Δύο πράγματα είναι πολύ σημαντικά στην πολιτική. Το να δρα κανείς προενεργητικά, αλλά και να το κάνει στο κατάλληλο timing. Το νομοσχέδιο για τη μη κρατικά ΑΕΙ, ήταν εκ των προτέρων γνωστό ότι θα προκαλούσε αντιδράσεις που όπως φαίνεται υποτιμήθηκαν στο κυβερνητικό στρατόπεδο.
Αντιδράσεις εντελώς φυσικά ιδιοτελείς, όχι γιατί κάποιοι κόπτονται για το δημόσιο πανεπιστήμιο, αλλά κυρίως γιατί με τα μη κρατικά ΑΕΙ, αυτοί οι κάποιοι θα χάσουν προνομιακά πεδία επιρροής, ελπίζουμε ανεπιστρεπτί.
Και με την έννοια αυτή, διερωτάται κανείς γιατί προτιμήθηκε να ανοίξει το θέμα τώρα εν μέσω εξεταστικών, και όχι το καλοκαίρι μετά τη λήξη της εκπαιδευτικής περιόδου.
Από την άλλη μεριά, τέτοια θέματα τα ανοίγεις όταν είσαι αποφασισμένος να συγκρουστείς κι έχεις έτοιμη την επόμενη κίνηση στη σκακιέρα.
Διαφορετικά θα υποστείς το πολιτικό κόστος, τη στιγμή που μια μεγάλη πλειοψηφία σε ψήφισε ακριβώς για να σπάσεις αυγά και όχι για να σχολιάζεις την επικαιρότητα.
Για να μιλάμε ρεαλιστικά, στις περισσότερες σχολές, εξάμηνο και εξεταστικές χάνονται οριστικά με χιλιάδες φοιτητές να παραμένουν όμηροι συμμοριών.
Με τους πρυτάνεις να αντιδρούν φοβικά και να ομνύουν μεν στο αυτοδιοίκητο, αλλά να αποφεύγουν ευθύνες και λογοδοσία όπως ο διάολος το λιβάνι και με το κράτος αμήχανο να περιμένει ίσως να κουραστούν οι επαγγελματίες «επαναστάτες», οι χειρισμοί δεν διεκδικούν ακριβώς δάφνες.
Νομίζω πως θα μπορούσαμε και καλύτερα.
* Ο Κυριάκος Μπερμπερίδης είναι μέλος της Γραμματείας Προγράμματος και των Τομέων Υγείας & Πολιτικής Υποστήριξης της Νέας Δημοκρατίας
