Αν κάτι είναι βέβαιο για αυτή την παρατεταμένη προεκλογική περίοδο είναι ότι παρά το ότι θεωρήθηκε ήρεμη και βουβή – πλην ελαχίστων οξύνσεων- ήταν πιο ηχηρή από ποτέ.
Σε όρους ανάγνωσης των αποτελεσμάτων, η θριαμβευτική νίκη της Νέας Δημοκρατίας και η υπεροχή της σε όλες τις περιφέρειες της Ελλάδος, πέρα από την προφανή επιβράβευση των πολιτικών της από τους πολίτες κατέδειξε και το ότι η τοξικότητα, η μαυρίλα και η πόλωση «μαυρίστηκαν» στην κάλπη.
Για να είμαστε ειλικρινείς ουδείς διάβασε την κοινωνία σωστά. Ουδείς. Τα μεν στελέχη της Νέας Δημοκρατίας κινήθηκαν πιο συγκρατημένα και πολλές φορές πιο φοβικά στο να επικοινωνήσουν τις σημαντικές πολιτικές υπό το φόβο της κριτικής κάποιων αστοχιών της, αναμένοντας μια νίκη αλλά όχι με τόσο μεγάλη διαφορά.
Τα δε στελέχη της αντιπολίτευσης από την άλλη, ανέμεναν συντριβή της κυβερνητικής πολιτικής και αρνητική στάση από τους πολίτες προτείνοντας ταυτόχρονα πληρωμή των υποχρεώσεων της χώρας με αβέβαια «plans b», «Δήμητρες» και κυβερνήτη τον «άγνωστο Χ».
Η κοινωνία είναι πάντα ένα βήμα μπροστά. Ενώ παρέμενε σιωπηλή, στις 21 Μαΐου μίλησε εκκωφαντικά. Ζήτησε εμφατικά σταθερότητα, τόλμη και συνέχιση της πορείας της χώρας προς τα μπροστά. Επιβράβευσε τις πολιτικές που αισθάνονται ότι προσφέρουν στη χώρα όχι μόνο ένα ευρωπαϊκό περίβλημα αλλά πραγματικές τομές που κάνουν τη χώρα άξιο και ισότιμο μέλος της Ευρώπης, με γερή περπατησιά και διάθεση – παρά τις καθυστερήσεις- να χτυπήσει τις παθογένειες ετών.
Οι πολίτες ζήτησαν συγκεκριμένες απαντήσεις για το αύριο και έκλεισαν τα αυτιά τους στις σειρήνες του μηδενισμού, του γκρι, της ισοπέδωσης, του αβέβαιου και του συγκεχυμένου.
Έκλεισαν τα αυτιά τους σε μια κουβέντα για το εχθές και άνοιξαν πιο πολύ από ποτέ τους δέκτες τους για να παρακολουθήσουν το debate των πολιτικών αρχηγών αλλά και τις συνεντεύξεις τους που ανέδειξαν την ανθρώπινη πλευρά τους.
Η κοινωνία αλλάζει ραγδαία και απαιτεί λύσεις και συγκεκριμένες προτάσεις. Ζητά σταθερότητα για το αύριο το δικό τους και των παιδιών τους και δεν θέλει επουδενί να επιστρέψει στην προηγούμενη δεκαετία του διχασμού.
Μέχρι εδώ καλά. Είναι το πρώτο κεφάλαιο μετά τις εκλογές. Όμως δίπλα στις νίκες συχνά ελλοχεύουν και κίνδυνοι. Ο κίνδυνος εδώ είναι να μην αναγνωστεί σωστά το αποτέλεσμα της πρώτης κάλπης και στελέχη και πολίτες να εφησυχάσουν.
Ο εφησυχασμός μετά τη νίκη έχει τρεις ισχυρούς συμμάχους που εύκολα μπορεί να αποδυναμώσουν το ισχυρό μήνυμα που έστειλαν οι πρώτες κάλπες.
Ο πρώτος είναι η αποχή. Πολίτες δηλαδή που ψήφισαν, να ένιωσαν ότι εκφράστηκαν στην πρώτη κάλπη και τώρα μικρή σημασία έχει η εκ νέου ισχυρή εντολή, με το σκεπτικό της απίθανης πτώσης έστω και λίγο του ποσοστού της Νέας Δημοκρατίας.
Ο δεύτερος είναι η αποσυσπείρωση με το σκεπτικό ότι είναι βέβαιη η υπεροχή και η επικράτηση της Νέας Δημοκρατίας και για αυτό θα πρέπει να δοθεί ευκαιρία σε μικρότερα κόμματα να μπουν στη Βουλή πχ «Πλεύση Ελευθερίας» , «Νίκη», «Μέρα25».
Και ο τρίτος που συνδέεται άρρηκτα με το δεύτερο είναι ότι η ενδεχόμενη είσοδος ενός ή δύο μικρότερων κομμάτων και η πιθανή επτακομματική Βουλή που θα σχηματιστεί να απαιτήσει μεγαλύτερο ποσοστό ώστε να επιτευχθεί αυτοδύναμη Κυβέρνηση, ανοίγοντας έναν καινούργιο κύκλο συζητήσεων για συνεργασίες- που όπως είδαμε πέρα του ότι δεν υπάρχει κοινό σημείο σύγκλισης- οδηγώντας τη χώρα σε μια πλήρη αβεβαιότητα.
Στην παρούσα συγκυρία, εν μέσω πολλαπλών διεθνών προκλήσεων, ο εφησυχασμός βλάπτει. Όχι επειδή κάποιος έχει εμμονή με την επικράτηση της Νέας Δημοκρατίας αλλά επειδή ο λαός απαίτησε σταθερότητα και συνέχιση της πορείας της χώρας προς τα μπροστά. Χωρίς παλινωδίες. Με ταπεινότητα, πρόγραμμα και συγκεκριμένες λύσεις.
Δεν πρέπει να αγνοήσουμε ούτε το μήνυμα ούτε την ευκαιρία.
