Στο εγχειρίδιο διακυβέρνησης της χώρας που «συντάσσει» δια των αποφάσεων του στην κάθε μικρή και μεγάλη στραβή ο πρωθυπουργός περιλαμβάνεται η συγνώμη χωρίς μισόλογα, η έμπρακτη ανάληψης της ευθύνης, η απομάκρυνση οικειοθελής ή αναγκαστική όσων με αποφάσεις, πράξεις ή παραλείψεις πλήττουν τη σχέση εμπιστοσύνης με τους πολίτες και δημιουργούν σκιές.
Σχέση στην οποία ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει επενδύσει πολιτικό και προσωπικό κεφάλαιο, πιστεύοντας βαθιά ότι το σκληρό νόμισμα της κυβέρνησής του είναι η εμπιστοσύνη και η αξιοπιστία.
Στην υπόθεση με τα προσωπικά email εκλογέων του ‘ 23 που έφτασαν στην κατοχή της ευρωβουλευτού της Ν.Δ Μισέλ Ασημακοπούλου – κατά τεκμήριο από τις πλέον αξιόμαχες παρουσίες στο ευρωκοινοβούλιο – δοκιμάστηκε για μια ακόμη φορά, η συνέπεια λόγων και έργων του πρωθυπουργού. Κινήθηκαν οι διαδικασίες και ελήφθησαν οι αποφάσεις του, χωρίς καθυστέρηση και χωρίς εκπτώσεις.
Σύμφωνα με πληροφορίες και τη σχετική αναφορά του κυβερνητικού εκπροσώπου, η λίστα των επίμαχων emails, αφορούσε εκλογείς του ’23 και δεν σχετίζεται με τα δεδομένα της πλατφόρμας εγγραφής των εκλογέων για τις ευρωεκλογές του ’24.
Ακόμη και έτσι να είναι το Μέγαρο Μαξίμου επέλεξε νωρίς και ορθώς, τις καθαρές λύσεις. Η απόσυρση της κυρίας Ασημακοπούλου και οι καρατομήσεις δια των παραιτήσεων του γραμματέα του Υπ. Εσωτερικών Μ. Σταυριανουδάκη και του γραμματέα Αποδήμων της Ν.Δ Ν. Θεοδωρόπουλου στερούν από την αντιπολίτευση τη ρομφαία με την οποία σκόπευε να λογχίζει την αμφιβολία για το αδιάβλητο της επιστολικής ψήφου. Μιας εμβληματικής μεταρρύθμισης που αρνήθηκε με διάφορα τερτίπια να στηρίξει η αντιπολίτευση.
Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο αρχηγός του, κινήθηκαν στη μεθόριο της απύθμενης υποκρισίας κάνοντας παράλληλα ένα επικίνδυνο βήμα προς το ναρκοπέδιο της σκανδαλολογίας, θέτοντας ζητήματα διαβλητότητας των εκλογών.
Στην Κουμουνδούρου που κατάπιναν μείζονα ηθικά και πολιτικά ζητήματα – παραδικαιοσύνη και Νοβάρτις, Μάτι, Μάνδρα, τις κατηγορίες για μίζες που αντάλλαξαν μπροστά σε ολόκληρο το υπουργικό συμβούλιο Κοτζιάς και Καμμένος, τις αποκαλύψεις Μιωνή για τα «μαγαζιά» εντός Μαξίμου, την πώληση των βλημάτων στη Σ. Αραβία, την υποκλοπή Πολάκη στο Στουρνάρα κλπ – με την πολάκειο λογική ότι οι εντυπώσεις είναι σαν τη «σούρα» που περνάει, κάνουν τους κήνσορες.
Με το κινητό ανά χείρας την ώρα που έμπαινε στο κέντρο νεοσυλλέκτων στη Θήβα, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης πρόλαβε και έκανε μια ανάρτηση μνημείο ατομικού και συλλογικού θράσους του ΣΥΡΙΖΑ.
Άλλο ένα «κάτσε λίγο στην άκρη μέχρι να ξεχαστεί και επιστρέφεις» από τον Κυριάκο Μητσοτάκη» έγραψε στο X ο κύριος Κασσελάκης.
Δεν υπολόγισε ότι χρωστάει δυο φορές την προεδρία του στον κύριο Νίκο Παππά. Στον πολιτικό που αν ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν κόμμα που σεβόταν στοιχειωδώς τους θεσμούς, δεν θα είχε θέση στα κοινοβουλευτικά έδρανα του και λογικά θα είχε αποβληθεί από την πολιτική.
Βεβαίως, η καταδίκη του 13-0 δεν βαρύνει ατομικά το Νίκο Παππά, αλλά ολόκληρο το ΣΥΡΙΖΑ. Για πάντα, όσο βρίσκεται στις τάξεις του και παρά τω εκάστοτε προέδρω.
Διότι αν και καταδικασμένος οριστικά και αμετάκλητα από το Ειδικό Δικαστήριο με μια ταπεινωτική καταδίκη, ούτε ο ίδιος είχε την ευαισθησία να αποσυρθεί, ούτε βεβαίως ο Αλέξης Τσίπρας διανοήθηκε να τον αφήσει εκτός ψηφοδελτίου. Για την ιστορία στο σκεπτικό της απόφασης του Ειδικού Δικαστηρίου σαφώς ανέφερε ότι ο κύριος Παππάς υλοποιούσε σχέδιο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και ήταν σε συνεχή επαφή και συνεννόηση με τον τότε πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα. Όπως είναι σήμερα με τον Στέφανο Κασσελάκη. Ο οποίος ζητάει απαντήσεις από τον πρωθυπουργό που διαχειρίζεται εξίσου τις εντυπώσεις και την ουσία με το βάρος του αξιώματός του. Και όχι σαν μια σούρα που θα περάσει και οι πολίτες θα ξεχάσουν. Η υποτίμηση της μνήμης και της αξιολόγησης των πολιτών έφερε το ΣΥΡΙΖΑ στο σημείο που βρίσκεται κολλημένος.
