Ο Μητσοτάκης αποδεικνύεται «κρύο αίμα» στην κρισιμότητα των καιρών. Η αρχική του ανοργανωσιά στο μεταναστευτικό το Φθινόπωρο, πήγαζε μάλλον από τον εγγενή κοσμοπολιτισμό του, χαρακτηριστικό όλων των φιλελευθέρων, που κάπου τέμνεται και με τον διεθνισμό των αριστερών.
Όμως τα προβλήματα που ενέσκηψαν, υπερβαίνουν συνολικά τη χώρα, και σαφώς θα υπερβούν μια όποια κυβέρνηση, εφόσον δεν καταλαγιάσει γρήγορα η πανδημία που θερίζει ανθρώπινο και παραγωγικό κεφάλαιο.
Μια χώρα που το ένα τέταρτο του ΑΕΠ της στηρίζεται στον τουρισμό είναι μια ανοχύρωτη χώρα, και μπορεί να βρεθεί έρμαιο στα καμώματα των καιρών. Και οι καιροί έγιναν άγριοι. Ακόμη και τον Μάιο, με την άνοδο της θερμοκρασίας, να εξαλειφθεί η πανδημία, οι τουρίστες των πληγωμένων χωρών θα είναι φειδωλοί στο να ξεχυθούν στα ελληνικά νησιά. Πολλές ξενοδοχειακές μονάδες θα μείνουν κλειστές, πολλοί εργαζόμενοι σε αυτές θα μείνουν άνεργοι, πολλά «rooms to let» και Airbnb θα μείνουν άδεια, πολλές ταβέρνες και μπαρ θα έχουν λειψή πλατεία και λειψό προσωπικό.
Ο Χρήστος Σταϊκούρας κάνει «ασκήσεις θάρρους» (και έτσι πρέπει για να μην σκορπίσει πανικό), και υπολογίζει την ύφεση από 1 έως 3%, αλλά δεν λείπουν κυβερνητικά στελέχη που φοβούνται ότι θα είναι αρκετά βαθύτερη, και που ίσως να μην έχει καμία προσομοίωση με την κρίση των μνημονίων. Τότε η Ευρώπη ήταν άθικτη, τώρα νοσεί όλη μαζί. Και νοσεί και η διαχείρισή της από ό,τι έδειξε η χθεσινή Σύνοδος Κορυφής.
Οι δείκτες ινστιτούτων που δημοσιεύουν τα διεθνή Μέσα, κατατάσσουν την Ελλάδα στις χώρες με χαμηλή εκθετότητα. Το ECDC το ίδιο, τοποθετεί την Ελλάδα στις χώρες με τις χαμηλότερες επιπτώσεις από τον κορονοϊό. Ο Γάλλος πρέσβης στην Αθήνα Πατρίκ Μεζονάβ εκφράζει το θαυμασμό του για την ταχύτητα με την οποία κινήθηκε η ελληνική κυβέρνηση. Οι Έλληνες φοιτητές, πολίτες της παγκοσμιοποίησης, νιώθουν πιο ασφαλείς στην παραγκωνισμένη πατρίδα, αλλά στα social media οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ, έχουν καλά λόγια μόνο για... την Ισπανία.
Δεν έχει σημασία που η Ισπανία των 47 εκατομμυρίων έχει περισσότερους ασθενείς από την Κίνα του 1,5 δις. Δεν έχει σημασία που ακολουθεί κατά πόδας την Ιταλία. Δεν έχει σημασία που δεν υπάρχει στη χώρα της Ιβηρικής ο έστω ελλιπής εξοπλισμός της Ελλάδας, που η χώρα καθυστέρησε να πάρει μέτρα – και ου μόνον, αλλά αντιθέτως προέτρεψε ιδεοληπτικώς σε γενικούς πανηγυρισμούς, με αφορμή την ημέρα της γυναίκας στις 8 Μαρτίου.
Σημασία έχει ότι εκεί λαμβάνει σάρκα και οστά το πολιτικό σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ. Κυβερνούν τα αδέλφια των Ποδέμος με τους σοσιαλιστές του Σάντσεθ. Σχέδιο που προωθούν για την Ελλάδα ασκώντας επιθετική και πιεστική πολιτική φιλίας στο ΚΙΝΑΛ, ώστε να ξαναγίνουν κυβέρνηση με δεκανίκι το κόμμα της Γεννηματά, μέσω βεβαίως του κατακερματισμού των πολιτικών δυνάμεων που θα επιφέρει η απλή αναλογική.
Να πούμε βέβαια ότι και οι εδώ φιλελεύθεροι αντίπαλοί τους, επιρρίπτουν την ισπανική τραγωδία στην ύπαρξης κυβέρνησης συνασπισμού, για να «αποδείξουν» το καταστροφικό αποτέλεσμα των κυβερνήσεων που επιβάλλει η απλή αναλογική. Έχουμε τη γνώμη ότι εκείνο που φταίει είναι αφενός η κυβερνητική ανικανότητα, αφετέρου η ιδεοληψία, ο φόβος να μην κατηγορηθούν ότι περιορίζουν τις ανθρώπινες ελευθερίες.
Χθες συνεδρίασε η Πολιτική Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ, και ο Αλέξης ξαναέβαλε την κασέτα. Να ενισχυθεί το ΕΣΥ, να προσληφθούν άμεσα νοσηλευτές και γιατροί, να αυξηθούν οι κλίνες εντατικής θεραπείας», κάτι που βέβαια όλοι θέλουμε, αλλά το πρόβλημα είναι σε ποιο βαθμό είναι δυνατό. Από ό,τι γνωρίζουμε η Πολιτεία, όχι η κυβέρνηση, παλεύει με αυτά που άφησε ο Αλέξης.
Αν είναι λίγα, και είναι, ας αιτιάται τα πεντέμισι χρόνια της διακυβέρνησή του. Οι νυν ήρθαν κατακαλόκαιρο, υπήρξαν οι δύο μήνες όπου το κράτος βρισκόταν (δικαίως) σε θερινό λήθαργο αδειούχας ξενοιασιάς, οπότε η θητεία τους είναι μικρότερη του ημερολογιακού χρόνου από την εκλογή τους.
Οσο για την οικονομία, χαρακτήρισε τη χώρα ουραγό της Ευρώπης σε μέτρα στήριξης, και εξέφρασε «τον φόβο» ότι αν δεν παρθούν οριζόντια μέτρα πολύ φοβάται ότι θα έχουμε έκρηξη της ύφεσης και της ανεργίας. Κάτι δηλαδή που γνωρίζουμε όλοι, το αναμένει και η κυβέρνηση, αλλά επειδή ούτως ή άλλως θα συμβεί, το Φθινόπωρο ο Αλέξης θα το ανασύρει από το συρτάρι και θα ισχυρίζεται ότι προειδοποίησε εγκαίρως, αλλά δεν εισακούστηκε από την ανάλγητη, νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση.
Είναι κρίμα τέτοιες ώρες η χώρα να έχει μια τέτοια αντιπολίτευση, να χρησιμοποιεί τις δυσκολίες που - και - η ίδια άφησε για να επενδύσει - μακράν από την ώριμη στάση του ΚΙΝΑΛ και της «Πλεύσης Ελευθερίας». Το ΚΙΝΑΛ έχει εμπειρία κυβερνησιμότητας , η Κωνσταντοπούλου έχει αρχές, έστω και αν τις τηρεί με μανικό ιεροεξεταστικό ζήλο, σε σημείο να δημιουργεί «σκερτσόζα» επεισόδια.
Αν στα ανωτέρω προστεθεί και η ρητορική του μίσους, οι απειλές του εμφυλιοπολεμικού «θα λογαριαστούμε» (δεν μπορούσαν να περιμένουν τη νηνεμία να «λογαριαστούν», απειλούν εν μέσω φόβου και θανάτου), απλώς συνάγεται αβίαστα το συμπέρασμα: Κρίμα τέτοιες δραματικές ώρες η χώρα να έχει αυτή την αξιωματική αντιπολίτευση.
