Του Γιάννη Σιδέρη
Η Κριστίν παραμένει ως φαίνεται «αγαπητή» για τον πρωθυπουργό, καθώς την ανάγκην φιλοτιμία ποιούμενος, τη διαχώρισε από τους… υποψήφιους δράστες του πιστωτικού πραξικοπήματος κατά της χώρας μας, Τόμσεν και Βελκουλέσκου, τους οποίους δεν κατονόμασε στην έκτακτη συνεδρίαση της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ.
Στην ομιλία του ο πρωθυπουργός, παρατήρησε ότι υπάρχει «κοινός τόπος» μεταξύ της διευθύντριας του Ταμείου και της κυβέρνησης στην αντίληψη ότι θα ήταν «ανοησία» να εξωθηθεί η Ελλάδα σε πιστωτικό γεγονός - αν και η Λαγκάρντ δεν είχε πει ακριβώς αυτό, αντιθέτως υπονοούσε ότι είναι ανοησία να το πιστεύει κάτι τέτοιο ο κ. Τσίπρας και η κυβέρνηση.
Επίσης απέδωσε σε... ψυχολογικά αίτια την εμμονή των στελεχών του ΔΝΤ στο πρόγραμμα, «Είναι οξύμωρο, είπε, να θέλουν κάποιοι να διαλυθεί η Ελλάδα και η Ευρώπη, γιατί δεν μπορούν κάποιοι να αναγνωρίσουν την αποτυχία τους»
Το γεγονός ότι άφησε στο απυρόβλητο την επικεφαλής του ΔΝΤ δεν είναι άμοιρο του γύρου τηλεφωνημάτων που έκανε σε Ευρώπη και Αμερική, οι ηγεσίες των οποίων και θέλουν και γνωρίζουν ότι το ΔΝΤ θα είναι εδώ και την επόμενη μέρα. Και επίσης γιατί οι ευρωπαίοι δεν θέλουν να πληρώσουν τα 15 δις που μας έχει δανείσει, προκειμένου «να το διώξουμε και να πάει καλιά του», όπως έχει πει ο κ. Φλαμπουράρης. Και όχι μόνο αυτό, αλλά και γιατί χρειάζονται την τεχνογνωσία του, όπως χρειάζονται έναν μπαμπούλα για το «ιδιαίτερο» μέλος της Ευρωζώνης που λέγεται Ελλάδα. Επίσης δεν είναι άμοιρο των τηλεφωνημάτων που έκανε, το γεγονός ότι δεν έθεσε τελικά θέμα Τόμσεν, αν και στο πρωθυπουργικό περιβάλλον επωάστηκε για κάποιες ώρες και η συγκεκριμένη σκέψη.
Κατά τα άλλα η χθεσινή έκτακτη συνεδρίαση της Κ.Ο ήταν ακριβώς μια προσπάθεια να χαμηλώσει τους τόνους της αντιπαράθεσης, γι' αυτό και έκανε εκτενή ιστορική αναδρομή στις ατυχίες του ταμείου σε σχέση με το ελληνικό πρόβλημα. Αναφέρθηκε στη έκθεση Μπλανσάρ και την ομολογία για το λάθος στον πολλαπλασιαστή, ενώ «Κάθε πρόβλεψη του ταμείου ήταν εκτός πραγματικότητας και αυτό φάνηκε στις εκτιμήσεις για την ύφεση του '12 και του 12'... από το 2010 και μετά έχουν γίνει αρκετές ανοησίες στα προγράμματα της Ελλάδας».
Ωστόσο αν και λαλίστατος για το παρελθόν, δεν αποσαφήνισε ποια θα είναι η μελλοντική σχέση της χώρας με το Ταμείο.
Επίσης αναφέρθηκε εμφατικώς στην διαπραγμάτευση του Ιουλίου, προσπερνώντας ότι αυτή ήταν χείριστη γιατί πήγαζε από την αναγκαιότητα να αποφευχθεί το grexit, λόγω της εποποιίας του Γιάνη, τον οπαίο θεωρητικά ο ίδιος επιτηρούσε – τότε που ο Γιάνης ήταν «asset», και μετά «έλεγε ανοησίες».
Αρνήθηκε επίσης εξ ολοκλήρου και ότι η εφαρμογή των capital controls ήταν φυσικό αποτέλεσμα της «γενναίας» τους διαπραγμάτευσης. Γι' αυτό και παρέπεμψε τη Ν.Δ. την εξεταστική για το κλείσιμο των τραπεζών που θέλει να υποβάλει, να την καταθέσει… «στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο! Όσοι θέλουν να στήσουν μια ιστορική φάρσα, θα πέσουν στο κενό», είπε!
Προσδιόρισε ως στόχο «να κλείσουμε την αξιολόγηση, και η χώρα να βγει στην ανάκαμψη. Να γυρίσουν οι επενδυτές και να υπάρξει μια προοπτική με κοινωνική δικαιοσύνη». Βέβαια όλα αυτά, και ειδικά την επιστροφή των επενδυτών, μέχρι πρότινος θα τα πετυχαίναμε υποτίθεται με το κούρεμα του χρέους, αλλά αυτό ήταν «last year». Δεν είναι εφικτό και δεν εναπόκειται σε δική του επιλογή. Κούρεμα έτσι και αλλιώς δεν θα υπάρξει, και η όποια ελάφρυνση δια της επιμήκυνσης, ενέχει τόσες τεχνικές δυσκολίες που δεν προσφέρεται για συζήτηση τώρα , πόσον μάλλον για θριαμβολογίες.
Την αξιολόγηση, όπως πολλάκις έχουμε αναφέρει, προφανώς θα την πάρει. Αυτό συνάγεται και από την χθεσινή επικοινωνία με Ολάντ - θα την πάρει, λέμε, όχι θα την κατακτήσει. Και αυτό γιατί το αντίτιμο θα ήταν βαρύ. Προειδοποιεί το Bloomberg: «Επιστροφή του φόβου για Grexit προβλέπουν Ευρωπαίοι αξιωματούχοι, εάν η αξιολόγηση του τρέχοντος προγράμματος παραταθεί μέχρι τον Ιούνιο ή τον Ιούλιο». Και επειδή οι ευρωπαίοι δεν έχουν όρεξη να πέσει και αυτό στα κεφάλια τους, μάλλον θα μας τη δώσουν.
Πολλά φυσικά θα καθοριστούν στις κρίσιμες συναντήσεις που θα έχουν την τρέχουσα εβδομάδα η κ. Λαγκάρντ με την κα Μέρκελ και ο Τόμσεν με τον Ντάισελμπλουμ, καθώς και στην Ουάσιγκτον, όπου 15-17 Απριλίου είναι η Σύνοδος του ΔΝΤ.
Όλα τα άλλα είναι απλώς ηρωισμοί για την Κ.Ο. προκειμένου να συσπειρωθεί και να ανυψωθεί το ηθικό της για να αντέξει… τον πόνο των μέτρων που θα προόρισται ψηφίσει - πως λέμε «με ένα νόμο, ένα πόνο»…
