Ακόμη και στο Σάμερχιλ, το πιο ελευθεριακό σχολείο του πλανήτη, που ιδρύθηκε το 1921, ο εμπνευσμένος ιδρυτής του Αλεξάντερ Σάδερλαντ Νηλ, εμπέδωσε απαρχής στους μαθητές έναν απαράβατο κανόνα: «Ελευθερία, όχι ελεύθερη άδεια να κάνεις ό,τι θέλεις. Ελευθερία δε σημαίνει ασυδοσία».
Εμείς εδώ θέλουμε ελευθερία χωρίς κανόνες και υποχρεώσεις. Δηλαδή ασυδοσία. Και είναι απορίας άξιον γιατί αυτή η άποψη εκλαμβάνεται ως αριστερή! Ίσως γιατί η Αριστερά στην Ελλάδα έχει αποδράσει από την ορθή λογική και έχει ενσωματώσει κάθε παράλογο δικαιωματισμό ως λύση παντός προβλήματος.
Ο υπουργός Παιδείας Κυριάκος Πιερρακάκης, παρουσίασε την Τρίτη, παρουσία του Πρωθυπουργού, το «Εθνικό Σχέδιο κατά του Bullying».
Αιχμιακά μέτρα ήταν η επαναφορά της πενθήμερης αποβολής, ο διαχωρισμός των απουσιών σε αδικαιολόγητες και δικαιολογημένες, ενώ στην περίπτωση που ο μαθητής προκαλέσει υλικές ζημιές στο σχολείο, τότε οι γονείς θα επιβαρύνονται οικονομικά για την κάλυψη του κόστους της επιδιόρθωσης.
Παράλληλα επανέλαβε την απαγόρευση της χρήση κινητών τηλεφώνων, ανήγγειλε την ψηφιοποίηση του απουσιολογίου, του βιβλίου ύλης και των βαθμολογικών επιδόσεων των μαθητών
Τέλος παρουσίασε την «πλατφόρμα stop-bullying.gov.gr στην οποία θα μπορούν οι μαθητές και οι γονείς τους να υποβάλλουν αναφορές για περιστατικά τα οποία τους απασχολούν.
Θρήνος και οδυρμός στα κοινωνικά δίκτυα για τη σκληρότητα της δεξιάς κυβέρνησης, και παράλληλα … brainstorming δήθεν κοινωνικών αναλύσεων για τη φτώχεια που ωθεί τα παιδιά να φέρονται έτσι - που βεβαίως ούτε μόνο στις φτωχές και υποβαθμισμένες περιοχές εκδηλώνονται αυτά, ούτε όλα τα παιδιά αυτών των τάξεων φέρονται έτσι.
Αλλά τα κοινωνικά δίκτυα είναι το βασίλειο της ανωνυμίας που σιγοντάρει την ανευθυνότητα. Είναι η φωνακλάδικη κοινή γνώμη του μαζικού καφενείου, η οποία εκφράζεται όπως γουστάρει. Είναι εκτός κρίσεως.
Εντός κρίσεως είναι ωστόσο η αξιωματική αντιπολίτευση που αντιδρά σαν επαναστατημένος έφηβος, απομακρύνοντας μόνη της την πιθανότητα να την πάρουμε σοβαρά ως ενδεχόμενο κόμμα αυριανής κυβερνητικής ευθύνης.
Ενώ το φαινόμενο του σχολικού εκφοβισμού έχει πάρει διαστάσεις μάστιγας, ο ΣΥΡΙΖΑ ανακοίνωσε ότι: «Με αποβολές, ποινολόγιο, πλατφόρμες κι επικοινωνιακά μέσα απαντά ο Κ. Μητσοτάκης στο κοινωνικό κι ευαίσθητο ζήτημα του σχολικού εκφοβισμού, που εντείνεται συνεχώς».
Και συνεχίζει με γλαφυρή φιλολογία «η προώθηση και εφαρμογή μιας αυταρχικής αγωγής δημιουργεί τάσεις επιθετικότητας, επιβολής και υποβολής, ανθρώπους που διαθέτουν εξουσιαστική συμπεριφορά»
Δηλαδή τώρα που δεν υπάρχουν οι αποβολές, τα ποινολόγια και οι πλατφόρμες, κάποιοι μαθητές, κάποιες ομάδες έως και συμμορίες μαθητών, είναι άκακα παιδάκια; Εν τω μεταξύ οι ίδιοι αυτοαναιρούνται γιατί παραδέχονται ότι με τη σημερινή κατάσταση «ο σχολικός εκφοβισμός εντείνεται συνεχώς».
Βέβαια έχουν έτοιμη την αιτία: «Η κυβέρνηση κλείνει τα μάτια στις κοινωνικές, εργασιακές και οικονομικές πιέσεις που δημιουργού ασφυκτικές συνθήκες στις οικογένειες».
Οπότε ώσπου να εκλείψουν οι κοινωνικές ανισότητες - όταν έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ και φέρει την κοινωνία της πλήρους ισότητας, αρμονίας, κατανόησης και αγάπης - οι τραμπούκοι μαθητές θα πρέπει να αφήνονται να κακοποιούν παιδιά αλλά και εκπαιδευτικούς.
Την παράσταση έκλεψε βέβαια ο πρώην βουλευτής και υποψήφιος ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Γιώργος Τσίπρας. Όταν ρωτήθηκε «εάν το παιδί μου σπάει τρία τζάμια και δυο θρανία, είναι σωστό να είμαι υποχρεωμένος να το πληρώνω εγώ ως γονιός;» απάντησε:
«Δεν θα λύσει κανένα πρόβλημα αυτό. Μέχρι τώρα ποιος τα πλήρωνε; Να συνεχίσουμε να τα πληρώνουμε όλοι μας. Αυτή η αντίληψη περί ατομικής ευθύνης δεν πρόκειται να λύσει απολύτως τίποτα. Τις καλύπτει η ελληνική κοινωνία και το κράτος. Αυτό είναι το σωστό να γίνει»!
Σαφώς τα τρία τζάμια και τα δυο θρανία μπορούμε να τα πληρώσουμε όλοι μας. Και ακόμη περισσότερα. Δεν είναι οικονομικό το πρόβλημα για προϋπολογισμό κράτους. Είναι πρόβλημα όμως η αντίληψη για παραγνώριση της ατομικής ευθύνης (η οποία δημιουργεί υπεύθυνους πολίτες). Το θεωρούν και αυτό ως… νεοφιλελευθερισμό, όπως ερμήνευαν και τη σχετική φράση Μητσοτάκη περί «ατομικής ευθύνης» στην περίοδο της πανδημίας.
Η προτροπή για αποποίηση της ατομικής ευθύνης, είναι και συνταγή για μιμητισμό. Αφού ο νταής τα έσπασε και δεν πλήρωσε τίποτα ο πατέρας του (ώστε να του τραβήξει το αυτί), γιατί να μην τα κάνει και κάποιος, και μετά κάποιος άλλος;
Το κακό είναι ότι αυτό το μάθημα ανευθυνότητας δεν το κάνουν μόνο γιατί κάτι πρέπει να πουν ως αντιπολίτευση. Το κακό είναι ότι τα πιστεύουν... Δεν κατανοούν ότι αριστερή αντίληψη είναι να πληρώνουμε όλοι, δηλαδή το κράτος, για τους αναξιοπαθούντες συμπολίτες μας. Όχι για τους κακομαθημένους τραμπούκους μαθητές.
