«Του Διογένη πιάσετε αμέσως το φανάρι,
κι᾿ ελάτε να γυρέψουμε κανέναν αρχηγό·
αλλά καθένας μας, θαρρώ ειν᾿ άξιος να πάρη
την αρχηγίαν κόμματος, ακόμη δα κι εγώ.…»
Γεώργιος Σουρής «Αρχηγοί»
Αποσβολωμένοι οι οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ παρακολουθούν την ιλαροτραγωδία στο εσωτερικό του κόμματος, που από διαμάχη τείνει να εξελιχθεί σε νέο σχίσμα. Κάποιοι αναφωνούν τη φράση που παραλλαγμένη αποδίδεται στον προπάτορα Μαρξ, ότι «Καλύτερα ένα άθλιο τέλος παρά μια αθλιότητα χωρίς τέλος».
Χθες, ο Παύλος Πολάκης και η Ολγα Γεροβασίλη εκ των «87», στην Πολιτική Γραμματεία ζήτησαν από τον Στέφανο προσφυγή σε εκλογές για ανάδειξη νέου προέδρου, υπό την απειλή κατάθεσης πρότασης μομφής στην Κεντρική Επιτροπή το Σαββατοκύριακο.
Ήταν ένας ακόμη κρίκος στην αλυσίδα της αμφισβήτησης που ξεκίνησε σχεδόν με την εκλογή του νέου αρχηγού. Ενδιάμεση κορυφαία στιγμή ήταν το συνέδριο του Φεβρουαρίου. Φρέσκος τότε και λαμπερός ο Στέφανος, με εμφανή πολιτική απειρία η οποία τον χαρακτηρίζει ακόμη, αλλά χωρίς κηλιδώσεις στη θωριά του, πέταξε το γάντι στους αμφισβητίες: «Βρείτε μου αντίπαλο και πάμε σε εκλογές».
Αντίπαλος βρέθηκε, η εκ των εμπίστων του Τσίπρα, Ολγα Γεροβασίλη, η οποία ηττήθηκε παρά και την απρόσμενη όσο και άκομψη υποστηρικτική παρέμβαση του Τσίπρα. Ο πρώην αρχηγός δήλωνε ότι δεν μπορούσε «να μείνει σιωπηλός» καθώς «ο νικητής (ο νέος Πρόεδρος) ζητά λευκή επιταγή τριετίας, ανεξαρτήτως αποτελέσματος στις ευρωεκλογές».
Σωστή διαπίστωση αλλά τόσο ο ίδιος όσο και τα στελέχη επιρροής του δεν είχαν κατανοήσει ότι το μαντρί είχε αλλάξει τσοπάνη. Η πολιτική λειτουργία, έτσι όπως την εννοούσαν δεν αποκαταστάθηκε. Παρέμεινε υποχείρια της επικοινωνίας. Και ο Αλέξης διαπίστωσε ότι μπρος στον άκαπνο αλλά φωτεινό Στέφανο, δεν ήταν πλέον το ιερό τοτέμ που η παρέμβασή του θα άλλαζε τον ρουν του κόμματος.
Τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ όντως έδωσαν λευκή επιταγή στον Στέφανο, ο οποίος παρέμεινε επικεφαλής παρά το ταπεινωτικό αποτέλεσμα των ευρωεκλογών. Τώρα έχει αρχίσει να αποκτά και το προσωπικό του κοινό, το οποίο στα σόσιαλ μίντια στρέφεται όχι μόνο κατά των «87» αμφισβητιών ή του Πολάκη, αλλά και κατά του ίδιου του Τσίπρα.
Χθες ο Στέφανος, στην πρόκληση Παύλου και Όλγας να πάει σε εκλογές, δεν ήταν ο αποφασιστικός και αγέρωχος αρχηγός του Φεβρουαρίου. Γνωρίζει ότι σε μια άτυπη προσωρινή συμμαχία των «87» (που σαφώς έχουν γίνει περισσότεροι) με τους «Πολακίστας» ενδέχεται στην Κ.Ε. να περάσει η πρόταση μομφής. Γι’ αυτό δεν επανέλαβε το αρειμάνιο «βρείτε μου αντίπαλο», αλλά επιστράτευσε τον μειλίχιο λόγο:
«Θα μπορούσατε να μου κάνετε πρόταση μομφής. Αλλά να ξέρετε ότι αυτό θα κάνει κακό στο κόμμα μας και δεν είναι η εξέλιξη που θέλουμε. Θα μας διχάσει και θα μας ρευστοποιήσει», είπε.
Φοβάται γιατί και κάποιοι εκ των οπαδών του μετακόμισαν στους φαν του Πολάκη ως πιο ορίτζιναλ. Το κοινό του ΣΥΡΙΖΑ αυτή τη στιγμή είναι τριχοτομημένο, ανάμεσα σε «Κασσελίτσας», «Πολακίστας» και «Τσιπρικούς».
Είναι εμφανής η επιδίωξή του το θέμα της αμφισβήτησης να τεθεί στο καταστατικό συνέδριο, καθώς πιστεύει ότι εκεί το κλίμα θα είναι ευνοϊκό γι’ αυτόν, ώστε να δυνηθεί να επαναλάβει τη νίκη του περασμένου Φεβρουαρίου.
Όμως, είναι επιβαρυντικό για τον ίδιο το παράδειγμα του Ανδρουλάκη. Ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ χωρίς πολλά - πολλά, χωρίς εσωτερικές συγκρούσεις και δικαιολογίες, κήρυξε εκλογές. Η σύγκριση είναι καταλυτική.
Η ετέρα δαμόκλειος σπάθη που κρέμεται επί της κεφαλής του Στέφανου είναι ο αριθμός των βουλευτών. Με 35 βουλευτές και το ΠΑΣΟΚ 31, εάν χάσει 5, παύει το κόμμα να είναι αξιωματική αντιπολίτευση. Γι’ αυτό ζήτησε να δεσμευτούν ότι δεν θα εγκαταλείψουν το κόμμα.
Πάντως, όση πολιτική κριτική και να έχουμε κάνει στον Κασσελάκη για τις πολιτικές του θέσεις (ή τις «μη θέσεις»), του αναγνωρίζουμε το δίκιο του: Εξελέγη αρχηγός από τη βάση και δεν τον έχουν αφήσει σε χλωρό κλαρί από την πρώτη μέρα, επί ένα χρόνο τώρα.
Πολύ πιο τίμια ήταν η στάση της Νέας Αριστεράς που έφυγε...
