Ο Στέφανος Κασσελάκης με κινητήριο δύναμη τη φιλοδοξία του οδηγείται οικειοθελώς στο θυσιαστήριο. Όχι ως Ιφιγένεια για να εξευμενιστούν οι θεοί της πολιτικής και για πνεύσει ούριος άνεμος στα συριζαίικα πανιά, αλλά ως αποδιοπομπαίος τράγος που θα άρει τις αμαρτίες του όλου ΣΥΡΙΖΑ: Αυτών που έφυγαν και αυτών που έμειναν.
Τρίτη δημοσκόπηση αυτή της Marc για το «Πρώτο Θέμα», μετά από αυτές της GPO για τα Παραπολιτικά, και της OPINION για το Action 24, δείχνει την τύποις αξιωματική αντιπολίτευση στη θέση του τρίτου κόμματος.
Δεύτερο ανεβαίνει το ΠΑΣΟΚ, αλλά δεν είναι και για τυμπανοκρουσίες από τη Χαριλάου Τρικούπη. Είναι εμφανές ότι η διστακτική άνοδος του ΠΑΣΟΚ δεν είναι άνοδος «αυταξίας», αλλά αντανάκλαση της κατακρήμνισης του ΣΥΡΙΖΑ. Οι δύο χώροι, ως ένα σημείο, αναφέρονται σε πολιτικά ταυτόσημο κοινό, και είναι αναμενόμενο κάποιες απογοητευμένες ψήφοι να κατασταλάζουν στο κόμμα του Ανδρουλάκη.
Στο νέο σκηνικό κατάρρευσης, η έλευσις Κασσελάκη παρέχει άλλοθι στους υπόλοιπους να του την αποδώσουν, ενώ η πορεία που ήδη είχε αρχίσει να είναι κατιούσα. Και ο Τσίπρας να είχε παραμείνει στην αρχηγία την ίδια πορεία θα ακολουθούσε. Προφανώς, ο κατήφορος θα ήταν λιγότερο ορμητικός.
Ο ΣΥΡΙΖΑ από αντισυστημικό μόρφωμα μετεβλήθη ταχύρρυθμα σε ένα βραχύβιο κυβερνητικό μόρφωμα σε συνθήκες μη κανονικότητας. Τον ευνόησε και το ρεύμα της εποχής. Ποδέμος στην Ισπανία, Μπλόκο στην Πορτογαλία, ενώ ανοδικά κινούνταν οι Πράσινοι στη Γερμανία και ο Μελανσόν στη Γαλλία.
Ήταν τότε που ο Τσίπρας παραδόθηκε στην ονειροφαντασία ότι η Νότια Ευρώπη ξεσηκώνεται. Ξεκινάει το ξερίζωμα της ευρωπαϊκής νεοφιλελεύθερης καθεστηκύιας τάξης και της άτεγκτης καθεστωτικής γραφειοκρατίας της. Τότε που οι αριστερές και ριζοσπαστικές δυνάμεις θα… επανίδρυαν τη γηραιά ήπειρο!
Τα ίδια πίστευαν φυσικά και οι σύντροφοι της Ιβηρικής. Ο Πάμπλο Ιγκλέσιας στην προεκλογική συγκέντρωση του ΣΥΡΙΖΑ στο Σύνταγμα το 2015, κραύγαζε: «Η ελπίδα ερχεται, hasta la victoria,
«SYRIZA - PODEMOS venceremos» και δήλωνε «Μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ θα αλλάξουμε την Ευρώπη»!
Φευ ούτε οι Ισπανοί σύντροφοι πρόλαβαν. Κατέρρευσαν σε χρόνους παραπλήσιους με τους Έλληνες αδελφούς, και για να διασωθούν εντάχθηκαν στη συμμαχία Sumar.
Στη συνέχεια ο Τσίπρας ως κυβερνήτης, βρήκε άλλες προοδευτικές δυνάμεις, που ως τότε τις ονομάτιζε μέρος του αντιλαϊκού κατεστημένου. Τώρα εξήρε τη συνεισφορά τους στον προοδευτισμό. Όπως ο Ολαφ Σολτς, ο Πάουλο Τζετιλόνι, ο Αντόνιο Κώστα, ο Πέδρο Σάντσεθ, κ.α.
Θέλουμε να πούμε ότι η μοίρα συρρίκνωσης του ΣΥΡΙΖΑ ήταν προδιαγεγραμμένη, αφότου επήλθε η κανονικότητα που δεν ευνοεί την Αριστερά, όπως είπε και η συντρόφισσα Αχτσιόγλου (σ.σ. είπε κάτι ιστορικώς τεκμηριωμένο και θεωρητικώς επεξεργασμένο. Δεν κατανοήσαμε τον θόρυβο που ξεσήκωσε. Σχεδόν ποινικοποιήθηκε…).
Αν θέλει να νικήσει για χρόνια την Αριστερά η ΝΔ, ας κατορθώσει μια λίγο πολύ ευδαίμονη κανονικότητα.
Όσο για τον Κασσελάκη, προσφέρθηκε μόνος του στο θυσιαστήριο. Λειτούργησε σαν μάνατζερ, κατά πως έχει εκπαιδευτεί. Όπως είπε στον Χατζηνικολάου εντόπισε «πολιτικό κενό» στην Κεντροαριστερά.
Είδε μια ευκαιρία επένδυσης δηλαδή και σκέφθηκε να ορμήσει. Στη χειρότερη περίπτωση θα διακοσμήσει το βιογραφικό του με τον τίτλο του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης της Ελληνικής Δημοκρατίας, για αρκετά τέρμινα.
Το βασικό του λάθος είναι η άγνοια τοπίου. Δεν είχε τη θεωρητική σκευή για τέτοιο κόμμα. Αν είσαι αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ δε μιλάς για stock options στον ΣΕΒ. Είναι φετίχ. Του την έπεσαν οι σύντροφοι που εφάρμοσαν ένα ακόμη μνημόνιο, το δικό τους και χειρότερο, και τσάκισαν στη φορολογία τα μεσαία στρώματα. Το μεγάλο κεφάλαιο μια χαρά πέρασε και μαζί τους. Μέχρι και στην Ευρωβουλή έστειλαν ένα μέλος του.
Αλλά τα προσχήματα πρέπει να κρατούνται. Έχασαν από τη Δεξιά, τους ακύρωσε ο λαός, αλλά ο λόγος πρέπει να είναι αριστερός και ας είναι νεφελώδης. Να αποπνέει ριζοσπαστισμό και αριστεροσύνη για ένα μέλλον που - κάποτε - νομοτελειακά θα έρθει και θα είναι κόκκινο, ή έστω ροζ.
Το ίδιο υφίσταται ο Στέφανος και με τη σημαία. Μάλλον απέναντί της, ως απόδημος, έχει τη στάση σεβασμού που εκφράζουν όλες οι κοινότητες των αποδήμων, απανταχού της γης.
Δεν ήξερε ότι η σημαία, ναι μεν δεν είναι για όλους τους συντρόφους «ένα πανί», αλλά για όλους η αναφορά σε αυτή υποκρύπτει τάσεις εθνικισμού, κάλπικου πατριωτισμού, εθνικοφροσύνης, φασισμού. Και οι σύντροφοι νιώθουν χρέος να στέκουν άγρυπνοι φρουροί, προκειμένου να αποτρέψουν τις ακροδεξιές παρεκκλίσεις της κοινωνίας. Πόσο μάλλον του δικού τους χώρου!
Εν τέλει ο Κασσελάκης δε φταίει για την κατακρήμνιση του ΣΥΡΙΖΑ. Οι διπλές εκλογές του ’23 ως σηματωροί, έδειξαν ότι αυτή ερχόταν «με φόρα» (όπως ήθελε η Πόπη να ερχεται ο Πρόεδρος).
Αν σε κάτι φταίει ήταν η φιλοδοξία του που τον εμπόδισε να καταλάβει που έμπλεξε.
