Του Σάκη Μουμτζή
Αυτό που συνδέει τον ΣΥΡΙΖΑ με την δεξιά συνιστώσα του είναι, εκτός από το μίσος για τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ο κρατισμός. Για το μίσος τους για τον Κ. Μητσοτάκη δεν χρειάζεται να γράψω πολλά. Είναι οφθαλμοφανές. Οι δεξιοί που αισθάνονται πως τους έκλεψε το μαγαζί τους τον αποκαλούν «Κούλη» με μεγαλύτερη συχνότητα από τους Συριζαίους. Προσδοκούν δε την εκλογική του αποτυχία για να τον εκδιώξουν από την ηγεσία του κόμματος. Αυτά είναι γνωστά.
Στην Αριστερά και σε ένα κομμάτι του συντηρητικού χώρου εμφωλεύει ο κρατισμός και κυριαρχεί το αντι-φιλελεύθερο πνεύμα. Από κοινού μάχονται τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, από κοινού μάχονται ένα φιλελεύθερο οικονομικό πρόγραμμα με ελάχιστες παρεμβάσεις του Κράτους, από κοινού μάχονται τον «Μινώταυρο του νεοφιλελευθερισμού». Αλλοι από βλακεία και άλλοι λόγω των ιδεολογικών αγκυλώσεων τους.
Συνεπώς, τα δύσκολα για τον αρχηγό της Νέας Δημοκρατίας αρχίζουν, αμέσως, από την επομένη των εκλογών. Η νίκη σε αυτές είναι και αναμενόμενη και, όπως φαίνεται, και ευρεία. Μετά όμως θα έχει να αντιπαλέψει με μια βαθιά ριζωμένη νοοτροπία που υπάρχει μέσα στο κόμμα του και στην κοινωνία.
Αναμφίβολα θα βρεθεί σε ένα μεγάλο δίλημμα. Θα φύγει μπροστά και θα εφαρμόσει το πρόγραμμα του ή θα συμβιβασθεί για να κρατήσει τις εσωκομματικές ισορροπίες; Η λογική λέει πως αυτό θα εξαρτηθεί από το εύρος της νίκης του. Με μια σημαντική διαφορά από τον ΣΥΡΙΖΑ είναι παντοδύναμος. Διαφορετικά θα μπει η Νέα Δημοκρατία σε μια φάση εσωστρέφειας και διαρκών αμφισβητήσεων.
Γι΄αυτό και η αφανής συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ, η 5η φάλαγγα, θα κάνει τα πάντα για να μην θριαμβεύσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Η επιδίωξη είναι φανερή. Συγκυβέρνηση με τον ΣΥΡΙΖΑ πάνω στις αρχές ενός, χωρίς φραγμούς, κρατισμού και νομής της εξουσίας. Δηλαδή το σημερινό μοντέλο διακυβέρνησης. Οι ηθικοί αυτουργοί του δημοσιονομικού εκτροχιασμού της Ελληνικής οικονομίας, αμετανόητοι, επιδιώκουν την επάνοδο τους.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης αυτήν την στιγμή είναι παντοδύναμος. Ένα βήμα πριν την εξουσία έχει στέρεους και αδιατάρακτους δεσμούς με την εκλογική βάση της παράταξης και ηγεμονεύει στον κεντρώο—μεταρρυθμιστικό χώρο. Θα πρέπει από τώρα να καταστήσει σαφές προς κάθε εσωκομματικό «ενδιαφερόμενο» πως αυτός είναι το «αφεντικό στην πόλη».
Αυτός θα έχει τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο στο πρόγραμμα που θα παρουσιάσει η παράταξη στον Ελληνικό λαό, αυτός θα αποφασίσει το εύρος της ανανέωσης στα ψηφοδέλτια της Νέας Δημοκρατίας και αυτός θα χαράξει την στρατηγική για τις αυτοδιοικητικές εκλογές και για τα πρόσωπα που θα την υποστηρίξουν.
Σε αυτά τα ζωτικής σημασίας ζητήματα δεν χωρεί αμφισβητήσει για τον κυριαρχικό ρόλο του ηγέτη του κόμματος. Και όπως συμβαίνει σε ένα δημοκρατικό κόμμα, θα κριθεί εκ του αποτελέσματος. Αλλά μέχρι τότε, θα πρέπει ο Κυριάκος Μητσοτάκης να αφεθεί απερίσπαστος να δώσει την μάχη κατά του κρατισμού, που αποτελεί την ιδεολογία την οποίαν υπηρέτησαν grosso modo όλες οι κυβερνήσεις.
Το στοίχημα του είναι αν θα κατορθώσει να ξεριζώσει μιαν αρρωστημένη νοοτροπία πολλών δεκαετιών. Εκεί θα κριθεί.
