Στη διάρκεια της οικονομικής κρίσης και φέροντας μεγάλο μερίδιο ευθύνης για το «πάρτι» με τα ευρωπαϊκά κονδύλια και τις επιδοτήσεις, που έγιναν πανέρια με λουλούδια στα μπουζούκια και πισίνες στο Θεσσαλικό κάμπο, η ελληνική αγροτιά είχε επιδείξει αυτοσυγκράτηση και δεν προκάλεσε με τις απαιτήσεις της. Η αίσθηση όμως, ότι το λεφτόδεντρο άνθισε και πάλι και ότι η κυβέρνηση είναι ευεπίφορη στις πιέσεις, καθώς η ακρίβεια ξεκινάει από το χωράφι και φτάνει στο πιάτο του Έλληνα, τους οδηγεί στο Σύνταγμα.
Αναμφισβήτητα, τα υπαρκτά προβλήματα του πρωτογενούς τομέα είναι αρκετά. Πολλά εξ αυτών οφείλονται στην επιμονή πολλών αγροτών στην…πρωτόγονη γεωργία, στη μονήρη επιχειρηματικότητα και στη λογική ότι «το κράτος έχει».
Οι δυσχέρειες και τα προβλήματά τους, δεν υπερτερούν των προβλημάτων της υπόλοιπης κοινωνίας, που βιώνει με μεγάλη ένταση την ακρίβεια στα τρόφιμα, επειδή οι παραγωγοί επιτρέπουν στα προϊόντα τους να κάνουν βόλτες από μεσάζοντα σε μεσάζοντα. Να παράγονται στην Καλαμάτα, να έρχονται σε αποθήκες στην Αθήνα για να επιστρέψουν ξανά με καπέλο στη Μάνη.
Οι ανυποχώρητοι αγρότες, θέλουν να εκβιάσουν το Μέγαρο Μαξίμου να βάλει κι άλλα εκατομμύρια στο πακέτο στήριξης τους, προκαλώντας έμφραγμα στην κοινωνική και οικονομική ζωή της χώρας. Σε απόλυτη σύμπνοια, τα συντονιστικά των μπλόκων αποφάσισαν να υλοποιήσουν το πλάνο που είχαν και πριν από τη συνάντηση με τον πρωθυπουργό. Σαν να μην υπήρξε καν συνάντηση και συγκεκριμένες προτάσεις.
Περιμένουν, δηλώνουν, κι άλλες κινήσεις από την κυβέρνηση. Την εξής μία: αφορολόγητο πετρέλαιο.
Είναι πεπεισμένοι ότι υπάρχει κι άλλος πάτος για εκείνους στο βαρέλι. Αδιαφορούν αν από το ίδιο «βαρέλι» πρέπει να στηριχθεί το κοινωνικό κράτος, η υγεία, η παιδεία, οι ευάλωτοι και όσοι, δεν έχουν τη δυνατότητα να κλείνουν με τα τρακτέρ και τα βαρέλια τους δρόμους, τα τελωνεία και τις πλατείες.
Η κυβέρνηση έχει μπροστά της ένα σκόπελο, ως προς τη διαχείριση των κινητοποιήσεων, στην περίπτωση που οι αγρότες θελήσουν να τις συνεχίσουν και μετά την Τρίτη, οπότε υπολογίζουν ότι θα κάνουν το μεγάλο συλλαλητήριο των Αθηνών.
Αν επιχειρήσει να αποτρέψει τις κινήσεις μπαχαλοποίησης της οικονομικής δραστηριότητας και της κοινωνικής ζωής, (και) θα καταγγελθεί για «αναλγησία απέναντι στην ελληνική αγροτιά». Αν τις επιτρέψει θα εισπράξει πολιτικό κόστος από όσους κληθούν να πληρώσουν το οικονομικό κόστος.
Θα έχει κάτι κερδίσει αν πείσει ότι ανάλγητοι, είναι όσοι έλαβαν τα περισσότερα. Πολλά δε χωρίς να τα δικαιούνται.
