«Habemus πρόεδρο» θα αναφωνήσει σήμερα το ΠΑΣΟΚ, και ο καπνός που θα βγει θα φτάσει ως τις εκλογικές περιφέρειες των δύο άλλων κομμάτων. Δεν θα τις καλύψει, ήτοι η εκλογή προέδρου δεν θα αναδιατάξει το πολιτικό σκηνικό, οπωσδήποτε όμως θα το επηρεάσει, και δη τους εξ αριστερών γείτονές του.
Η μεγάλη συμμετοχή δεν καταδεικνύει κάποια νεκρανάσταση. Το 8% δεν κατέγραφε νέκρα. Ούτε όμως η μεγάλη συμμετοχή στη διαδικασία καταγράφει μελλοντική απογείωση. Απλώς κατέδειξε ότι ένα τμήμα της κεντροαριστεράς επικράτειας τελούσε εν υπνώσει, και οι υποψηφιότητες, τα νέα πρόσωπα που εμφανίστηκαν, ανάδευσαν την παραταξιακή μνήμη.
Ειδικά στους αντιπάλους της σημερινής εκλογής διασταυρώνονται η ανάγκη ανανέωσης και η σαγήνη της πολιτικής δυναστείας.
Ανεξαρτήτως πόσοι θα ψηφίσουν σήμερα, το πολιτικό συμπέρασμα συνήχθη από την πρώτη Κυριακή. Ένα μεγάλο τμήμα του κόσμου της Κεντροαριστεράς αναζητεί διέξοδο, γιατί δεν εκφράζεται από τα δύο μεγάλα κόμματα: Από τον υστερικό λαϊκισμό του ΣΥΡΙΖΑ και από τις σοσιαλδημοκρατικές πινελιές που εντάσσει στην κυβερνητική του πολική ο Μητσοτάκης (από τη ΝΔ ως κόμμα ούτως ή άλλως δεν εκφράζεται).
Η εβδομάδα που πέρασε θόλωσε λίγο την λάμψη της προηγούμενης Κυριακής με την συμπεριφορά Παπανδρέου. Αφενός η κατώτερη του ευγενούς προσώπου του επίθεση στον Ανδρουλάκη ως άκαπνου, άπειρου και παλαιοκομματικού εν απουσία του οποίου θα κάνουν πάρτι στη Βουλή ο Μητσοτάκης και ο Τσίπρας (ενώ παλαιοκομματισμός δεν ήταν να είσαι επί δεκαετίες βουλευτής και υπουργός λόγω ονόματος), και κυρίως με τις εντυπώσεις που δημιούργησε περί νοθείας.
Μετά τον σάλο που δημιουργήθηκε από την εμπρηστική καταγγελία, οι εκ των υστέρων εξηγήσεις περί απλής υπόμνησης για σημειωθείσες παρατυπίες, δεν αναίρεσαν την αρχική εντύπωση (ποτέ δεν γίνεται αυτό), ούτε ανέκοψαν την διάθεση των οπαδών των άλλων κομμάτων, και κυρίως του ΣΥΡΙΖΑ, να στήσουν σαρκαστικό πάρτι στα κοινωνικά δίκτυα.
Παρατυπίες σίγουρα υπήρξαν. Εμφατική είναι αυτή της Πάτρας όπου η αρμόδια επιτροπή (ΕΔΕΚΑΠ) διαπίστωσε πως ομάδα 300 ψηφοφόρων δεν κατέβαλε το αντίτιμο των 3 ευρώ που ήταν προϋπόθεση ψηφοφορίας. Κατόπιν αυτού τους απέκλεισε από τον 2ο γύρο. Όλα λύνονται χωρίς φωνασκίες που δημιουργούν σαθρές εντυπώσεις σε κρίσιμες στιγμές.
Από την πλευρά του ο Ανδρουλάκης διατήρησε την ίδια ήπια (κατά πολλούς άοσμη και άχρωμη) στάση του, δεν αντεπιτέθηκε, και παρουσίασε εαυτόν κήρυκα ενότητας του κόμματος και ομόνοιας των στελεχών. Μάλλον κερδισμένος βγήκε.
Άλλωστε ένας λόγος που έχει χάσει κύρος και οπαδούς ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η εριστικότητα του λόγου του και η ανερμάτιστη καταγγελτικότητά του, σε ό,τι του «κάτσει» (τελευταίο επεισόδιο οι καταγγελίες για τις… VIP- ΜΕΘ». Ο αρχικώς καταγγέλλων συνδικαλιστής τα ανασκεύασε υπό τον φόβο ποινικής δίωξης, αλλά ο Τσίπρας συνέχισε την καταγγελία του.
Ο Παπανδρέου έμεινε μόνος και από τους υποψηφίους του πρώτου γύρου που θεωρούνταν πλησίον του, όπως οι Καστανίδης και Γερουλάνος. Παράλληλα το ιδρυτικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ Απόστολος Κακλαμάνης πήρε εμμέσως θέση υπέρ Ανδρουλάκη, κάνοντας λόγο για ανανέωση την οποία επιβάλλουν οι φυσικοί νόμοι και την οποία προτείνει η πλειοψηφία των 270.000 δημοκρατικών πολιτών της 5ης Δεκέμβρη».
Πριν κλείσουν οι κάλπες βέβαια τίποτα δεν έχει κριθεί. Και κατά την παροιμιώδη έκφραση του Χαρίλαου Φλωράκη «η κάλπη είναι γκαστρωμένη».
Αν το αποτέλεσμα είναι αυτό που προέκρινε η πρώτη Κυριακή, το ΚΙΝΑΛ θα έχει οριοθετήσει και περιφρουρήσει τον χώρο του, και σταδιακά θα αρχίσει να ανακάμπτει. Το πόσο θα φανεί στις δημοσκοπήσεις της Άνοιξης και φυσικά στις εκλογές.
Τον διαφαινόμενο αρχηγό δεν θα τον έλεγε κανείς… μελίρρυτο, δεν κρέμεσαι από τα χείλη του, αλλά του αναγνωρίζονται κάποιες οργανωτικές ικανότητες (άλλωστε αποτελεί προϋπόθεση για να στήσεις μηχανισμούς). Παράλληλα με την θητεία του στο Ευρωκοινοβούλιο έχει γνώση, ώσμωση των σοσιαλδημοκρατικών προβληματισμών και αναζητήσεων, αλλά και της εφηρμοσμένης κυβερνητικής πολιτικής της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας.
Αν αυτά αρκούν, αν μπορεί να τα μεταλαμπαδεύσει στο ΠΑΣΟΚ, ένα κόμμα που είναι εθισμένο σε μια πιο «ηρωική» αφήγηση της πολιτικής δράσης, θα φανεί.
Πάντως ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αρχίσει να νιώθει την πίεσή της πασοκικής αναθάρρησης. Με τον Αλέξη πρώτο, μια σειρά στελεχών έχουν αρχίσει να πιέζουν με τον ισχυρισμό ότι δεν μπορείς να είσαι και με τη Δεξιά και με τη Δημοκρατική Παράταξη. Άρα όποιος δεν είναι μαζί τους, είναι με τη Δεξιά και κατά συνέπεια εναντίον τους. Αυτονομία δεν αναγνωρίζουν.
Αυτό όμως καταγράφει και την απαισιοδοξία τους. Ξέρουν ότι μόνοι δεν μπορούν και χρειάζονται βαστάζους. Αν το ΠΑΣΟΚ ανακάμψει οι τωρινές έμμεσες πατερναλιστικές υποδείξεις θα μετατραπούν σε εκκλήσεις και ικεσίες. Και τότε θα έχει αρχίσει να διαγράφει κατωφερική πορεία το άστρο του ΣΥΡΙΖΑ. Η τύχη του πλέον εναπόκειται στην πορεία του ΠΑΣΟΚ.
