Δεν χρειαζόταν… κληρονομικό χάρισμα να προβλέψεις ότι θα φτάναμε εδώ.
Πολύ πριν σκάσει το Συριακό, οι Τούρκοι Κοντραμπατζήδες ανθρώπων που συλλαμβάνονταν να μεταφέρουν στην Ελλάδα παράνομους μετανάστες, καταδικάζονταν για πλημμέλημα και αφήνονταν ελεύθεροι. Εδέησε ο Προκόπης Παυλόπουλος επί υπουργίας του να το κάνει κακούργημα.
Οι μετανάστες δασκαλεμένοι, με το που πατούσαν επί ελληνικού εδάφους έσκιζαν τα χαρτιά τους και δήλωναν όλοι Παλαιστίνιοι. Έπαιρναν ένα χαρτί ότι σε ένα μήνα πρέπει να εγκαταλείψουν τη χώρα, και φυσικά ουδείς έφυγε και ουδείς τους έψαχνε για να τους διώξει.
Και όσοι γράφαμε και λέγαμε ότι αυτό δεν είναι λειτουργία σοβαρού κράτους, δεν ήμασταν παρά φασίστες, ρατσιστές, απάνθρωποι. Το να ήμασταν απλώς ορθολογικοί, δεν «έπαιζε».
Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ πριν έρθει στην εξουσία διακήρυττε ότι θα δίνει σε όλους μπαίνουν παράνομα στη χώρα «ταξιδιωτικά έγγραφα», και να πηγαίνουν όπου θέλουν στην Ευρώπη, κάποιοι λέγαμε ότι τέτοια μεσοβέζικα έγγραφα δεν υπάρχουν, αλλά και να υπήρχαν, οι ευρωπαϊκές χώρες θα έκλειναν τα σύνορα (ούτε γι’ αυτό χρειαζόταν κληρονομικό χάρισμα). Ο γράφων θυμάται να το λέει σε περίοπτο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ που μετέπειτα έγινε υπουργός, και να εισπράττει την απάντηση: «δεν έχουν τέτοιο δικαίωμα». Το αν είχαν δικαίωμα το είδαμε, καθώς έκλεισαν τα σύνορα, χωρίς να μεριμνήσουν για τις «γνωμοδοτήσεις» των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, που στο μεταξύ είχαν γίνει υπουργοί.
(Tο ωραίο είναι ότι ακόμη στα social media υπάρχει κόσμος που ρωτάει: «Μα αφού δεν θέλουν να μείνουν εδώ οι άνθρωποι, γιατί δεν τους δίνουν χαρτιά να φύγουν για την Ευρώπη;». Το ότι θα μας τους στείλουν πίσω με το ίδιο μέσον πριν καν πατήσουν το χώμα των χωρών, δεν τους περνάει από το μυαλό!).
Το μεταναστευτικό επωάστηκε στη θωπευτική αγκαλιά της κρατικής ανικανότητας και αδιαφορίας αφενός, στις ιδεολογικές μυθοπλασίες της Αριστεράς αφετέρου. Όλοι αδέρφια είμαστε και όλοι έχουν δικαίωμα στον ήλιο. Το πόσους από τα 600 εκατομμύρια δεινοπαθούντων του πλανήτη μπορεί να χωρέσει το «λιοστάσι» των μόνο 10 εκατομμυρίων, ουδέναν απασχόλησε - ή μάλλον λίγους και αναρμόδιους, οι οποίοι τσουβαλιάστηκαν ως οπαδοί της σφηκοφωλιάς των Χρυσαυγιτών.
Όταν ήρθε ο ΣΥΡΙΖΑ είπε άρατε πύλας και εξ αυτού μας… προτίμησε πάνω από εκατομμύριο, το οποίο έφευγε πάραυτα για να καλύψει τις ανάγκες σε εργατικά χέρια της βιομηχανίας στο κράτος της «Madam Merkel». Η χώρα έγινε transit για χάρη της από τον αντιστασιακό Αλέξη. Φυσικά εναρμονιζόταν με την ιδεολογία του, οπότε συνδύασε το τερπνόν μετά του ωφελίμου.
Ίσως μοιάζουν «περσινά ξινά σταφύλια» αυτά, όμως δεν τα γράφουμε για να παρελθοντολογήσουμε, αλλά για να υπομνήσουμε ότι το πρόβλημα του μεταναστευτικού δεν προέκυψε ως κεραυνός εν αιθρία. Αν δεν είχε υπάρξει η επιβάρυνση του παρελθόντος ευκολότερη θα ήταν η τωρινή αντιμετώπιση.
Πλέον ο κόμπος έφτασε στο χτένι, και η κυβέρνηση κατανόησε ότι δεν έχει άλλη επιλογή παρά να φερθεί ως κυβέρνηση κυρίαρχου κράτους. Ως πρώτη εντύπωση δείχνει συνεπής. Οι κλειστές δομές ήταν στο πρόγραμμά της. Όμως η αντίδραση του κόσμου που δείχνει «προδομένος» μας κάνει να υποπτευθούμε (αφού δεν ήμασταν παρόντες) ότι κατά την προεκλογική περίοδο οι υποψήφιοι της ΝΔ θα ήταν γεμάτοι υποσχέσεις περί άμεσης απέλασης, περί άμεσης μετακίνησης στην ηπειρωτική χώρα και περί άμεσου σφραγίσματος των συνόρων .
Όμως οι έντονες αντιδράσεις δεν εξηγούνται μόνο από την αίσθηση ματαίωσης επιθυμιών. Για μας τους απέξω μοιάζει παράξενο τόσα χρόνια να μην εξεγείρονται, όταν βούλιαζαν από το μεταναστευτικό. Ακόμη πιο παράξενο είναι να μην δέχονται τις κλειστές δομές και να δημιουργούν εικόνες τοπικού εμφυλίου.
Η αγνότητα των αιτημάτων τους υπονομεύεται από ειδήσεις όπως αυτή που δημοσίευσε το «Πρώτο Θέμα» για τον αντιπεριφερειάρχη Χίου. Διαδηλώνει κατά των κλειστών δομών, αλλά παράλληλα φέρεται να νοικιάζει τα ιδιόκτητα ακίνητά του σε ΜΚΟ για τη φιλοξενία μεταναστών. Άρα οι κλειστές δομές θα του στερήσουν πόρους. Πόσοι άραγε εκ των φωνασκούντων κινδυνεύουν να χάσουν παρόμοιες «παράπλευρες» ωφέλειες; Και δεν εννοούμε ότι εκκινούν από εκεί οι αντιδράσεις. Απλώς πρέπει να συνυπολογίζουμε και αυτές.
Η κυβέρνηση δεν έχει άλλη επιλογή. Η συμφωνία ΕΕ – Τουρκίας προβλέπει ότι θα επαναπροωθούνται όσοι βρίσκονται στα νησιά. Επί ημερών του ΣΥΡΙΖΑ έγινε η συμφωνία και δεν έβγαλε λέξη. Η ρύθμιση νομιμοποιεί την κυβερνητική απόφαση για δημιουργία δομών στα νησιά - έστω και αν τη βολεύει, όπως την κατηγορούν: με την έννοια ότι αφού βρίσκεται ενώπιον του προβλήματος, καλύτερα να δυσαρεστήσει μια περιφέρεια παρά όλη τη χώρα.
Πολύ φοβούμαστε ότι αν δεν υπάρξει γενναία απόφαση της ΕΕ για άλλη πολιτική, θα αναγκαστεί να δυσαρεστήσει και περιοχές της ηπειρωτικής χώρας. Δεν παλεύεται αλλιώς το πρόβλημα. Αλλά και δεν μπορεί να μην επιβάλλει την θέλησή της. Αν υποχωρήσει στα νησιά θα υποχωρήσει παντού. Άλλωστε μπορεί να δυσαρεστεί επί μέρους κοινότητες αλλά ο γενικός πληθυσμός είναι υπέρ του μέτρου.
ΥΓ: Θα τολμήσουμε ως υστερόγραφο να πούμε ότι αν συνεχιστεί αυτός ο ρυθμός αφίξεων και αν δεν υπάρξει δραματική αλλαγή στην πολιτική της ΕΕ, στο μέλλον κάποια ελληνική κυβέρνηση, αυτή ή άλλη, θα αναγκαστεί να προβεί στο απαγορευμένο και απευκταίο push back. Ψυχρή πρόβλεψη είναι.
