Βιαστικά ο Μάκης Βορίδης έκανε επίδειξη ετοιμότητας στο μεταναστευτικό προκειμένου η εικόνα του ως υπουργού να εναρμονιστεί με το ιδεολογικό του προφίλ. .
Έτσι η πρώτη του ενέργεια ως νέου υπουργού Μετανάστευσης ήταν η απόσυρση της τροπολογίας με την οποία δινόταν παράταση σε μετανάστες εργάτες γης, εμποδίζοντάς τους έτσι να ανανεώσουν τις άδειες παραμονής τους.
Η παράνομη μετανάστευση αποτελεί γκρίζο σημείο των καιρών μας. Στην Ευρώπη το πρόβλημα έχει διαφορετικά χαρακτηριστικά από εκείνο των ΗΠΑ. Εκεί καταφθάνουν μιλιούνια φτωχών με την προσμονή μιας καλύτερης ζωής. Προέρχονται από φτωχές μεν, αλλά όχι εξαθλιωμένες κοινωνίες.
Επίσης, προέρχονται από χριστιανικές χώρες, με κουλτούρα παραπλήσια της βορειοαμερικανικής οπότε είναι εύκολα ενσωματώσιμοι στο νέο κοινωνικό τους περιβάλλον. Αποτελούν φυσικά το φτηνό εργατικό δυναμικό, ασχολούμενοι σε εργασίες που ο μέσος Αμερικανός έχει προ πολλού εγκαταλείψει.
Το αρνητικό δεν έγκειται στο ότι τρώνε γάτες και σκύλους, όπως υποστήριξε η γελοιότητα του Τραμπ, αλλά στο γεγονός ότι συμβάλουν στην αύξηση της παραβατικότητας, η οποία ανθεί ως βιωματική κουλτούρα σχεδόν σε όλη τη Νότια Αμερική.
Τα προβλήματα στην Ευρώπη είναι διαφορετικά. Συντελείται αθρόα εισαγωγή ανθρώπων αλλότριας νοοτροπίας. Μουσουλμανικοί πληθυσμοί που δεν είναι απλώς οι πιστοί μιας διαφορετικής θρησκείας. Είναι οι πιστοί μιας θρησκείας που μέσω της πίστης επιβάλει αυστηρά ένα δικό της μοντέλο ατομικής και συλλογικής κοινωνικής και πολιτειακής συμπεριφοράς.
Και όταν η συγκέντρωση και εγκατάσταση σε έναν τόπο γίνεται μαζική, τα μέλη της αποκτούν κοινωνική δύναμη. Δεν δημιουργούν απλώς γκέτο εντός των οποίων αναπαράγουν τις κοινωνικές δομές, τις δοξασίες και την θρησκοληψία των πατρίδων τους. Απαιτούν από τις κοινωνίες στις οποίες εγκαθίστανται να προσαρμοστούν στις δικές τους κοινωνικοθρησκευτικές μεσαιωνικές καθηλώσεις.
Πρόχειρο παράδειγμα οι πισίνες στις σκανδιναβικές χώρες, όπου οι κοινότητες των μουσουλμάνων απαίτησαν να μπουν ωράρια μόνο για γυναίκες, καθώς οι μουσουλμάνες, παρότι κολυμπούσαν με τσαντόρ ή μπουργκίνι, δεν μπορούσαν να είναι στην ίδια πισίνα με άντρες που δεν ήταν μέλη των οικογενειών τους!
Εξ ορισμού λοιπόν η παράνομη μετανάστευση δημιουργεί πρόβλημα που δυναμιτίζει την κοινωνική αρμονία στις χώρες υποδοχής. Όμως συνάμα αποτελεί και αναγκαίο εργατικό δυναμικό για εργασίες που οι Έλληνες καλώς ή κακώς, απαξιούν να απασχοληθούν.
Υπολογίζονται σε περίπου 2.000 οι εργάτες γης που εργάζονται για χρόνια στη χώρα μας και με την άρση της τροπολογίας θεωρούνται πλέον παράνομοι.
Το πρόβλημα δεν είναι αυτοί οι εργαζόμενοι μετανάστες που έχουν άδεια εργασίας, άρα έχουν ονοματεπώνυμο και διεύθυνση εργασίας και κατοικίας. Αυτοί ήρθαν μεν παράνομα αλλά είναι ελεγχόμενοι. Και σίγουρα αποτελούν αναγκαία στοιχεία της αγροτικής μας παραγωγής.
Όπως δήλωσε για το θέμα στο Reporter.gr ο διευθυντής της Εθνικής Ένωσης Αγροτικών Συνεταιρισμών, κ. Μόσχος Κορασίδης, το έλλειμμα εργατών γης αυτή τη στιγμή σε ολόκληρη την Ελλάδα αγγίζει τις 65.000 και είναι εξαιρετικά δύσκολο να καλυφθεί λόγω διαρθρωτικών προβλημάτων της ελληνικής διοίκησης.
Γιατί ναι μεν η κυβέρνηση υπογράφει διακρατικές συμφωνίες εισαγωγής εργατών γης για ορισμένο χρόνο, αλλά αυτοί είναι λίγοι και ετεροχρονισμένοι. Για παράδειγμα, όταν ένας αγρότης ζητάει εργάτες από το Βιετνάμ, την Ταϊλάνδη ή την Ινδία για τα χωράφια του τον Αύγουστο, αυτοί έρχονται λόγω της γραφειοκρατίας τον Νοέμβριο. Οπότε δώρον άδωρον.
Με τη βιαστική τροπολογία ο υπουργός καθιστά παράνομους ανθρώπους που είχαν νομιμοποιηθεί, όχι ελληνοποιηθεί, επειδή ήταν αναγκαίοι για την αγροτική μας παραγωγή.
Παράλληλα οι εισροές θα είναι πάντα περισσότερες από τις επιστροφές, καθώς αφενός πολλές χώρες προέλευσης δεν αναγνωρίζουν όσους συλλαμβάνονται ως υπηκόους τους (αφού έχουν σκίζει τα επίσημα χαρτιά τους και δεν αποδεικνύεται η εθνικότητά τους), αφετέρου είναι χρονοβόρες και κοστοβόρες οι διαδικασίες απέλασης.
Το ενδιαφέρον πρέπει να εστιαστεί στη μεγάλη μάζα των αέργων. Αυτών που με το όνειρο της Ευρώπης χρησιμοποίησαν την Ελλάδα ως προσιτό κέντρο διερχομένων. Όμως καθηλώθηκαν στη χώρα, περιφέρονται άεργοι, «λιάζονται» που θα έλεγε και η Τασία, και ζουν με επιδόματα, για τα οποία η κυβέρνηση θα πρέπει να παρέμβει.
Όπως θα πρέπει να παρέμβει σκληρά και στις ποικίλες ΜΚΟ που χρησιμοποιούν τη διακίνηση (διάσωση δήθεν) ως χρυσοφόρο όρνιθα, ροκανίζοντας διεθνή κονδύλια με ηγεμονικά χρηματικά οφέλη. Αυτοί κι αν έχουν συμφέρον να συνεχιστεί η παράνομη μετανάστευση, που αποτελεί σύγχρονη μορφή δουλεμπορίου.
Οι κινήσεις εντυπωσιασμού δεν λύνουν το πρόβλημα της μετανάστευσης, ενώ επιδεινώνουν το πρόβλημα της αγροτικής παραγωγής.
