Του Γιάννη Σιδέρη
Το νέο προπαγανδιστικό αφήγημα της κυβέρνησης θα είναι τα χρήματα εκ των ΗΠΑ, τα οποία δίκην… αμερικανικού ιππικού θα καταφτάσουν με τη μορφή επενδύσεων, προκειμένου να μας βγάλουν από την πολιορκία της οικονομικής στενότητας, η οποία γίνεται όλο και πιεστικότερη για ευρέα στρώματα του λαού, παρά τις αισιόδοξες διαβεβαιώσεις του πρωθυπουργού στη Λάρισα.
Ο κ. Τσίπρας αναχωρεί σήμερα για τις ΗΠΑ, με πρώτο σταθμό το Σικάγο, όπου θα έχει επαφές με επιχειρηματίες και εκπροσώπους της ελληνικής ομογένειας, προκειμένου να προσελκύσει εταιρείες που θα ήθελαν να δραστηριοποιηθούν στη χώρα μας.
Στις 17 θα συναντηθεί με τον πρόεδρο Trump. Θα έχει ευρύτερο ενδιαφέρον, το πως ο υπερσυντηρητικός αμερικανός πρόεδρος θα αντιμετωπίσει τον, κατά τη δική του θεώρηση… κομμουνιστή Τσίπρα. Στη συνάντηση των δύο θα υπάρξει σφαιρική προσέγγιση των θεμάτων που απασχολούν τις δύο χώρες, με διαφορετικό βαθμό διαβάθμισης φυσικά για την κάθε μία.
Ο αμερικανός πρόεδρος ενδιαφέρεται για την ασφάλεια στη ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, τους ενεργειακούς δρόμους, και την σταθεροποίηση των αμερικανικών ζωνών επιρροής. Και σε αυτό η χώρα μας θεωρείται προκεχωρημένο φυλάκιο μετά την προϊούσα κοινωνική και στρατιωτική αστάθεια της Τουρκίας. Διαφαίνεται ανάγλυφα και από την ομιλία του αμερικανού πρέσβη Geoffrey Pyatt (στο AUSA Convention Center Washington DC), ότι «Η Ελλάδα αποτελεί πυλώνα σταθερότητας στην περιοχή της». Διαβεβαίωσε δε πως οι δύο χώρες «συνεργαζόμαστε στενά προωθώντας την ελευθερία και την ασφάλεια στα Βαλκάνια, στην Ανατολική Μεσόγειο και την ευρύτερη περιοχή».
Για να μη μας μείνει δε καμία αμφιβολία γα την έκταση, το βάθος και το πρόθυμον της συνεργασίας, ο ίδιος τόνισε: «Ο υπουργός κ. Βίτσας διακρίθηκε ως υπέρμαχος της εξαίρετης συνεργασίας μας στη βάση της Σούδας, η οποία ενισχύει την συμμαχία μας και μας βοηθά κάθε ημέρα στην πραγματοποίηση στρατιωτικών επιχειρήσεων με στόχο τη διεθνή ειρήνη και ασφάλεια (η υπογράμμιση δική μας).
Το μέγεθος της σημασίας της Σούδας είχε διαφανεί και από τη δήλωσή του στον Εθνικό Κήρυκα, ότι τώρα «Η Σούδα είναι πιο σημαντική από ποτέ».
Η βάση της Σούδας, η τεχνολογική αναβάθμισή της και ο στρατιωτικός, επιχειρησιακός εποπτικός της ρόλος στην ευρύτερη περιοχή, αποτελεί τον βασικό από τους άξονες του αμερικανικού ενδιαφέροντος στην περιοχή. Ούτως ή άλλως, όπως είπε και ο αμερικανός πρέσβης, η Σούδα με την συναίνεση της ελληνικής κυβέρνησης, εξυπηρετεί τις αμερικανικές επιχειρήσεις στην Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική (π.χ. Λιβύη). Η μόνη δυσχέρεια που υπάρχει είναι ο χρόνος διάρκειας των συμβάσεων, τον οποίο οι ΗΠΑ θέλουν να τον επεκτείνουν στην εξαετία, ώστε να έχουν το χρόνο να την αναβαθμίσουν.
Η ελληνική πλευρά –ως τώρα- δεν τολμούσε να συναινέσει, γιατί τέτοια σύμβαση θα έπρεπε να ψηφιστεί από τη Βουλή, και οι αντιρρήσεις που θα αντιμετώπιζε από τους δικούς της βουλευτές, θα ήταν οι ισχυρότερες (πέραν φυσικά εκείνων του ΚΚΕ). Έτσι, η παρούσα συμφωνία «Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας» που καθορίζει το καθεστώς λειτουργίας της Βάσης, ολοκληρώνεται στις αρχές του Νοέμβρη του 2018.
Παράλληλα, από ελληνικής πλευράς, πέραν φυσικά της επικοινωνιακής αναβάθμισης του πρωθυπουργού με τις φωτογραφίες δίπλα στον αμερικανό πρόεδρο, δεν είναι ορατό το σύνολο των διεκδικήσεων – αν υπάρχουν. Πρώτιστο θέμα εκλαμβάνεται η βοήθεια του προέδρου Trump στο θέμα του χρέους, δια της πιέσεως του ΔΝΤ. Ωστόσο ακόμη και ο πλανητάρχης δεν έχει απεριόριστες δυνατότητες επ' αυτού, καθώς δεν είναι κυβερνήτης… της Ελλάδας. Εννοούμε ότι υπάρχει καταστατικό και κανονισμοί που διέπουν τη λειτουργία και τις επιλογές του Διεθνούς Ταμείου - ενός ταμείου της διεθνούς Κοινότητας - και ως εκ τούτου οι παρεμβατικές δυνατότητες του αμερικανού προέδρου, να παρακάμψει το καταστατικό του, είναι περιορισμένες.
Ο έλληνας Πρωθυπουργός θα επικεντρωθεί στην ανάγκη επενδύσεων. Το ατυχές είναι πως οι επενδύσεις που θεωρούν οι αμερικανοί συμφέρουσες (γι' αυτούς) στη χώρα μας, είναι αυτές της αγοράς κρατικών επιχειρήσεων που παίρνουν την άγουσα για ιδιωτικοποίηση, και η συμμετοχή στην αξιοποίηση του ορυκτού μας πλούτου. Παραγωγικές επενδύσεις που θα εγκατασταθούν στη χώρα μας και θα παράγουν υπεραξία, δεν έχουν εμφανιστεί στον ορίζοντα ως πιθανότητα.
Η ελληνική πλευρά θα κληθεί επίσης να καταβάλει τον οβολό της για την αναβάθμιση των μαχητικών αεροσκαφών F-16 (κόστους περί το 1 δισ. ευρώ) καθώς και για την αγορά σμήνους μαχητικών πέμπτης γενιάς F-35.
Εκ των ανωτέρω, είναι ευκρινές το ενδιαφέρον που καταδεικνύει η αμερικανική πλευρά. Είναι κατανοητή η πρόσκληση του έλληνα πρωθυπουργού και οι τιμές που θα του επιδαψιλεύσει, φιλοξενώντας τον στο Blair House, αλλά είναι δυσδιάκριτο το τι επιθυμεί η ελληνική. Έτσι κι αλλιώς είναι η πλευρά του αδυνάτου.
Είθε τουλάχιστον να πετύχει την έλευση επενδύσεων.
