Του Γιάννη Κ. Τρουπή
Λένε ότι όταν μία κυβέρνηση αδυνατεί να επιβάλλει τη δική της ατζέντα και ταυτόχρονα αποτελεί η ίδια εστία αρνητικών ειδήσεων, τότε ο πολιτικός χρόνος που της απομένει είναι πολύ λίγος.
Την ώρα που μπαίνουμε στην τελική ευθεία για τις επερχόμενες εκλογές, η κυβέρνηση Τσίπρα δε δείχνει ικανή να μπορεί να καθορίσει το δημόσιο διάλογο, βάζοντας σε πρώτο πλάνο θετικές για εκείνη ειδήσεις. Λιγότερο από 100 μέρες πριν από τις σίγουρες κάλπες των ευρωπαϊκών και αυτοδιοικητικών εκλογών η κυβέρνηση μοιάζει με ακυβέρνητο καράβι, αφού δεν μπορεί να μεταφέρει στους πολίτες κανένα «καλό» για εκείνη νέο με προφανή στόχο την αποκόμιση πολιτικών κερδών. Τα όσα παρακολουθούμε ιδιαίτερα τα τελευταία 24ωρα προσομοιάζουν σε ένα ιδιότυπο «τέλος εποχής» για τον κ.Τσίπρα, αφού η καθημερινότητα δείχνει πλέον για εκείνον «Γολγοθάς».
Το Σάββατο το βράδυ για παράδειγμα ο Αλέξης Τσίπρας και ο σκοπιανός ομόλογός του Ζόραν Ζάεφ βραβεύτηκαν για την συμφωνία των Πρεσπών στο Μόναχο. Μία χωρίς αμφιβολία καλή είδηση για το Μέγαρο Μαξίμου, με την οποία όμως ουδόλως ασχολήθηκε το ελληνικό κοινό. Γιατί;
- Πρώτον εξαιτίας του ανασχηματισμού του υπουργικού συμβουλίου και της «σκόνης που σήκωσε» η συμμετοχή σε αυτό δύο πρώην συνεργατών του Γιώργου Παπανδρέου. Του Θάνου Μωραΐτη και του Άγγελου Τόλκα.
- Δεύτερον εξαιτίας της υπόθεσης με τον δανεισμό από την Attica Bank του Παύλου Πολάκη, σε μία περίοδο δύσκολη για τον μέσο Έλληνα. Τα δύο παραπάνω γεγονότα σχεδόν μονοπώλησαν τα ΜΜΕ με ξεκάθαρο αρνητικό αποτύπωμα για τον κ.Τσίπρα.
Μέσα σε ελάχιστες ώρες το βραβείο του πρωθυπουργού χάθηκε μπροστά στην «πασοκοποίηση» του ΣΥΡΙΖΑ και το καταναλωτικό δάνειο του αναπληρωτή υπουργού Υγείας. Στην όλη εξίσωση αξίζει να εντοπίσουμε δύο συγκεκριμένες παραμέτρους που κάνουν την κατάσταση ακόμα πιο άσχημη για την κυβέρνηση του κ.Τσίπρα.
Από την μία, πηγή και των δύο αυτών γεγονότων είναι ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ και όχι ένα κατασκεύασμα από την αντιπολίτευση στο πλαίσιο του πολιτικού παιχνιδιού. Από την άλλη και στις δύο περιπτώσεις κριτική προς την κυβέρνηση καταγράφηκε και από την πλευρά της αντιπολίτευσης (λογικό) αλλά και από την πλευρά του κυβερνώντος κόμματος. Το τελευταίο μάλιστα στοιχείο κάνει το πρόβλημα, το οποίο καλείται να επιλύσει ο κ.Τσίπρας ακόμα πιο σοβαρό.
Στην ουσία καταδεικνύεται με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο, μία αδυναμία του Μεγάρου Μαξίμου να αντιμετωπίσει την καθημερινότητα. Ένα έλλειμμα που κάθε μέρα γίνεται ολοένα και πιο αισθητό, προκαλώντας παράλληλα ερωτήματα για το κατά πόσο η κυβέρνηση με την έτσι και αλλιώς οριακή πλειοψηφία και τον ετερόκλητο χαρακτήρα της έχει τα «πολιτικά» αποθέματα να φτάσει έστω μέχρι τον Μάιο, όταν και σύμφωνα με πληροφορίες ο κ.Τσίπρας δέχεται εισηγήσεις να στήσει εθνικές κάλπες.
Ας δούμε όμως και την χρονική συγκυρία, στην οποία παρατηρείται αυτό το τόσο σοβαρό ζήτημα για το Μαξίμου.
Δεν αποτελεί μυστικό ότι τον τελευταίο μήνα το Μέγαρο Μαξίμου, έχοντας δει και τις κακές δημοσκοπήσεις, έχει πατήσει το κουμπί της αντεπίθεσης με σκοπό την μείωση της ψαλίδας από την ΝΔ. Ακόμα και σε αυτή την τόσο «κομβικής σημασίας» λοιπόν περίοδο, στην κυβέρνηση καταγράφονται δύο σοβαρές αδυναμίες, οι οποίες τροφοδοτούν η μία την άλλη.
Η ανεπάρκεια θετικού κυβερνητικού αφηγήματος και η δυσκολία στον καθορισμό της δημόσιας ατζέντας κάνουν την κατάσταση πιεστική για τον Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος παλεύει να βρει λύση σε μία κυβέρνηση που μοιάζει να έχει πάρει το δρόμο της....
