Του Γιάννη Σιδέρη
Αν χρησιμοποιούσαμε τη γλώσσα του αντιπολιτευτικού ΣΥΡΙΖΑ, θα λέγαμε ότι είναι εντεταλμένοι προδότες που ήρθαν στην εξουσία με εντολή να ξεπουλήσουν τη χώρα. Όμως επειδή η αισθητική - και της γλώσσας - είναι ηθική (μας), απλώς τους χαρακτηρίζουμε ανεπίγνωστους επιβουλείς της εξουσίας που δεν κατανόησαν σε τι περιεπλάκησαν και σε τι περιέπλεξαν τη χώρα.
Δεν είχαν τις γνώσεις και τον ρεαλισμό να τα αντιμετωπίσουν, ενώ προσπαθούν να διαφύγουν των ευθυνών των, αφενός ποινικοποιώντας το παρελθόν των αντιπάλων και τους ίδιους, αφετέρου ψευδόμενοι αδιστάκτως, χαρίζοντας καθρεφτάκια στο ιθαγενές ακροατήριο.
Είναι τραγικό! Εδωσαν τη δημόσια περιουσία στο ταμείο για 100 χρόνια, και στη συνέχεια, με βάση το πολυνομοσχέδιο, μάθαμε ότι σε περίπτωση αδυναμίας αποπληρωμής των δανείων του δικού τους μνημονίου, οι δανειστές θα αποζημιώνονται ρευστοποιώντας δημόσια περιουσία μέχρι του ποσού των 25 δις ευρώ! Πως θα το χαρακτήριζαν οι ίδιοι αυτό;
Στις συντάξεις, ένα εκατομμύριο συνταξιούχοι θα δουν μειώσεις έως και 18%, μειώσεις αχρείαστες με την πολιτική των Σαμαροβενιζέλων, που τις κατέστησε αναγκαίες η δική τους πολιτική της… γενναίας αντίστασης, που ψοφοδεώς έγινε «ναι σε όλα».
Σε αντιστάθμισμα, θα δώσει καθρεφτάκια στους ιθαγενείς. Ήτοι θα πετσοκόψει τρεις συντάξεις και θα επιστρέψει μία, συνοδευόμενη από καταιγιστική προπαγάνδα περί ανόρθωσης της οικονομίας, καθώς οι θυσίες του λαού έπιασαν τόπο και πλέον μπορεί ένα μέρος τους να επιστραφεί και να απαλύνει τις δυσχέρειες που προέκυψαν (από την κυβέρνηση που πάντα νοιάζεται για την ευδαιμονία του λαού, εν αντιθέσει με τους άλλους που του κατέστρεψαν τη ζωή). Και επί προσθέτως έχουν το θράσος στα τηλεπαραθύρια να ισχυρίζονται ότι όχι αυτοί αλλά η ΝΔ θα κόψει τις συντάξεις! Απευθύνονται σε άκριτους αμαθείς είτε σε άκριτους ιδεοληπτικούς, αλλά τα δημοσκοπικά ποσοστά δείχνουν ότι προφανώς υπάρχουν αρκετοί τέτοιοι.
Ευελπιστούν ότι έτσι θα ακυρώσουν το αφήγημα Μητσοτάκη περί μείωσης φόρων. Άλλωστε αυτή τη φορά θα διευρυνθεί η βεντάλια όσων έχουν λαμβάνειν επίδομα εν είδει ελεημοσύνης, και σε ευρύτερα στρώματα τα οποία ξεζούμισε. Θα προβάλει και την παραμυθητική δικαιολογία ότι στόχος κατά την πρώτη τετραετία ήταν να μεριμνήσουν για τους φτωχότερους των πολιτών και τώρα τα πλεονάσματα επιτρέπουν να προσέξουν και τα ευρύτερα μικροαστικά στρώματα.
Στο έτερο θέμα των ημερών, το Σκοπιανό, βιώνει παντελή ήττα αναμένοντας ένα τηλεφώνημα από τον Ζάεφ, αλλά το τηλέφωνο παραμένει βουβό, όπως βουβή παρέμεινε η όλη συμπεριφορά του αρμοδίου υπουργού καθ΄ όλη τη διάρκεια που διαπραγματευόταν, την ίδια στιγμή που ήταν λαλίστατοι οι σκοπιανοί αξιωματούχοι.
Η κυβέρνηση εργαλειοποίησε το εθνικό θέμα που αγγίζει ευαισθησίες όχι μόνο ιστορικής και πολιτιστικής κληρονομιάς, αλλά και μνήμες αιμάτινες για αρκετό πληθυσμό στη βόρεια Ελλάδα. Χωρίς θεσμική γνώση των πτυχών του προβλήματος, χωρίς πίστη σε αυτά που επεδίωκε (αφού πάντα ήταν υπέρ του να ονομαστεί η γείτων σκέτα Μακεδονία), έπεσε κατά πως φαίνεται στην καλοστημένη παγίδα των γειτόνων: Να δώσει η Ελλάδα το «ΟΚ» για την είσοδο στο ΝΑΤΟ, με την υποσχετική ότι στην συνέχεια θα έκαναν δημοψήφισμα και θα άλλαζαν το σύνταγμα. Φυσικά αν δεν το άλλαζαν η Ελλάδα θα είχε απολέσει κάθε όπλο πίεσης.
Και προς τον διαμαρτυρόμενο ελληνικό λαό η κυβέρνηση θα επαναλάμβανε εν χορωδία το… αφοπλιστικό που είπε ο κ. Τσίπρας στην ηλικιωμένη στη Λήμνο που του παραπονέθηκε ότι της έκοψε την σύνταξη: «Τι να σου κάνω μωρέ;».
Έλα ντε! Τι να μας κάνουν μωρέ; Λες και φταίνε αυτοί;
Φωτογραφία: Eurokinisi
