«50 χρόνια από την ίδρυση της ΟΝΝΕΔ. Για όλους εμάς, τους παλιούς ΔΑΠίτες και ΟΝΝΕΔίτες, είναι σίγουρα μια μέρα συγκίνησης και πολλών αναμνήσεων!», σημειώνει, μεταξύ άλλων, ο Κωστής Χατζηδάκης σε ανάρτησή του στο Facebook επ ευκαιρία συμπλήρωσης μισού αιώνα από την ίδρυση της ΟΝΝΕΔ.
Όπως ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών ανακαλεί: «τα χρόνια που ήμουν Γραμματέας της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ και Πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ ήταν έντονα. Γεμάτα ενθουσιασμό και δυνατές φιλίες που κρατούν ακόμη και σήμερα. Σκέφτομαι όμως και συναγωνιστές και φίλους που δυστυχώς δεν βρίσκονται πια κοντά μας. Θυμάμαι τα παλιά μας γραφεία στην οδό Νικηταρά 2-4. Την ένταση των φοιτητικών εκλογών. Τις εσωτερικές ζυμώσεις. Τις συναντήσεις τότε με τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη και τον Μιλτιάδη Έβερτ.
Πάνω απ΄ όλα, όμως, θυμάμαι τις φιλελεύθερες μάχες που δώσαμε και κερδίσαμε απέναντι στο ιδεολογικό κατεστημένο της Αριστεράς. Όπως εκείνη για την κατάργηση του πνευματικού μονοπωλίου του ενός συγγράμματος ή για την κατάργηση του ασύλου της ανομίας. Θα ξεχώριζα, όμως, την πρότασή μας για τη δημιουργία μη κρατικών πανεπιστημίων, την οποία ο ίδιος έγραψα τον Μάρτιο του 1988. Ήταν μια επανάσταση για τα δεδομένα της εποχής, ακόμα και για τα δεδομένα της Νέας Δημοκρατίας, μέρος της οποίας την υποδέχθηκε με μια σχετική αμηχανία, αλλά τελικά το κόμμα την υποστήριξε. Την εμβληματική πρόταση αυτή η ΔΑΠ την προέβαλε με πάθος. Κι άλλαξε τελικά τότε τις ισορροπίες μέσα στο Πανεπιστήμιο και στις νεολαίες. Χαίρομαι πολύ που, 36 χρόνια μετά, η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη την έκανε πια πράξη».
Και συμπληρώνει: «Φυσικά η ΟΝΝΕΔ δεν είναι αλάθητη. Στο πέρασμα των χρόνων υπήρξαν ορισμένες αστοχίες, όπως η ροπή στη διοργάνωση εκδρομών, οι εκδηλώσεις εις βάρος του ιδεολογικού χαρακτήρα, η έλλειψη διαφάνειας σε εσωτερικές διαδικασίες. Παρόλα αυτά, δεν αμφισβητείται ότι είναι η πιο σημαντική και η πιο μαζική πολιτική νεολαία στη χώρα. Κι ότι με Πρόεδρο τον Κυριάκο Μητσοτάκη έχει γυρίσει πλέον σελίδα.
Σήμερα, η ΟΝΝΕΔ δεν έχει να αντιμετωπίσει τόσο τη δυσπιστία απέναντι στις ιδέες της, άλλωστε για τις περισσότερες έχουμε πλέον δικαιωθεί. Δεν έχει επίσης να αναμετρηθεί τόσο με άλλες δυνατές πολιτικές νεολαίες. Περισσότερο έχει να συνεχίσει να δίνει τη μάχη απέναντι στην αδιαφορία και στην απαξία αρκετών νέων για την πολιτική και τα κόμματα. Αλλά και τη μάχη απέναντι σε όλους εκείνους που θεωρούν – λανθασμένα - τις πολιτικές νεολαίες από αχρείαστες έως ξεπερασμένες. Γι’ αυτό οφείλει να συνεχίσει να παράγει σύγχρονο και ταυτόχρονα κατανοητό πολιτικό λόγο. Να μην χάνει ευκαιρία να απευθύνεται στους νέους ανθρώπους, στα Πανεπιστήμια, στους χώρους διασκέδασης, στους χώρους εργασίας. Και ταυτόχρονα να είναι ένα βήμα μπροστά από τη Νέα Δημοκρατία. Αλίμονο στα κόμματα που καταπιέζουν τις νεολαίες τους! Κι αλίμονο στις νεολαίες που «φοράνε» τα κοστούμια των μεγαλύτερων! Χρειαζόμαστε τις φρέσκες προτάσεις τους, την πιο “αιρετική” ματιά τους στα πράγματα.
Η ΟΝΝΕΔ μάς έδωσε την ευκαιρία να συμμετέχουμε, να ονειρευτούμε, να δώσουμε και να κερδίσουμε μάχες. Εύχομαι οι σημερινοί ΔΑΠίτες και ΟΝΝΕΔίτες να συνεχίσουν να κρατούν αναμμένο τον πυρσό των προοδευτικών ιδεών μας! Και εμείς, που, όσα χρόνια κι αν περάσουν, μέσα μας νιώθουμε πάντα ΟΝΝΕΔίτες, χαιρόμαστε πάντα να βλέπουμε την ΟΝΝΕΔ να πρωταγωνιστεί!».
