Του Τάσου Ευαγγελίου
Τα όσα διαδραματίζονται μπορεί να είναι δείχνουν διασκεδαστικά και να προκαλούν τη χιουμοριστική πλευρά των Ελλήνων, όμως δεν παύουν να καθίστανται επικίνδυνα για την ίδια τη χώρα. Διαρροές, σενάρια, κάμπριο αυτοκίνητα που χαλάνε, πούρα και… ζωάρα, γκαζόζες και πλειοψηφίες κουρελούδες αποπνέουν ολοένα και περισσότερο μια δυσωδία και δείχνουν πως ο πάτος του βαρελιού μπορεί να πάει και παρακάτω…
Βουλευτές φθάνουν στη βουλή για να παραιτηθούν, με καθυστέρηση γιατί χάλασε η κουκούλα από το κάμπριο αυτοκίνητο με το οποίο μετακινούνται και τελικά ξαναγυρνούν στο συνεργείο χωρίς να έχουν χάσει την έδρα τους αφού ο Πρόεδρος της Βουλής, ο τρίτος πολιτειακός θεσμός της χώρας τους παρακαλάει να… κάτσουν λίγο παραπάνω.
Άλλοι που μετακινούνται από κόμμα σε κόμμα μόνο και μόνο για να στηρίξουν μια κυβέρνηση που έχει ξεπουλήσει τα πάντα. Από τη δημόσια περιουσία που ενεχυρίασε για 99 χρόνια μέχρι την «μακεδονική» ταυτότητα και γλώσσα, με αντάλλαγμα μια υπουργική θέση ή μια θέση στη λίστα στις επόμενες εκλογές.
Ένας κυβερνητικός εταίρος (πρώην μάλλον) δείχνει να έχει απασφαλίσει και να εκβιάζει τον Πρωθυπουργό που όχι μόνο υπαναχωρεί δείχνοντας πως κάτι συμβαίνει αλλά του κάνει όλα τα χατίρια ευτελίζοντας, ακόμη περισσότερο, το θεσμό του Κοινοβουλίου που με έναν πρόεδρο – κομματάρχη κάνει λάστιχο τον κανονισμό λειτουργίας του.
Διαρροές εκατέρωθεν και έμμεσες αποκαλύψεις για κρυφά ταξίδια σε εξωτικούς προορισμούς και πούρα Αβάνας (κατά προτίμηση), θαλαμηγούς εμίρηδων, γνωστών από την περίοδο των πωλήσεων πυρομαχικών, δάνεια που ρυθμίζονται με ιδιαίτερα ευνοϊκούς όρους και πολλά που έπονται.
Όσοι γράφαμε για τη ζωάρα που κάνουν οι άνθρωποι που γνώρισαν ξαφνικά την εξουσία μπορεί να διασκεδάζουμε από την ιλαροτραγωδία που βρίσκεται σε εξέλιξη. Το μεγάλο μας τσίρκο μπορεί να παρέχει ένα είδος «ψυχολογικής εκτόνωσης». Μόνο που το θέμα δεν είναι οι πρωταγωνιστές της παράστασης που απλά τώρα που πέφτει η αυλαία ανακαλύπτουν όλοι πως δεν ήταν παρά ένα περιφερόμενο μπουλούκι.
Δεν άλλαξαν αυτοί που ανέλαβαν τις τύχες της χώρας. Ο Πάνος Καμμένος όλοι γνώριζαν και γνωρίζουν τι πρεσβεύει. Τον μοναδικό του πόθο να βρεθεί στο υπουργείο εθνικής άμυνας, αυτόν που ο Λουκάς Παπαδήμος δεν είχε δεχθεί από κοινού με τον Κάρολο Παπούλια να ικανοποιήσει.
Ο έχων περάσει από όλα τα κόμματα Θ. Παπαχριστόπουλος που παραιτείται κάθε εβδομάδα και παραδίδει την έδρα του δεν είναι άγνωστος στο ευρύ κοινό. Η κ. Μεγαλοοικονόμου που με λίστα μπήκε στη βουλή όταν οι Έλληνες αποφάσισαν να βάλουν σε αυτή τον Β. Λεβέντη αποκαλύφθηκε τη στιγμή που μεταπήδησε στον ΣΥΡΙΖΑ. Μόνο που βιάστηκε και τώρα βλέπει άλλους να πιάνουν τα πόστα και αυτή να θεωρείται δεδομένη.
Ο κ. Φωκάς που εν χορώ παρακινούσε τους οπαδούς του ΠΑΟΚ να φωνάζουν να καεί, να καεί το …λο η Βουλή βρέθηκε ξαφνικά να πρωταγωνιστεί στο σήριαλ της Γκαζόζας και να απειλεί με… ποντιακά τον Πρωθυπουργό της χώρας.
Αυτοί και όλοι οι υπόλοιποι πρωταγωνιστές στις παραστάσεις στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας δεν άλλαξαν. Είναι οι ίδιοι που εξαρχής έλαβαν ψήφο… εμπιστοσύνης από πολίτες για να αποφασίσουν για την ίδια τη χώρα.
Που όσο πάει και βουλιάζει αποπνέοντας μια δυσωδία που όμοια της τουλάχιστον τα χρόνια της μεταπολίτευσης δεν έχει υπάρξει.
Η χώρα οδεύει από το κακό στο χειρότερο. Παρασυρμένη από μια κυβέρνηση – κουρελού που ασχολείται αποκλειστικά και μόνο με την παραμονή της στην εξουσία όσο περισσότερο μπορεί με μοναδικό γνώμονα να μη χάσει τα προνόμιά της να συνεχίσει τη ζωάρα, τα ταξίδια, τα πούρα και την επαφή με την Ελίτ που τη στηρίζει και τη συντηρεί.
Η χώρα όμως βουλιάζει. Κάθε μέρα που περνάει είναι μια χαμένη ημέρα από το αύριο και την αλλαγή σελίδας που απαιτείται. Οι εκλογές το ταχύτερο δυνατόν αποτελούν τη μοναδική λύση.
