Ακούγεται σαν να πρόκειται για υπέρτατη αποκάλυψη, ότι αντίπαλος της κυβέρνησης είναι τα προβλήματα της καθημερινότητας, κι αυτό διότι τάχα λείπει μια σοβαρή, στιβαρή και αξιόπιστη αντιπολίτευση. Η απουσία αντιπολίτευσης όμως ούτε μεγιστοποιεί, ούτε συρρικνώνει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει στον καθημερινό βίο του ο μέσος πολίτης.
Εφόσον η κυβέρνηση τα καταφέρνει στοιχειωδώς καλά, κανείς πλην από τους κομματικούς και φανατικούς, δεν χάνει τον ύπνο του γιατί π.χ ο ΣΥΡΙΖΑ ή το ΠΑΣΟΚ βολοδέρνουν απορροφημένοι στα εσωκομματικά τους. Θεωρητικά η ανεπάρκεια τους δημιουργεί μια δημοκρατική ανισορροπία αλλά είναι τόσο θεωρητική αυτή η συζήτηση που απασχολεί κατά αποκλειστικότητα, τις Μαρίες Αντουανέτες της πολιτικής ορθότητας.
Ούτε βεβαίως οι μεγάλοι οραματικοί και μεγαλεπήβολοι στόχοι, μπορούν πλέον να συνεγείρουν και να κινητοποιήσουν την κοινωνία, η οποία ιδίως μετά την πανδημία και της μεγάλης κλίμακας φυσικές καταστροφές, επενδύει στο «τώρα» και έχει εξαλείψει τον μακρύ ορίζοντα προγραμματισμού και αναμονής.
Ως εκ τούτου, να ζητείται από τον Κυρ. Μητσοτάκη στο πλαίσιο της αρθρογραφίας να θέσει και να περιγράψει έναν μακροπρόθεσμο φιλόδοξο μεταρρυθμιστικό στόχο για τη χώρα είναι… last year πολιτική στρατηγική.
Η δε μεταρρυθμιστική κόπωση - την οποία άπαντες διαπιστώνουν ως σύμπτωμα της δεύτερης κυβερνητικής θητείας - επιβεβαιώνει μάλλον χωρίς αμφιβολίες, το πεπερασμένο όριο εκσυγχρονισμού και ανταπόκρισης της οικονομίας, της κρατικής οργάνωσης, της εκπαίδευσης και εν γένει της συλλογικής μας λειτουργίας.
Μεταρρυθμίσεις με το πάτημα του διακόπτη και με εντολή πρωθυπουργού και υπουργού δεν προκύπτουν μαγικά σε κανένα κράτος.
Ωστόσο και σε κανένα άλλο κράτος πλην Ελλάδας, δεν απαιτείται ως άλλοθι ή ως μοχλός η εντολή υπουργού για να κινηθεί ένα χαρτί από τη μια υπηρεσία στην άλλη. Στη διάθεση της κυβέρνησης, τα στοιχεία μεγάλης ελληνικής επιχείρησης με 100άδες εργαζόμενους και επενδύσεις δεκάδων εκατομμυρίων που περιμένει το τέλος του θέρους και το τέλος της μακαριότητας για μια τυπική δημοσιο-υπαλληλική διεκπεραίωση.
Σε κανένα άλλο σοβαρό κράτος, πολίτης δεν τα είχε διανοηθεί να στείλει email στην Πυροσβεστική Υπηρεσία, διαμαρτυρόμενος γιατί τα εναέρια πυροσβεστικά μέσα που έκαναν περιπολίες, ενοχλούσαν και διέκοπταν τη μεσημεριανή σιέστα του.
Για να είμαστε εντελώς ειλικρινείς επίσης σε κανένα άλλο μέρος του κόσμου με αυτή τη θηριώδη φοροδιαφυγή και εισφοροδιαφυγή δεν θα πανηγύριζε η κυβέρνηση για το οριζόντιο «αθερινόδυχτο» της φορολόγησης των ελεύθερων επαγγελματιών και δεν θα έκρωζε η αντιπολίτευση για την άδικη και υπέρμετρη φορολόγησή τους.
Στη σκιά των συζητήσεων και των απαιτήσεων που διατυπώνονται για την πρωθυπουργική παρουσία και το σχέδιο στη ΔΕΘ, με δεδομένη τη διάρθρωση των άλλων πολιτικών σχηματισμών, τα κυβερνητικά στελέχη καλούνται να συμβιβαστούν ότι αντίπαλός τους δεν είναι καν τα προβλήματα.
Είναι το ιδανικό και τέλειο μοντέλο κυβέρνησης, σε μια ιδανική και τέλεια χώρα, με ιδανικούς και τέλειους πολίτες.
Όπου ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης μπορεί να διακτινίζεται από τον παράδεισο του Βοτανικού Κήπου των Χανίων και να στήνεται ως μοντέλο στη γέφυρα του Ξηριά για να καταγγείλει την κυβέρνηση ότι… έπνιξε τα ψάρια και χρεοκοπεί μια ολόκληρη γενιά.
Και ο επικεφαλής του ακραία ρωσόφιλου κόμματος «Νίκη» να περιδιαβαίνει ντυμένος στα μαύρα τον κάμπο για να καταγγείλει τα φωτοβολταϊκά που κόβουν… ρούβλια από το ταμείο του νεοτσάρου Πούτιν.
