«Η πραγματικότητα είναι ότι κανείς δεν είναι a priori αθώος επειδή είναι υπουργός, ούτε ένοχος επειδή το λέει η κοινή γνώμη. Αθώους, ενόχους, κατηγορούμενους, τους καθορίζει η Δικαιοσύνη».
Η χθεσινή δήλωση του κυβερνητικού εκπροσώπου Παύλου Μαρινάκη έβαλε το πλαίσιο σε μια δημόσια συζήτηση, η οποία είχε ξεστρατίσει επικίνδυνα και πέρασε από το στάδιο της αντιπολιτευτικής χρησιμοθηρίας των νεκρών, στον ολοκληρωτισμό της άποψης, ότι υπεύθυνος να αποδείξει την αθωότητα του είναι ο κατηγορούμενος και όχι οι κατήγοροι του.
Εάν στα αντίστοιχα Τέμπη της Γερμανίας, ένας άχρηστος και ασυνείδητος σταθμάρχης είχε προκαλέσει μακελειό, επειδή απενεργοποίησε το υφιστάμενο σύστημα τηλεδιοίκησης - το οποίο σύστημα χρησιμοποιούσαν λίγη ώρα πριν το δυστύχημα, οι συνάδελφοί του - και αποκαλύπτονταν μείζονα ζητήματα λειτουργίας, ασφάλειας και αξιοπιστίας των γερμανικών σιδηρόδρομων, είναι εντελώς απίθανο η συζήτηση για τα αίτια και τις ευθύνες, να εξελισσόταν με τον τρόπο που εξελίσσεται στη χώρα μας.
Τα πραγματικά δεδομένα του τραγικού δυστυχήματος, αυθαίρετα μετατράπηκαν και παρουσιάζονται στην κοινή γνώμη ως στοιχεία εγκλήματος. Όχι από τη δικαιοσύνη. Όχι για όλους. Αλλά για ένα και μόνο συγκεκριμένο πολιτικό πρόσωπο. Το δυστύχημα των Τεμπών, μετατράπηκε σε «έγκλημα» του Καραμανλή.
Χωρίς η δικαιοσύνη να έχει πει τον τελικό της λόγο. Ούτε ως προς τις όποιες ευθύνες του πρώην υπουργού. Οι πολιτικοί του κατήγοροι όμως, διστάζουν να βάλουν τις υπογραφές τους κάτω από ένα «κατηγορητήριο» που θα ανοίξει ξανά τη συζήτηση για τη σύσταση προανακριτικής επιτροπής.
Σοβαρούς νομικούς διαθέτουν όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης, θα μπορούσαν, εάν ήθελαν, να αποπειραθούν έστω, να αποδώσουν ποινικές ευθύνες στον Κ. Καραμανλή. Είναι ερώτημα γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ δεν το τολμάει. Ίσως το απάντησε εν μέρει ο Χρήστος Σπίρτζης με όσα είπε χθες. Δεν υπάρχει αιτιώδης συνάφεια της καθυστέρησης της σύμβασης «717», με αυτό καθαυτό το δυστύχημα.
Θα υποστηρίξει κάποιος ότι ο πρώην υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ έχει πολλούς λόγους να υποστηρίζει, ότι «η ολοκλήρωση ενός έργου, οποιουδήποτε έργου, δεν μπορεί να συνδέεται με οποιοδήποτε δυστύχημα». Μόνο που δεν πρόκειται απλώς για την άποψη Σπίρτζη. Πρόκειται για το νομικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν εκείνοι, που θα ήθελαν για πολλούς και προφανείς λόγους, να δουν στο σκαμνί ως «δολοφόνο» τον Κ. Καραμανλή.
Δυστυχώς για τους θιασώτες του ολοκληρωτισμού, υπάρχει η δικαιοσύνη. Υπάρχουν ακόμη και οι κοινοβουλευτικές διαδικασίες, οι οποίες, όπως παρατήρησε ο Γ. Γεραπετρίτης, σε ένα συντεταγμένο κράτος έχουν αξία.
Η τραγωδία των Τεμπών, δυνητικά, θα μπορούσε να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις ώστε οι βασικές πολιτικές δυνάμεις που άσκησαν διακυβέρνηση να συνασπιστούν στο ξερίζωμα των καταστάσεων που διαχρονικά οδηγούν στο «ξεβράκωμα» του κράτους και της πολιτικής.
Ορισμένοι πιστεύουν ακόμη ότι τη «ζημιά» θα την πάθει μόνο η κυβέρνηση.
Το βράδυ των ευρωεκλογών θα γίνει σαφές, για ποιον πραγματικά δουλεύουν, μετατρέποντας μια εθνική τραγωδία σε πολιτικό παίγνιο μηδενικού αθροίσματος. Τους το είπε κατάμουτρα ο επικεφαλής της Ελληνικής Λύσης πριν από λίγα 24ωρα στο κοινοβούλιο: «εμείς όπως ο Τραμπ, θα κάνουμε περήφανους τους Έλληνες».
