Το Νοέμβριο του 2023, ο καθηγητής Ξενοφών Κοντιάδης είχε αναφέρει ότι η μόνη εναλλακτική λύση απέναντι στη μακροχρόνια παραμονή του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας στην κυβερνητική εξουσία θα ήταν η ενοποίηση των δυνάμεων της Σοσιαλδημοκρατίας, της ανανεωτικής Αριστεράς και της Οικολογίας, ακολουθώντας ένα μοντέλο παρόμοιο με αυτό της γαλλικής Κεντροαριστεράς στο ιστορικό Συνέδριο του Επινέ του 1971.
Σαν απαραίτητες προϋποθέσεις για την ευόδωση ενός Ελληνικού Επινέ, ο καθηγητής είναι καταγράψει αφ’ ενός την ανάγκη κατακερματισμού ενός τουλάχιστον από τους δυο βασικούς πόλους, δηλαδή του ΠΑΣΟΚ ή/και του Σύριζα και αφ’ ετέρου την εμφάνιση ενός προσώπου που να αναδειχθεί επικεφαλής όπως είχε συμβεί με τον Φρανσουά Μιτεράν στο Επινέ.
Τι ήταν το ιστορικό συνέδριο του Επινέ (Épinay-sur-Seine) που είχε λάβει χώρα το 1971; Οι εκλογές που ακολούθησαν τον «Μάη του ‘68», είχαν οδηγήσει σε συντριβή τον συνασπισμό της Ομοσπονδίας της Δημοκρατικής και Σοσιαλιστικής Αριστεράς (FGDS), που αποτελείτο από το Γαλλικό Τμήμα της Εργατικής Διεθνούς (SFIO), το κεντρώο Ριζοσπαστικό Κόμμα το Συνέδριο των Δημοκρατικών Θεσμών (CIR) και άλλα μικρότερα κόμματα. Αφού ο συνασπισμός αυτός είχε λάβει το 16,5%, υπολειπόμενος ακόμα και του Γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος που είχε λάβει το 20% των ψηφοφόρων.
Στο συνέδριο του Επινέ, που έμεινε στην ιστορία ως “Congres De L’Unite De Socialistes”, είχε αλλάξει ο ρους της ιστορίας της Γαλλικής Κεντροαριστεράς. Τότε ιδρύθηκε το Σοσιαλιστικό Κόμμα (Parti Socialiste) από τη μετονομασία του SFIO και την είσοδο και προσθήκη σε αυτό, όλων των μικρότερων κομμάτων, ομάδων, κινήσεων, ομίλων προβληματισμού και προσωπικοτήτων. Πρώτος γραμματέας είχε εκλεγεί ο Φρανσουά Μιτεράν με 51,3% με αντίπαλο τον Αλέν Σαβαρί, που ήταν ο προηγούμενος ηγέτης του νεοϊδρυθέντος κόμματος.
Τι συνδέει σήμερα μεταξύ τους, τους ψηφοφόρους της ελληνικής κεντροαριστεράς; Ότι είναι στην πλειοψηφία τους τέκνα του 43,9% που είχε λάβει το ΠΑΣΟΚ το 2009 και του 4,6% που είχε λάβει ο Σύριζα στις ίδιες εκλογές. Έχουν σαν κοινά σημεία αναφοράς τον παπανδρεϊκό λαϊκισμό του ΠΑΣΟΚ του ’81 και το εθνολαϊκισμό της κυβέρνησης Τσίπρα – Καμμένου του 2015. Τον αντιευρωπαϊσμό, τον αντιαμερικανισμό και την αναζήτηση τρίτων ανατρεπτικών οδών.
Τι συνδέει μεταξύ τους, τους δυνητικούς αρχηγούς μιας πιθανής προσπάθειας για την συγκρότηση μιας ενιαίας ελληνικής κεντροαριστερής παράταξης, στα πρότυπα του Επινέ; Οι κοινές ιδεολογίες; Οι κοινές πολιτικές διαδρομές; Οι κοινές αφετηρίες; Οι κοινές ιστορικές αναφορές; Όχι.
Το μόνο πράγμα που τους συνδέει είναι η αντίληψη του «λεφτά υπάρχουν» με όλες τις παραλλαγές της και με όλες τις ερμηνείες της. Και όπως δηλώνουν, γνωρίζουν μάλιστα που βρίσκονται αυτά τα λεφτά, αρκεί να τα αναζητήσει κανείς.
O Στέφανος Κασσελάκης σε κάθε ευκαιρία τονίζει ότι «να τελειώνουμε με αυτό το παραμύθι, που θα βρείτε τα λεφτά», συμπληρώνοντας με αυτόν τον τρόπο την παλαιότερη δήλωση του Αλέξη Τσίπρα ότι «πρέπει να σταματήσει αυτή η καραμέλα ότι δεν υπάρχουν χρήματα». Διότι όπως έλεγε ο πρώην αρχηγός του Σύριζα «υπάρχουν χρήματα», όπως είχε πει και το 2009 με υποσημειώσεις βέβαια ο Γιώργος Παπανδρέου, που εμφανίζεται και αυτός σήμερα ως ένας πιθανός ηγέτης της ενιαίας κεντροαριστεράς.
Και επιμένουν. «Αυτοί που έχουν τα πολλά, θα πληρώνουν τα πολλά», μας υπενθυμίζει ο θυμωμένος Στέφανος Κασσελάκης, μιμούμενος τον εξοργισμένο Αλέξη Τσίπρα που υπόσχονταν ότι «θα φορολογηθεί και ο πλούτος και οι κάτοχοι του πλούτου».
Και ακόμα ερωτούν με αγωνία και ενδιαφέρον. Ο Στέφανος Κασσελάκης διερωτάτο προσφάτως σε τηλεοπτικό σταθμό «που πάνε τα χρήματα» όπως και ο προκάτοχος του που διερωτάτο πριν κυβερνήσει το «που διανέμονται τα χρήματα». «Ο κόσμος δεν πρέπει να ρωτάει που θα τα βρεις τα χρήματα, αλλά που πάνε», συνεχίζει και επιμένει ο νυν αρχηγός του Σύριζα στο πνεύμα των «εκατοντάδων δισεκατομμυρίων και τρισεκατομμυρίων» στα οποία αναφερόταν ο Γιώργος Παπανδρέου.
Το «λεφτά υπάρχουν» αποτελούσε και αποτελεί τον μοναδικό συνδετικό ιστό των δυνητικών αρχηγών του πολυπόθητου ενιαίου κεντροαριστερού χώρου. Ωστόσο λεφτά μοιράζει και το κόμμα της Ελληνικής Λύσης, με πλούσιες συντάξεις και μισθούς από τους υδρογονάνθρακες που θα εξορυχθούν. Μήπως είναι τελικά ο Κυριάκος Βελόπουλος, ο ιδανικός υποψήφιος αρχηγός της κεντροαριστερός, αφού όπως φαίνεται, ανακάλυψε ταυτόχρονα τις βαθιές πασοκικές του ρίζες, αλλά και το λεφτόδενδρο;
