Και σε επιδημιολογική αντιπολίτευση καταφεύγει τώρα ο Αλ. Τσίπρας ως έξοδο διαφυγής από το οργανωτικό και δημοσκοπικό βούλιαγμα του κόμματός του. Είναι άλλωστε η προσφιλής του τακτική. Αν δεν καταγγέλλει με δριμείς τόνους δεν υπάρχει πολιτικά. Έτσι για την αύξηση των κρουσμάτων του κορονοϊού, κατήγγειλε την κυβέρνηση ότι «τα έκαναν όλα λάθος και ξαναγυρίσαμε στο σημείο μηδέν». Εις επίδειξιν δε κατά πόσο έχει εμπεδώσει την σοσιαλδημοκρατική κουλτούρα, χαρακτήρισε «προκλητικό» να επικαλείται τώρα η κυβέρνηση την ατομική ευθύνη».
Προφανώς στον κόσμο του κ. Τσίπρα δεν υπάρχουν πολίτες με τη δική τους προσωπικότητα, ενημέρωση, γνώση των διακυβευμάτων, κοινωνική συνέπεια και συνευθύνη. Υπάρχει η μάζα που μόνο καθοδηγείται και διατάσσεται από τις ηγεσίες. Ίσως δεν θα το σχολιάζαμε αν αυτό δεν ήταν επικίνδυνο. Τόσοι ανεύθυνοι υπάρχουν που αποποιούνται την ατομική τους ευθύνη στο όνομα ενός επικίνδυνου «αντισυστημισμού», και είναι σα να εναρμονίζεται ανεύθυνα μαζί τους.
Σαφώς η κυβέρνηση θα έχει κάνει λάθη μετά το άνοιγμα από την καραντίνα. Αλλά αυτά, ως επιστημονικού αντικειμένου θέματα, δεν θα τα εντοπίσει ο δημοσιογραφικός σχολιασμός ούτε η σκοπιμότητα των πολιτικών αρχηγών, αλλά οι ειδικοί επιστήμονες, οι λοιμωξιολόγοι και οι επιδημιολόγοι. Η δημοσιογραφική παρατήρηση απλώς μπορεί να αναφέρει ότι σε όλον το πλανήτη η πανδημία επέστρεψε.
Στη Γερμανία προειδοποιούν για νέο lockdown, τουρίστες που επιστρέφουν από Ισπανία μπαίνουν σε καραντίνα, ο τουρισμός της χώρας καταρρέει, όπως και της γειτονικής Πορτογαλίας, στην Αυστραλία οι αρχές κήρυξαν την Πολιτεία Βικτόρια σε «Κατάσταση Καταστροφής», στη Γαλλία ο πρωθυπουργός έκανε έκκληση στους πολίτες να μην εφησυχάζουν (αλλά εκεί κανείς δεν κατήγγειλε την επίκληση της ατομικής ευθύνης), στο Ιράν κάθε έξι λεπτά ένας άνθρωπος πεθαίνει και - για να μην το κουράζουμε - σε όλο τον πλανήτη, ο ιός επανακάμπτει δριμύς και απειλητικός παίρνοντας ζωές και σαρώνοντας οικονομίες.
Σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα η υγειονομική κρίση μπορεί να οδηγήσει επιπλέον από 70 έως 100 εκατ. ανθρώπους κάτω από το όριο της ακραίας φτώχειας, το εισόδημα 176 εκατ. ανθρώπων κινδυνεύει να πέσει κάτω από 3,2 δολάρια ημερησίως, ενώ σε άλλα τόσα εκατομμύρια κάτω από 5,5 δολ. ημερησίως.
Αλλά εδώ ο ΣΥΡΙΖΑ επικεντρώνει την αντιπολίτευσή του στο γιατί δεν δόθηκαν τα χρήματα εμπροσθοβαρώς και άπαξ. Σα να μην υπάρχει αύριο δηλαδή, λες και έχουμε συμβόλαιο με τον κορονοϊό ότι δεν θα ξαναχτυπήσει και δεν θα τα χρειαστεί χρήματα ο κόσμος σε ενδεχόμενο δεύτερο κύμα. Και μάλιστα την στιγμή περισσότερο που ο ΠΟΥ εκφράζει την τρομώδη προειδοποίηση ότι «είναι πιθανό να μην υπάρξει ποτέ πανάκεια για την Covid- 19».
Το πρόβλημα είναι ότι αυτή η αντιπολιτευτική τακτική δεν είναι καν επεξεργασμένη. Είναι η κεκτημένης ταχύτητας πολιτική Τσίπρα του 2010-15, παρότι άλλαξε δραματικά το τοπίο. Ούτως ή άλλως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν ποτέ κόμμα ιδεών. Γιγαντώθηκε με πολεμικά συνθήματα. Η πανδημία συνέβαλε στην οργανωτική του καθήλωση. Τώρα απέλειπαν τα συνθήματα και η ζωογόνος προωθητική τους επίδραση. Εξ αυτού και η λάμψη παρήλθε.
Το σοσιαλδημοκρατικό πρόσωπο που επιχειρεί να προβάλλει έχει εγγενείς δυσχέρειες. Αφενός ο ίδιος δεν έχει τη αρμόζουσα πολιτική κουλτούρα, αφετέρου η διεύρυνση προς τους Πασόκους είναι αναιμική. Χωρίς ένα συγκροτημένο κέντρο ιδεολογικής καθοδήγησης, είναι φυσικό να αναπτύσσονται αντίρροπες δυνάμεις. Αυτό καταδεικνύει και η «κόντρα» Τσακαλώτου - Πολάκη. Μακράν ημών να χρησιμοποιήσουμε τον τίτλο «Σφάζονται στον ΣΥΡΙΖΑ», ωστόσο οι πολιτικές αντιθέσεις είναι εμφανείς.
Ο Τσακαλώτος σε συνέντευξή του στην «Εποχή» διαφοροποιήθηκε ολοκληρωτικά από την ηγεσία σε σειρά θεμάτων, επιτιθέμενος έμμεσα στον Τσιπρα: «Προϋπόθεση» για ένα κόμμα «χρήσιμο και συμμετοχικό στην κίνηση της κοινωνίας», είναι «η εσωκομματική δημοκρατία και τα πολιτικά δικαιώματα των μελών να μην εκχωρούνται την ηγετική ομάδα όσο φωτισμένη και να είναι». Εμφατικά τόνισε ότι «Δεν μπορεί η ηγεσία να παίρνει αποφάσεις ερήμην του κόμματος»!
Στον Τσακαλώτο ανάλαβε να απαντήσει ο Πολάκης, οποίος μεταξύ άλλων εξέφρασε τα «θέλω» του. Μερικά εξ αυτών μία τράπεζα από τις 4 να περάσει στον έλεγχο δημοσίου και «βέβαια να φύγει ο Στουρνάρας» (μεγάλος καημός ο Στουρνάρας), αλλά και να «αντιστραφεί το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων «π.χ. των αεροδρομίων». Βέβαια οι ίδιοι τα ιδιωτικοποίησαν, αλλά όπως λέει «αναγκαστήκαμε να υπογράψουμε το 15»! Παράλληλα ο ίδιος σε άλλες περιπτώσεις περηφανεύεται για κάποιους που δεν υπέγραφαν στα ξερονήσια, αλλά αυτό δεν έχει σημασία. Σημασία έχει το ηθικό πλεονέκτημα που «τόχουμε έτσι κι αλλιώς και το αποδείξαμε».
Ενδεικτική η σύντομη αναφορά των ανωτέρω, που καταδεικνύει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σε κατάσταση οργανωτικής και ιδεολογικής καταστολής. Εσωτερικές διαδικασίες δεν υπάρχουν, και αναμένεται το συνέδριο το Φθινόπωρο, αν επιτρέψει ο ιός να γίνει, να δώσει κάποια αναζωογωνητική προώθηση. Διαφορετικά θα συνεχίσει σε καταστολή και αποσυσπείρωση με μόνη δραστηριότητα τις κορώνες Τσίπρα.
