«Η αδυναμία της χώρας βρίσκεται στην απουσία μιας αποτελεσματικής δημόσιας διοίκησης, που θα μεσολαβούσε μεταξύ των πολιτικών ηγεσιών και των κοινωνικών ομάδων. Και ενώ το πρόβλημα αναγνωρίζεται από όλους, δεν φαίνεται να υπάρχει η θέληση να αντιμετωπιστεί», έλεγε σε συνέντευξή του ο κατ' εξοχήν γνώστης του φαινομένου, καθηγητής Κώστας Κωστής, συγγραφέας του βιβλίου «Τα κακομαθημένα παιδιά της ιστορίας».
Αυτά εν έτει 2014. Έκτοτε πέρασαν χρόνια, τα μνημόνια μέσα στα αρνητικά τους, υποτίθεται ότι θα αποτελούσαν τον επιταχυντή για την αποτελεσματική ανασυγκρότηση της δημόσιας διοίκησης. Αλλά φευ, απλώς λιγόστεψαν οι υπάλληλοι χωρίς να αλλάξουν οι δομές, πολλές εκ των οποίων κρατούν από παλιά, και η νοοτροπία διατηρείται για πάντα.
Και συχνά δεν έφταιγαν οι δημόσιοι υπάλληλοι επί των οποίων πάντα εστιάζεται η οργή.
Το κράτος από τη σύστασή του, σκόπιμα απέκτησε υδροκεφαλικές δομές διοίκησης, περιπεπλεγμένες και πλήρως γραφειοκρατικές. Έτσι η επίλυση των προβλημάτων των πολιτών γινόταν συνήθως με τη μεσολάβηση του πολιτικού…
Η ευγνωμοσύνη του πολίτη προς αυτόν γιατί του «έλυσε» το πρόβλημα εκφραζόταν στη συνέχεια διά της ψήφου…
Ανατριχιαστική η ταλαιπωρία λαβωμένων ανθρώπων, των οποίων οι συντάξεις καθυστερούν χρόνια, όπως τις δημοσίευσε χθες το liberal, και για τις οποίες ο Κ. Χατζηδάκης διέταξε πειθαρχικό έλεγχο.
Άνθρωποι που χρειάστηκε να περάσουν 26 μήνες για να επεξεργαστεί ο ΕΦΚΑ τη σύνταξη αναπηρίας τους.
Άνθρωποι που περιμένουν από το 2018 αναπηρική σύνταξη.
Άνθρωποι που δεν μπορούν να έχουν τηλεφωνική συνεννόηση και που περιμένουν ματαίως τα απαντητικά e-mails.
Άνθρωποι που αδυνατούν να κλείσουν ηλεκτρονικά ραντεβού.
Άνθρωποι που οι φάκελοί τους πηγαινοέρχονται από τον Άννα στον Καϊάφα, από τη μια υπηρεσία στην άλλη και από το ένα ταμείο στο άλλο.
Άνθρωποι καρκινοπαθείς που περιμένουν πάνω από πέντε χρόνια μια απάντηση του ΕΦΚΑ προς το επαγγελματικό τους ταμείο για να λάβουν το επικουρικό.
Άνθρωποι που ενημερώνονται εκπρόθεσμα για οφειλές και δεν μπορούν να τύχουν προβλεπόμενων ευνοϊκών ρυθμίσεων, κ.α.
Μέσα σε αυτόν τον κυκεώνα, που ταλαιπωρεί αγρίως τους ασφαλισμένους, που απογοητεύει και κουράζει τους υπαλλήλους (σε αποψιλωμένες υπηρεσίες λόγω αποχωρήσεων), 450.000 συντάξεις παραμένουν σε εκκρεμότητα.
Ήδη ο Κωστής Χατζηδάκης υπέγραψε απόφαση να ξεκινήσουν να δουλεύουν στο σύστημα 150 νέοι υπάλληλοι που μονιμοποιήθηκαν, ενώ θα χρησιμοποιηθούν και οι υπηρεσίες 100 συνταξιούχων, οι οποίοι με την εμπειρία τους θα μπορούν να βοηθήσουν στην έκδοση συντάξεων και θα πληρώνονται ανά τεμάχιο.
Ο υπουργός σκέφθηκε να εντάξει και ιδιώτες προκειμένου να συμβάλουν στο «καθάρισμα της κόπρου του Αυγείου».
Δεν γνωρίζουμε την επιτυχία που θα απολαύσει το εγχείρημα, καθώς γνώστες του χώρου και των προβλημάτων του, επιμένουν ότι είναι τόσο δυσλειτουργικό το χαρτοβασίλειο και τόσο ανελαστικές οι διαδικασίες, που οι δικηγόροι και οι λογιστές που θα αναλάβουν, θα τα βρουν μπαστούνια, αφού δεν θα έχουν την αναγκαία εξειδικευμένη γνώση.
Ο υπουργός διέγνωσε τις ανεπάρκειες σε στοιχειώδη μέσα (υποδομές, υπολογιστές, προσωπικό), και ένα χαρτοβασίλειο χιλιάδων σκονισμένων φακέλων.
Οι εργαζόμενοι στον ΕΦΚΑ πραγματοποίησαν απεργία για «να μην ιδιωτικοποιηθεί η ασφάλιση». Κατανοητός είναι ο όποιος προβληματισμός, μήπως αυτό είναι ένα αρχικό στάδιο και επέλθει η πλήρης ιδιωτικοποίηση. Αλλά είναι και υπερβολικός από κεκτημένη καχυποψία.
Το πρόβλημα αφορά παλιές συντάξεις και η εργασία είναι κατ' αποκοπή, έως την περαίωση της πραγματικά κοπιώδους εργασίας. Οι καινούργιες συντάξεις είναι ούτως ή άλλως ψηφιοποιημένες.
Οπότε προς τι το αίτημα της πρόσληψης μονίμων, που εφόσον περαιώσουν τη συγκεκριμένη εργασία δεν θα χρειάζονται; Πριονίζουν το κλαδί που κάθονται και γίνονται αλεξικέραυνα της οργής των ασφαλισμένων.
Κάποιου που καθυστερεί η σύνταξή πέντε χρόνια, τη θέλει γρήγορα, και δεν τον νοιάζει αν θα του τη βγάλει δημόσιος υπάλληλος ή ιδιώτης.
