Έρχεται σήμερα στο Υπουργικό Συμβούλιο το πολυσυζητημένο νομοσχέδιο για την ισότητα στον πολιτικό γάμο, όπως είναι ο τυπικός τίτλος του νομοσχεδίου για τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια. Θα παρουσιαστεί από τον Υπουργό Επικρατείας Άκη Σκέρτσο.
Για το νομοσχέδιο υπάρχουν διαφορετικές και σεβαστές αντιθέσεις, που ξεκινούν από την επέλαση της woke κουλτούρας, του πολιτιστικού ιμπεριαλισμού, τη ρευστοποίηση των φύλων και της πυρηνικής οικογένειας.
Άπτονται προβληματισμών για την οργιώδη επέμβαση της τεχνολογίας στην ανθρώπινη φύση, όπως το ανατριχιαστικό που είπε ο Κασσελάκης, ότι θέλει κατά παραγγελία δύο αγόρια που να μοιάζουν στον ίδιο και τον σύζυγό του Τάιλερ, αλλά και προβληματισμοί ηθικής φύσεως για την παρένθετη μητέρα.
Δηλαδή για τη νοικιασμένη μήτρα που θα λειτουργεί ως τεκνοποιητική μηχανή, σε μια διαδικασία εμπορικής δοσοληψίας από την οποία απουσιάζει το συναίσθημα, καθώς η μητέρα είναι ξένη προς το έμβρυο που επωάζει.
Είναι σοβαρά και δικαιολογημένα ερωτήματα βιοηθικής, σοβαρών ανθρώπων, που έχουν βάση ως φιλοσοφικά ερωτήματα εργασίας.
Όμως στην πραγματική ζωή αυτά αφορούν μια ελάχιστη μειοψηφία ανθρώπων, που αν εξαιρεθούν κάποιοι «σελέμπριτοι» (σε εισαγωγικά η λέξη αφού πρόκειται για Έλληνες σελέμπριτι), που κάνουν φασαρία στα πρωϊνάδικα, όσοι αξιοποιήσουν τις πρόνοιες του νόμου, θα αποτελούν μια αόρατη μειοψηφία.
Επίσης, η πρακτική αυτή δεν εμπεριέχει κινδύνους για τα παιδιά αποστέρησης της μητρικής αγάπης. Η πρακτική αυτή στη Δύση υπάρχει εδώ και δεκαετίες. Έχουν γίνει κοινωνιολογικές έρευνες, σύμφωνα με τις οποίες τα παιδιά δεν εκδήλωσαν καμία προβληματικότητα. Άλλωστε έχουμε και το παράδειγμα της πρώην πρωθυπουργού της Φινλανδίας Σάνα Μαρίν, που μεγάλωσε με δυο μητέρες.
Ωστόσο, όλα αυτά όμως δεν αφορούν την Ιερά Σύνοδο που συνεδρίασε χθες και έβγαλε μια πύρινη ανακοίνωση που αποπνέει τη μούχλα των χρόνων και την εξουσιαστική της παρεμβατικότητα στην πολιτική εξουσία.
Στη συνεδρίαση τα μέλη του Σώματος της Ιεραρχίας, σύμφωνα με το ανακοινωθέν, αποφάσισαν, μεταξύ άλλων, να σταλούν επιστολές προς τους βουλευτές.
Επίσης, να διαβαστεί στους ναούς στις 4 Φεβρουαρίου Εγκύκλιος με τις θέσεις της Εκκλησίας και να μοιραστεί σχετικό φυλλάδιο, ενώ θα εξουσιοδοτηθούν οι μητροπολίτες κάθε επαρχίας να αναλάβουν πρωτοβουλίες για την ενημέρωση του ποιμνίου και την προάσπιση της οικογένειας.
Η Σύνοδος αποφαίνεται ότι «η θεολογία της Εκκλησίας για τον γάμο απορρέει από την Αγία Γραφή, τη διδασκαλία των Πατέρων της Εκκλησίας και τη διάταξη του Μυστηρίου του Γάμου και φαίνεται καθαρά στην Ακολουθία του Μυστηρίου αυτού. Ο σκοπός του χριστιανικού γάμου είναι η δημιουργία καλής συζυγίας και οικογένειας, η ανάπτυξη παιδιών ως καρπών της εν Χριστώ αγάπης των δύο συζύγων και η σύνδεσή τους με την εκκλησιαστική ζωή».
Έχουν κάθε δικαίωμα να πιστεύουν ότι «η δυαδικότητα των φύλων και η συμπληρωματικότητά τους δεν αποτελούν κοινωνικές επινοήσεις, αλλά προέρχονται από τον Θεό». Και ότι «ο χριστιανικός γάμος δεν είναι απλή συμφωνία συμβίωσης, αλλά Ιερό Μυστήριο, μέσω του οποίου παρέχεται η χάρη του Θεού στη σχέση κοινωνίας άνδρα και γυναίκας, με στόχο την κοινή τους πορεία προς τη θέωση - και αυτή η ευλογημένη πορεία αφορά όλα τα ζεύγη με ή χωρίς παιδιά».
Βέβαια, «η κοινή πορεία προς τη θέωση» δεν τα πάει καλά τώρα τελευταία. Το 33% των ζευγαριών χωρίζουν πριν… θεωθούν. Αλλά σε κάθε περίπτωση αυτά αφορούν τους πιστούς στους οποίους η εκκλησία δικαιούται να απευθύνεται, προκειμένου να τους αποτρέψει από την... ακολασίαν και την αμαρτίαν.
Με ποιο δικαίωμα αυτοί παρεμβαίνουν στην πολιτική ζωή Με ποια λογική θα στείλουν επιστολή στους βουλευτές; Για να τους εκβιάσουν ότι στις εκλογές θα διατάξουν το Χριστεπώνυμο πλήθος να τους καταψηφίσει; Και ακόμη, πως μπορούν να έχουν άποψη για τη σεξουαλικότητα, αφού είναι απόμακροι από αυτά, έχοντας ορκισθεί αιώνια αγνότητα; (λέμε τώρα).
Μόλις περάσει η φούρια και ψηφιστεί το νομοσχέδιο, οι πύρινες παρεμβάσεις της εκκλησίας θα έχουν την τύχη που είχε η αλλαγή του Οικογενειακού Δικαίου του ΠΑΣΟΚ, ο πολιτικός γάμος, η αποποινικοποίηση της μοιχείας, η νομιμοποίηση των αμβλώσεων, οι κινητοποιήσεις για το θρήσκευμα στις ταυτότητες, το Σύμφωνο Συμβίωσης.
Απλώς η Εκκλησία για μία ακόμη φορά αντιμετωπίζει σύγχρονα προβλήματα by the book με τις αράδες της «Γένεσις». Χάνει την ευκαιρία να είναι παραμυθητική προς την κοινωνία.
