Πολιτική απελπισία στην αντιπολίτευση. Η ακτινοβολία του ευειδούς Στέφανου περιορίζεται στη ζώνη των πρωινών εκπομπών «κοινωνικής κριτικής», ενώ το ΠΑΣΟΚ του Νίκου παραμένει ευάλωτο, στην επεκτασιμότητα του Κυριάκου. Τελευταίο παράδειγμα η προσχώρηση της Εύης Χριστοφιλοπούλου, που εξέφρασε την απογοήτευσή της για τον Ανδρουλάκη που «κάνει αντιπολίτευση της δεκαετίας του 80».
Δύο πάντως από τους Πασόκους που καταστάλαξαν στον ΣΥΡΙΖΑ, οι Αντώνης Κοτσακάς και Χάρης Τσιόκας, βλέποντας την καχεκτικότητα αυτού που ονόμαζαν κάποτε «λαϊκό κίνημα», εν τη απελπισία τους προτείνουν «σε πρώτη φάση» την συγκρότηση «κοινωνικού μετώπου», ως απαραίτητο «οξυγόνο για την δημοκρατία και τους πολίτες».
Είναι εντυπωσιακό που από ό,τι δείχνουν οι δημοσκοπήσεις - και - της τελευταίας σοδειάς, οι ίδιοι οι πολίτες δεν νιώθουν ασφυξία από έλλειψη οξυγόνου. Γι’ αυτό οι σύντροφοι ανέλαβαν τον ρόλο του οξύμετρου, προκειμένου να τους προειδοποιήσουν για την έλλειψή του!
Πώς θα συγκροτηθεί αυτό το κοινωνικό μέτωπο; «Με πανελλαδική άρθρωση και ισότιμη συμμετοχή όλων (κομμάτων, κινημάτων, συλλογικοτήτων, φορέων μαζικού κινήματος και μεμονωμένων προσώπων»). Και «Με μοναδική προϋπόθεση τον αντινεοφιλελεύθερο προσανατολισμό».
Εδώ εντοπίζεται η διαχρονική παθογένεια της Αριστεράς. Ζώντας φαντασιακά σε παλαιότερους καιρούς, τότε που τα κινήματα καθοδηγούνταν μεν, αλλά ξεπηδούσαν από πηγαίες λαϊκές ανάγκες, θεωρούν ότι μπορούν να τα νεκραναστήσουν και να παραστήσουν τους εμβρυουλκούς τους.
Όμως τα κινήματα δεν δημιουργούντα κατ΄ εντολήν των επαγγελματιών της λαϊκής οργής. Είναι ώριμα τέκνα της όταν αυτή φουντώνει. Αλλιώς καταντούν άνευρες καρικατούρες σε εξεγερσιακό κουκλοθέατρο.
Ποιος θα περίμενε π.χ. να ξεσηκωθούν οι Γερμανοί αγρότες, μέλη της πλέον οργανωμένης, πειθήνιας και νομοταγούς ευρωπαϊκής κοινωνίας; Και ποιος θα περίμενε επίσης να αρχίσει να σβήνει τόσο άδοξα των κίνημα των παρ΄ ημίν καταλήψεων, με το 1/3 μόνο των σχολών υπό κατάληψη, και με τους επαγγελματίες καταληψίες όχι μόνο να μιλάνε εις ώτα μη ακουόντων φοιτητών, αλλά να έλκουν τη δυσαρέσκεια, την καταγγελία, και ενίοτε την μήνι τους;
Οι δύο πρώην Πασόκοι, από τους σοβαρούς που προσέτρεξαν στον ΣΥΡΙΖΑ, ζητούν από το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ «να αναλάβει πρωτοβουλία ώστε μαζί με τα αλλά κόμματα που αυτοπροσδιορίζονται στον προοδευτικό χώρο να λειτουργήσει υποβοηθητικά στη συγκρότηση του μετώπου για τη δημοκρατία».
Βέβαια οι πολίτες προς το παρόν δεν νιώθουν ότι κινδυνεύει η δημοκρατία, αλλιώς θα είχαν αρχίσει την αντίσταση χωρίς να περιμένουν τους κ. Κοτσακά, Τσιόκα και Κασσελάκη. Το νομίζει βέβαια η Ολλανδή ευρωβουλευτής Σόφι ιν’τ Φελντ, ως καθοδηγούμενη των ευρωβουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, και κάποιες ομάδες δικαιωματιστών, που… όλως παραδόξως έχουν ως πηγές πρόσωπα και έντυπα του ΣΥΡΙΖΑ!
Φυσικά γεννάται και το ερώτημα: Αφού το ΠΑΣΟΚ εντάσσεται στα «προοδευτικά κόμματα», γιατί το εγκατέλειψαν; Και γιατί το θυμήθηκαν τώρα; Μήπως επειδή το νέο κόμμα τους βρίσκεται σε κατάσταση αφασίας και δεν βλέπουν ελπιδοφόρο τον ορίζοντα;
Και αφού ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ παραμένουν καθηλωμένα, αφού η «πρωθυπουργησιμότητα» των αρχηγών τους βρίσκεται στα τάρταρα (λιγότερο από το εν τρίτον του Μητσοτάκη και οι δυο μαζί), πως η κοινή τους δράση θα τους περιβάλλει με φωτοστέφανο μέλλοντος πρωθυπουργού;
Είναι η αυταρέσκεια που τους χαρακτηρίζει. Δεν νομίζουν ότι αρμενίζουν στραβά. Άλλωστε είναι προορισμένοι να καθοδηγούν τις λαϊκές μάζες - οι μάζες μόνο δεν το ξέρουν! Οι μάζες είναι ο στραβός γιαλός, που θα τον ισιώσουν.
Όπως χθες, που στους δικαιολογημένους πανηγυρισμούς Χατζηδάκη, για την «έξοδο» της Ελλάδας στις αγορές, ο αρμόδιος τομεάρχης του ΣΥΡΙΖΑ Ν. Παππάς, αντί να οικειοποιηθεί μέρος της επιτυχίας, λέγοντας «βασιστήκατε και στην οικονομία που σας παραδώσαμε», χάρισε την επιτυχία όλη στη ΝΔ.
Επεσήμανε τι είναι «άλλο η έξοδος στις αγορές, άλλο στις κάλπες. Η κυβέρνηση θα κριθεί στις ευρωεκλογές για ζητήματα τα οποία οι αγορές, από τη φύση τους, παραβλέπουν. Για το αν φτάνει ο μισθός για να βγει ο μήνας, για το αν τα σπίτια ζεσταίνονται επαρκώς, για τον αν οι αγρότες μπορούν να παράξουν...».
Μάλιστα! Όπως κρίνει ο λαός από το 2019! Γιατί αυτά είναι όντως προβλήματα του λαού. Αλλά φευ, δεν περιμένει από τα «Μέτωπα» να του τα λύσει!
