Ν. Αλιβιζάτος για μη κρατικά ΑΕΙ: Όπου υπάρχει κρατικό μονοπώλιο δεν υπάρχει ανταγωνισμός
Eurokinissi
Eurokinissi

Ν. Αλιβιζάτος για μη κρατικά ΑΕΙ: Όπου υπάρχει κρατικό μονοπώλιο δεν υπάρχει ανταγωνισμός

Ο συνταγματολόγος Νίκος Αλιβιζάτος μιλώντας για το αν τίθεται θέμα αντισυνταγματικότητας του νομοσχεδίου για τα μη κρατικά πανεπιστήμια, ξεκαθάρισε πως «η εξ υπαρχής ίδρυση Πανεπιστημίων (απαγορεύεται), όχι η παροχή εκπαιδευτικών υπηρεσιών από ξένα πανεπιστήμια στην Ελλάδα δια παραρτημάτων».

«Το ερώτημα είναι εάν συγκρουστεί το ενωσιακό δίκαιο με το Σύνταγμα, μήπως το Σύνταγμα υπερισχύει;» υπογράμμισε στις δηλώσεις του στο Πρώτο Πρόγραμμα 91,6 ο κ. Αλιβιζάτος σημειώνοντας παράλληλα το εξής «Αυτό είναι σήμερα το βασικό επιχείρημα της αντιπολίτευσης. Ναι μεν το ενωσιακό δίκαιο υπερέχει των κοινών νόμων, όχι, σου λένε όμως και του Συντάγματος. Εδώ είναι λοιπόν που προσπαθούμε να κάνουμε και σε αυτή τη σχολή σκέψης ανήκω και εγώ (…). Η λέξη σύσταση ανωτάτων σχολών από ιδιώτες απαγορεύεται. Μιλάει δηλαδή το άρθρο 16 παρ.8 του Συντάγματος, απαγορεύεται η σύσταση ανωτάτων σχολών από ιδιώτες. Άρα, η εξ υπαρχής ίδρυση Πανεπιστημίων, όχι η παροχή εκπαιδευτικών υπηρεσιών από ξένα πανεπιστήμια στην Ελλάδα δια παραρτημάτων. Αυτό είναι το συνταγματικό επιχείρημα, το οποίο βέβαια λίγο ενδιαφέρει τον κόσμο, αλλά επειδή το έχει κάνει μπανιέρα η αντιπολίτευση, για αυτό ίσως καλά κάνατε και το θίξατε».

Ερωτηθείς εν συνεχεία, για το αν η προτεραιοποίηση της δημιουργίας μη κρατικών, μη κερδοσκοπικών πανεπιστημίων είναι λάθος επιλογή ο κ. Νίκος Αλιβιζάτος απαντά «το ακούω πολύ σοβαρά αυτό το επιχείρημα, ιδίως αν δεν έρθουν τίποτα σοβαρά πανεπιστήμια στην Ελλάδα και εγκατασταθούν κάποιοι απατεώνες που και αυτός υπάρχει σαν κίνδυνος. Το θέμα είναι να σπάσει το κρατικό μονοπώλιο. Όπου υπάρχει κρατικό μονοπώλιο δεν υπάρχει ανταγωνισμός. Είναι γεγονός ότι όλες οι μεγάλες καινοτομίες του ελληνικού δημόσιου σχολείου ξεκίνησαν από πρωτοβουλίες που πήραν τα ιδιωτικά σχολεία ή μαθητικές κοινότητες που έχει γίνει σήμερα μια αυτονόητη κατάκτηση του μαθητικού κινήματος και εν πάση περιπτώσει της εκπαιδευτικής διαδικασίας ή οτιδήποτε άλλο (…). Η ιδέα του να υπάρχει ένα ιδιωτικό πανεπιστήμιο το οποίο λειτουργεί εισάγοντας τέτοιες καινοτομίες δίπλα, εφόσον επαναλαμβάνω, δεν ενοχλεί ούτε τη χρηματοδότηση ούτε την προς Θεού των δημοσίων πανεπιστημίων έχω την εντύπωση ότι μόνο ευεργετικά θα δουλέψει».

Επίσης, σχετικά με το ποια είναι η ιστορική εξήγηση το ότι η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα παγκοσμίως στην οποία απαγορεύεται και μάλιστα συνταγματικά η ίδρυση μη κρατικών πανεπιστημίων «η ιστορική εξήγηση είναι πολύ ενδιαφέρουσα. Υπάρχει από το 19ο αιώνα μια πολύ μεγάλη επιφύλαξη εναντίον της ιδιωτικής εκπαίδευσης. Την εποχή εκείνη φοβούνται ότι θα διεισδύσουν στην Ελλάδα ιεραπόστολοι από ξένες εκκλησίες και θα παρασύρουν τα παιδιά μας στον καθολικισμό, στον προτεσταντισμό κλπ. Τυχαίνει να ξέρω την ιστορία της Σχολής Χιλλ που είναι το πιο παλιό ιδιωτικό σχολείο της Αθήνας και δεν μπορείτε να φανταστείτε τι τράβηξε το 19ο. Υπάρχει δηλαδή μια παράδοση η οποία φουντώνει τον 20ο αιώνα και επί εμφυλίου πολέμου δεν πρέπει να μπουν στα πανεπιστήμια, γιατί από αυτούς κινδυνεύει η νεολαία μας, κομμουνιστές καθηγητές. Τότε μπαίνει για πρώτη φορά μια διάταξη που λέει ότι οι καθηγητές πανεπιστημίων είναι δημόσιοι υπάλληλοι για να ελέγχονται τα φρονήματα τους. Και επί χούντας, επί δικτατορίας των συνταγματαρχών, αυτή η διάταξη επεκτείνεται και προβλέπει ουσιαστικά ότι τα πανεπιστήμια είναι δημόσια, δηλαδή νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου με ρητή αν θέλετε δέσμευση να μην μπουν στην Ελλάδα ευρωπαϊκά αμερικάνικα πανεπιστήμια».