει στην τελική καταψήφιση μέσω όρων και προϋποθέσεων. Στον ΣΥΡΙΖΑ, άραγε, θα τολμήσει να τραβήξει ο Κασσελάκης με την υπερψήφιση του νομοσχεδίου μια διαχωριστική γραμμή στις καταστροφικές επιλογές και πρακτικές στο χώρο της εκπαίδευσης;
Για την ιστορία, το 2015 επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, ο Αριστείδης Μπαλτάς πάγωσε τις διαδικασίες ίδρυσης των πρώτων ξενόγλωσσων προπτυχιακών τμημάτων σε ελληνικά πανεπιστήμια, που προέβλεπε νόμος του Ανδρέα Λοβέρδου από το 2014.
Το 2017 στο διάδοχό του Κ. Γαβρόγλου, έφτασε μια επιστολή από τον νεοεκλεγέντα πρόεδρο της ΠΟΣΔΕΠ κύριο Ευσταθόπουλο. Η Πανελλήνια Ομοσπονδία Συλλόγων Διδακτικού & Ερευνητικού Προσωπικού ζητούσε από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, «να αφήσει ελεύθερα τα πανεπιστήμια να δημιουργήσουν εκπαιδευτικά προγράμματα, να επιχειρήσουν με τις καινοτομίες που παράγουν και να φέρουν χορηγούς στα ιδρύματα».
Πέρα από την κρατική χρηματοδότηση, τα πανεπιστήμια να αφεθούν αυτόνομα, ώστε να μπορούν, χωρίς περιορισμούς να αναζητήσουν τρόπους χρηματοδότησης, παράγοντας αυτό που ξέρουν να κάνουν πολύ καλά, εκπαίδευση, έρευνα, καινοτομία. Εκτιμούσε ο κ. Ευσταθόπουλος ότι «εάν τα πανεπιστήμια δουλέψουν σοβαρά πάνω σε τέτοια προγράμματα, μέσα σε 5-10 χρόνια θα έχει δημιουργηθεί μια πολύ σημαντική πηγή εσόδων για τα πανεπιστήμια και την ελληνική οικονομία, ενώ θα έχει διαμορφωθεί μεγάλη μάζα αλλοδαπών φοιτητών που θα έχουν εκπαιδευτεί στα ελληνικά ΑΕΙ με ό,τι αυτό σημαίνει για τη χώρα».
Τα ζητούμενα παραμένουν ίδια.
Ας λήξουμε μια και καλή την ψευδοσυζήτηση για τα ιδιωτικά και δημόσια πανεπιστήμια.
