Ο τίτλος που συνόδευε τον καλεσμένο στο «σούπερ» της οθόνης τηλεοπτικού σταθμού της Αττικής, έγραφε: «Πραγματογνώμονας» ή «Εμπειρογνώμονας». Για τα Τέμπη και αυτός.
Ο ίδιος βέβαια κατά τη διάρκεια της «αποκαλυπτικής» συνέντευξης είπε τουλάχιστον δυο φορές «Αν και δεν είμαι ειδικός!». Μα ένας πραγματογνώμονας- εμπειρογνώμονας, είναι - πρέπει να είναι - ειδικός. Μόνο ειδικός. Παρόλα αυτά η οικοδέσποινα δημοσιογράφος εξακολουθούσε με προσήλωση να ακούει τη γνώμη του για καύσιμη ύλη επί του τρένου που δημιούργησε την πυρόσφαιρα!
Με τη βοήθεια τέτοιων «σκιτζήδων» που αναζητούσαν τα 15 λεπτά δημοσιότητας, διαχύθηκε η συνωμοσιολογία περί ξυλολίου, βενζολίου και άλλων εις ίου. Και απλώθηκε πάνω από τη χώρα ένα σκοτεινό πέπλο συνωμοσιολογίας που κάλυψε την πάνδημη θλίψη για τον αδόκητο τραγικό θάνατο 57 νέων ανθρώπων. Και που μετέτρεψε τη θλίψη σε οργή, για την «συγκάλυψη» ενός εγκλήματος, που μόνοι τους το «ανακάλυψαν» (και αναμένεται να αποδειχθεί αν το κατασκεύασαν).
Ως δώρο εξ ουρανού εξέλαβε η αποκαμωμένη αντιπολίτευση του Συριζαϊκού Τόξου (και η Νέα Αριστερά) την «πραγματογνωμοσύνη» τους. Συνάμα με την παρουσία στο προσκήνιο μιας από τις χαροκαμένες μάνες, με έντονο επικοινωνιακό χάρισμα. Την αξιοποίησε στο έπακρο, την περιέφερε και στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο για να δρέψει εντυπώσεις, πριν τους την πάρει προς πολιτική αξιοποίηση η Ζωή Κωνσταντοπούλου.
ΣΥΡΙΖΑ και ΝεΑρ, όπως και κάποιοι ακροδεξιοί, ξαναγύρισαν στις εργασιακές τους ρυθμίσεις. Προσπάθησαν να αναβιώσουν τις ένδοξες ημέρες των γεμάτων από πάθος και οργή πλατειών του αντιμνημονίου. Ξαναείδαμε στα σόσιαλ μίντια κατάρες, μίσος, εχθροπάθεια, τρολ να λυσσομανούν και υποσχέσεις εκδίκησης.
Παρέσυραν και το ΠΑΣΟΚ που είναι φτιαγμένο για πιο ήρεμες εκτιμήσεις αλλά φοβήθηκε μήπως κατηγορηθεί για υστέρηση αντιπολιτευτικής οργής, και χάσει ψηφαλάκια. Τελικά, αυτά τα έχασε όπως και ο ΣΥΡΙΖΑ, αφού η Ζωή είναι πιο προικισμένη στην οργίλη καταγγελία και κάνει γκελ στην ψεκασμένη ζώνη.
Η κατάσταση αναμένεται να γίνει πιο διαυγής, μετά την εντολή για κατεπείγουσα προκαταρκτική εξέταση για το Πόρισμα του ΕΟΔΑΣΑΑΜ που αφορά την τραγωδία και τον ρόλο του τεχνικού συμβούλου οικογενειών θυμάτων, Κώστα Λακαφώση, που έγινε ο σταρ των ημερών και από τα χείλη του κρεμόταν το πανελλήνιο τηλεοπτικό κοινό.
Την κατάσταση περιέπλεξε το επί μέρους θέμα της πυρόσφαιρας, καθώς δύο πανεπιστήμια, της Γάνδης και της Πίζας πήραν αποστάσεις από ψευδείς αναφορές του ελληνικού πορίσματος του ΕΟΔΑΣΑΑΜ, που αναφέρονταν σε δικά τους συμπεράσματα σχετικά με την πυρόσφαιρα και την καύσιμη ύλη. Τα δύο πανεπιστήμια δεν είχαν πραγματοποιήσει δικές τους έρευνες για να εκδώσουν πόρισμα και βασίστηκαν σε μοντέλα του Λακαφώση.
Δεν έχουμε τις επιστημονικές γνώσεις να κρίνουμε το εν λόγω πρόσωπο. Απ’ ό,τι φαίνεται όμως δεν άσκησε ποτέ το επάγγελμα που θα του προσέδιδε τις κατάλληλες γνώσεις πραγματογνώμονα. Εργάστηκε ως παρουσιαστής μηχανοκίνητου αθλητισμού (Φόρμουλα 1) και ντοκιμαντερίστας μηχανοκίνητων σπορ. Γι’ αυτό και είναι ασφαλισμένος στο συνταξιοδοτικό ταμείο των δημοσιογράφων.
Έχει πάντως ένα δίκιο όταν δηλώνει «Με κατηγορούν ότι παραπλάνησα την κοινή γνώμη. Εγώ λέω αυτά, άμα θέλετε με πιστεύετε. Δεν έχω υπογράψει κάτι ως δημόσιος φορέας».
Αντιθέτως, στο χώρο του δημοσίου βρίσκεται ο ΕΟΔΑΣΑΑΜ, ο πρόεδρος του οποίου ξαφνικά αρνείται την εκδοχή αιτιών της πυρόσφαιρας της, την αφαιρεί από το πόρισμα και απολογείται ότι την αποδέχτηκε ως μέρος του πορίσματος επειδή επέμεινε το μέλος της Επιτροπής, ο Βέλγος Μπαρτ Ακού, επικεφαλής του τομέα ασφάλειας και λειτουργίας του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Σιδηροδρόμων (ERA).
Βέβαια, ο Λακαφώσης ήταν αυτός που έβαλε φωτιά στα τόπια. Στη δική του θεωρία (που μένει να αποδειχθεί αν είναι μυθοπλασία), στηρίχθηκε ένα ολόκληρο κίνημα καταγγελίας. Αυτός ήταν η σπίθα που πυροδότησε τη συναισθηματική λαϊκή έξαρση και τα μαζικά συλλαλητήρια.
Στο πνεύμα των δικών του συμπερασμάτων μίλησαν για έγκλημα άρα και συγκάλυψη, ο Φάμελλος, η Ζωή, ο Χαρίτσης, οι διάφοροι πρόεδροι δικηγόρων, ακόμη και ο Αντώνης Σαμαράς! Από την τοξική σύναξη δεν έλειψε κι ο Ανδρουλάκης. Μίλησε και αυτός για έγκλημα και μπάζωμα, αντί να εστιάσει στις αιτίες που οδήγησαν στο δυστύχημα.
Αφελής πρακτική καθώς το κόμμα του είχε συγκριτικό πλεονέκτημα, όντας αμέτοχο άρα και ανεύθυνο των περιπετειών της σύμβασης 717 για την τηλεδιοίκηση που οι γνώστες διαβεβαιώνουν ότι με την ολοκλήρωσή της θα είχε αποφευχθεί η σύγκρουση. Αμέτοχο και ως προς τη στελέχωση της ΡΑΣ (Ρυθμιστική Αρχή Σιδηροδρόμων) ή για την πρόσληψη του μοιραίου σταθμάρχη. Αλλά ο πανικός της δημοσκοπικής καθίζησης δεν είναι καλός σύμβουλος.
Όσο για την κυβέρνηση, ξαφνιασμένη και φοβισμένη από τον πολιτικό αντίκτυπο των αντιδράσεων, άρχισε τις δηλώσεις παρεμβαίνοντας στο θέμα ως μη όφειλε, αντί να αρκεστεί στην αποστασιοποιημένη δήλωση «Τον λόγο έχει η Δικαιοσύνη» και να επιμείνει σε αυτή.
Οι εξελίξεις θα τη δικαίωναν ή, στη χειρότερη περίπτωση, δεν θα την έφερναν σε θέση απολογούμενου. Όχι, για τα ανύπαρκτα ξυλόλια αλλά για τις δηλώσεις της τη δεσμεύουν…
Οι νεκροί των Τεμπών ζητούν δικαίωση που μόνο διά της Δικαιοσύνης μπορεί να επέλθει. Αλλά ο τραγικός τους θάνατος έγινε εργαλείο πολιτικών εμπόρων.
