Του Γιάννη Κ. Τρουπή
Και μέσα σε όλα προέκυψε θέμα «ελληνοτουρκικής έντασης». Προφανώς για τη χώρα μας κάτι τέτοιο δεν αποτελεί είδηση, αφού είμαστε συνηθισμένοι σε παρόμοιες εξελίξεις. Φαίνεται όμως πως το συγκεκριμένο επεισόδιο έντασης έχει κάτι το διαφορετικό, τουλάχιστον ως προς τη διαχείριση που κάνει η ελληνική πλευρά.
Δεν είναι λίγοι εκείνοι που εκτιμούν ότι ο τρόπος αντιμετώπισης της έντασης από την πλευρά της χώρας μας επηρεάζεται από δύο θέματα που έχουν ευθεία αναφορά στις εσωτερικές σχέσεις των δύο κυβερνητικών εταίρων.
Από την μία ο πρωθυπουργός αναγκάστηκε να αναλάβει παράλληλα καθήκοντα υπουργού εξωτερικών μετά την αιφνίδια παραίτηση Κοτζιά, ως απόρροια της κόντρας του πρώην υπουργού με τον Πάνο Καμμένο. Εκ των πραγμάτων δηλαδή έχουμε να κάνουμε με έναν υπουργό εξωτερικών «μερικής απασχόλησης», αφού σε κάθε περίπτωση τα πρωθυπουργικά καθήκοντα δεν αφήνουν πολλά περιθώρια χρόνου.
Από την άλλη ο Πάνος Καμμένος με το βλέμμα στραμμένο στην κύρωση της συμφωνίας των Πρεσπών λειτουργεί ολοένα και περισσότερο ως πρόεδρος των ΑΝΕΛ που προσπαθεί να καταγράψει την πολιτική του παρουσία και λιγότερο ως επικεφαλής ενός τόσου ευαίσθητου υπουργείου.
Ο παραπάνω συνδυασμός προκαλεί πολλά προβλήματα στο εσωτερικό της κυβέρνησης, που δείχνουν να έχει παρενέργειες όμως όχι μόνο στα ελληνοτουρκικά αλλά και στο ζήτημα με την πΓΔΜ.
Στην αξιωματική αντιπολίτευση επιμένουν να ζητούν εκλογές το γρηγορότερο δυνατό για μία σειρά λόγων που έχουν να κάνουν τόσο με τα εθνικά θέματα όσο και με την οικονομία.
«Η παράταση αυτής της παρακμιακής κατάστασης με την παραμονή μιας απολύτως απονομιμοποιημένης κυβέρνησης στην ηγεσία της χώρας κοστίζει πολύ ακριβά σε όλους τους Έλληνες. Υπονομεύει κάθε μέρα την οικονομία, παρατείνει την αβεβαιότητα στο επενδυτικό πεδίο, η επιστροφή της κυβέρνησης στην παλιά κακή συνταγή που οδήγησε την Ελλάδα στην κρίση δεν επιτρέπει την αποκλιμάκωση του κόστους δανεισμού.
Την ίδια ώρα απειλούνται πλέον με τεράστια ζημία και τα εθνικά συμφέροντα ενόψει της ψήφισης της Συμφωνίας των Πρεσπών» αναφέρει γαλάζια κομματική πηγή.
Ευρεία είναι η πεποίθηση πως είτε ο κ. Καμμένος επιλέξει τελικά να αποχωρήσει από την κυβέρνηση την ημέρα ψήφισης της συμφωνίας των Πρεσπών από την Σκοπιανή βουλή (15 Ιανουαρίου) είτε το κάνει όταν αυτή επικυρωθεί από την ελληνική (μετά τα μέσα Φεβρουαρίου και μέχρι τα μέσα Μαρτίου), το αποτέλεσμα πολιτικά θα είναι το ίδιο για εκείνον αλλά και για την κυβέρνηση συνολικά.
Στη περίπτωση που ο Πάνος Καμμένος κάνει πράξη την «απειλή» του, αποχωρήσει από το υπουργικό συμβούλιο, αλλά δεν στηρίξει μία πιθανή πρόταση μομφής της ΝΔ, τότε ουσιαστικά από τις αρχές της άνοιξης θα έχουμε να κάνουμε με κυβέρνηση «μειοψηφίας», στηριζόμενη από τη ψήφο ανοχής των Ανεξαρτήτων Ελλήνων, σενάριο απολύτως άγνωστο ως προς τα ελληνικά πολιτικά ήθη.
Στο πλαίσιο αυτό πολλοί βλέπουν σενάρια προκήρυξης εθνικών εκλογών μαζί με τις ευρωεκλογές, μια και πολύ δύσκολα θα μπορούσε να περπατήσει μία τέτοια εκδοχή πέραν του ενός ή δύο μηνών. Θα είναι εξαιρετικά δύσκολο δηλαδή σε πολιτικό επίπεδο να λειτουργήσει ένα κυβερνητικό σχήμα τέτοιας μορφής, με τους βουλευτές των ΑΝΕΛ εκτός υπουργείων, έχοντας όμως το «βραχνά» των επικείμενων εκλογών.
Πώς θα μπορούσε να επιβιώσει πολιτικά μία κυβέρνηση, όταν το μικρότερο πολιτικό κόμμα που την στηρίζει κοινοβουλευτικά, θα έχει την προσοχή του επικεντρωμένη στην προκήρυξη των εκλογών, την ώρα μάλιστα που οι δημοσκοπήσεις το δείχνουν εκτός Βουλής;
Όλα λοιπόν δείχνουν πως με τον ένα ή τον άλλο τρόπο η κύρωση της συμφωνίας των Πρεσπών θα οδηγήσει περίπου αυτόματα σε εκλογές τον Μάιο, παρά τις όποιες κυβερνητικές διαβεβαιώσεις περί εξάντλησης της τετραετίας.
Φωτογραφία intime news
