Του Γιάννη Σιδέρη
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να πολιτευτεί λελογισμένα. Πρέπει πάντα να εντυπωσιάζει με πυροτεχνήματα το ακροατήριο, αντί να ψάχνει πρακτικές, λειτουργικές, λύσεις στην επίλυση των προβλημάτων.
Αρχικά το πρόβλημα της ρύθμισης για τις offshore, δεν θα ήταν ίσως τόσο εκκωφαντικό, έστω και αν δημιουργεί δικαιολογημένες υπόνοιες ή κρυφίως και κεκαλυμμένη ρύθμιση. Όταν όμως το κάνει μια κυβέρνηση που στο παρελθόν αλυχτούσε κατά των offshore, είναι λογικό να σηκωθεί τόση φουρτούνα. Ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε αφορμή να παραιτηθεί από υφυπουργός Ναυτιλίας Γ. Βερνίκος, ένας άνθρωπος που γνώριζε το αντικείμενο, όντας πλοιοκτήτης, επειδή είχε offshore - παρότι σε αυτές τις δουλειές οι offshore είναι κοινός τόπος και εργαλείο δουλειάς.
Τι έγραφε τότε το left.gr με περίσσια ειρωνεία; Τίτλος: «ΠΡΟΚΛΗΣΗ: Ο υφυπ. Ναυτιλίας έχει offshore – ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση». Και ξεκινούσε το ρεπορτάζ: «Θυμίζοντας το ό,τι είναι νόμιμο είναι και ηθικό του Γ. Βουλγαράκη, ο νέος υφυπ. Ναυτιλίας με offshore σε φορολογικό παράδεισο! Τεράστια πρόκληση προς τον ελληνικό λαό που τον αναγκάζουν σε θυσίες και φοροεπιδρομή που οδηγούν στην εξαθλίωση».
Αυτή η επίθεση για έναν άνθρωπο ο οποίος την offshore δεν την δημιούργησε από χρήματα που έβγαλε κατά τη θητεία του (κανα μήνα κράτησε), αλλά από την εφοπλιστική του ενασχόληση.
Αλλά δεν ήταν το άτυπο όργανο του ΣΥΡΙΖΑ. Ήταν και ο νυν πρωθυπουργός Αλ. Τσίπρας, ο οποίος δαιμονολογούσε κατά των offshore. Σε tweet του με ημερομηνία 17 Ιαν. 2015, διαβάζουμε: «Οι φοροφυγάδες, οι λαθρέμποροι, και όσοι ξεφεύγουν με το φορολογικό κόλπο των εταιρειών offshore θα πληρώσουν τον λογαριασμό».
Το λογαριασμό τον πληρώνει πλέον ο ίδιος, η κυβέρνηση και το κόμμα του, με όσα απύλωτα είχε πει, τα οποία γίνονται αυτεπίστροφα και θέτουν υπό το φακό της σύγκρισης αυτά που κάνει με αυτά που κατήγγειλε τότε.
Οι έφηβοι που μας κυβερνούν…
Όχι βέβαια ότι κάνει ο ίδιος προσπάθεια να επιδείξει σοβαρό κυβερνητικό πρόσωπο. Για να αντεπιτεθεί στην αντιπολίτευση έφτασε στο άλλο άκρο, επιστρατεύοντας μάλιστα την κυβερνητικό εκπρόσωπο Όλγα Γεροβασίλη, να ανακοινώσει τη νέα ρύθμιση από τηλοψίας, αντί να αρκεστεί σε μια συνήθη γραπτή ανακοίνωση!
Η κυβέρνηση διατείνεται ότι ο νομικός ορισμός offshore εταιρείας είναι αδύνατος (σ.σ. γι' αυτό αθωώθηκαν οι Καρατζαφέρης και Χαϊκάλης - αλλά αυτό δεν εμπόδισε τον ΣΥΡΙΖΑ να ενοχοποιήσει τον Βερνίκο, τον Βουλγαράκη και το ΚΚΕ για τον 902).
Αντιδρώντας σαν τσαντισμένοι έφηβοι οι κυβερνητικοί επιτελείς και ο πρωθυπουργός, έφτασαν στο άλλο άκρο και να απαγορεύουν γενικώς και ανεξαιρέτως τη συμμετοχή πολιτικών προσώπων και των συγγενικών τους προσώπων σε μετοχικό κεφάλαιο ή διοίκηση οποιασδήποτε εταιρείας, ανεξαρτήτως χαρακτήρα και φύσης, με έδρα στο εξωτερικό.
Κατά τη σύσκεψη στο Μαξίμου υπήρξαν και οι νουνεχείς προβληματισμοί μήπως το μέτρο είναι ακραίο, μήπως δεν συνάδει με το κοινοτικό δίκαιο, ειδικά η κατοχή μετοχών, αλλά ο πρωθυπουργός έκλινε προς το μέρος των θερμόαιμων.
Οπότε με την λογική της οικογενειακής ευθύνης, αν η σύζυγος ενός πολιτικού έχει αγοράσει με διαφανή τρόπο και χρήματα που είναι φορολογημένα, μετοχές π.χ. της Apple, καθίσταται παράνομη και θα πρέπει να τις πουλήσει, έστω και με ζημιά. Η κυβέρνηση δηλαδή παρεμβαίνει σε μία καθ' όλα νόμιμη και διαφανή επενδυτική - επιχειρηματική λειτουργία ενός συγγενικού προσώπου πολιτικού, και για μετοχές μιας καθ' όλα γνωστής, επώνυμης και φορολογούμενης εταιρείας, η οποία τυγχάνει απλώς να έχει έδρα το εξωτερικό!
Και φυσικά όλο αυτό έχει και την πανουργία της μεθοδευμένης πολιτικής και ηθικής παγίδας. Όταν ρώτησα πρόσωπο εντός του Μαξίμου, εάν αυτό είναι συμβατό με τα κοινοτικά θέσφατα, η απάντηση που εισέπραξα ήταν διττή:
α) «Αφού δεν τους άρεσε αυτό που φέραμε, ας γευτούν τώρα τα καινούργιο». Απάντηση σε πνεύμα και στυλ αντεκδίκησης, χωρίς καμία άλλη πολιτική αιτιολόγηση.
β) «Να δούμε ποιος θα προσφύγει τώρα σε δικαστήρια, ελληνικά ή κοινοτικά».
Οπότε το ηθικό ικρίωμα έχει στηθεί: Αν συγγενής πολιτικού προσφύγει στα δικαστήρια για να διαφυλάξει το δικαίωμά του στην περιουσία του, αυτομάτως η μομφή πέφτει στο πολιτικό πρόσωπο που καθίσταται και ύποπτο και παράνομο.
Ενδεχομένως να κατορθώσει η κυβέρνηση να κερδίσει πρόσκαιρες εντυπώσεις και χειροκρότημα από τους φανατικούς εκ των ψηφοφόρων της. Όμως η τελευταία μεθόδευση δείχνει ότι όλο και περισσότερο απομακρύνεται από την πρακτική της νουνεχούς διαχείρισης - και αυτό δεν κρύβεται πλέον.
*Διαβάστε ΕΔΩ ολόκληρη την αιτιολογική έκθεση της νέας τροπολογίας
