Με αργά αλλά σταθερά βήματα φαίνεται πως ο διεθνής παράγοντας «ξυπνά» απέναντι στις αυθαιρεσίες της Άγκυρας. Παρότι και προφανώς δεν υπάρχει κανείς που να μην θεωρεί την πολιτική της Τουρκίας εκτός ευρωπαϊκού πλαισίου, το «ξύπνημα» αυτό δεν ήρθε από μόνο του. Είχε προηγηθεί η αθόρυβη και εξαιρετικά στοχευμένη πολιτική του Μεγάρου Μαξίμου, η οποία μακριά από κάθε λογική επικοινωνίας έθεσε ως πρώτο στόχο τη διεθνοποίηση της προκλητικής συμπεριφοράς του Ταγίπ Ερντογάν.
Την ώρα λοιπόν που ο ΣΥΡΙΖΑ δείχνει εξαφανισμένος και η μόνη του κριτική προς την κυβέρνηση εξαντλείται στο γιατί ο κ.Μητσοτάκης δεν ζητάει έκτακτη σύνοδο κορυφής της ΕΕ σε επίπεδο ηγετών, ο πρωθυπουργός “χτυπάει” τον Τούρκο πρόεδρο εκεί που μοιάζει να πονάει περισσότερο. Τί σημαίνει αυτό;
Από την μία εκθέτει την τουρκική προκλητικότητα στις ΗΠΑ, οι οποίες αναμφίβολα αποτελούν προνομιακό συνομιλητή του κ. Ερντογάν και από την άλλη φέρνει την ηγεσία της Ένωσης ενώπιος ενωπίω με τον κ. Ερντογάν, της Ευρώπης από την οποία η γειτονική χώρα ζητάει περισσότερα χρήματα.
Πιο συγκεκριμένα :
---Ο πρωθυπουργός πήρε στο τηλέφωνο τον Αμερικανό πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ. Σύμφωνα με πληροφορίες ο κ. Τραμπ εμφανίσθηκε να κατανοεί την κατάσταση που αντιμετωπίζει η Ελλάδα. Προχώρησε μάλιστα ένα βήμα παραπάνω δηλώνοντας, σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές, προς τον Έλληνα πρωθυπουργό ότι είναι δικαίωμα της Ελλάδας να επιβάλει την νομοθεσία στα σύνορά της. Μία αναφορά που δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη , μια και ήρθε από έναν προνομιακό συνομιλητή του Ταγίπ Ερντογάν.
----Η κοινή παρουσία των επικεφαλής των τριών ευρωπαϊκών θεσμών στο πλευρό του Κυριάκου Μητσοτάκη αποτελεί ένα ηχηρό “χαστούκι” στην γείτονα χώρα, την στιγμή που ο κ.Ερντογάν εκβιάζει για περισσότερους πόρους. Το χειρότερο όμως για τον Τούρκο πρόεδρο είναι η μεγάλη δημοσιότητα που έχει πάρει η προκλητική του συμπεριφορά. Ενδεικτικό του γεγονότος αυτού είναι ότι την επίσκεψη Μισέλ, Φον Ντε Λάιεν και Σασόλι θα καλύψουν περισσότεροι από 100 εκπρόσωποι του διεθνούς τύπου. Με άλλα λόγια σχεδόν ολόκληρη η διεθνής κοινή γνώμη θα βρίσκεται απέναντι στην Τουρκία, γιαυτό πιθανόν άλλωστε και ο κ.Ερντογάν να προχώρησε στην μερική εκκένωση της μεθορίου.
Σε αυτό το παζλ ας προσθέσουμε και την προσεχτική αλλά σαφής απόσταση της καγκελαρίου της Γερμανίας Άνγκελα Μέρκελ από τον Τούρκο πρόεδρο.
«Κατανοώ ότι η τουρκική κυβέρνηση και ο Πρόεδρος Ερντογάν περιμένουν περισσότερα από την Ευρώπη, αλλά θεωρώ απαράδεκτο ότι εκφράζουν τώρα αυτή την δυσαρέσκειά τους προς εμάς, την ΕΕ, χρησιμοποιώντας τους πρόσφυγες. Αυτός είναι ο λάθος δρόμος», δήλωσε η Καγκελάριος.
Είναι όμως όλα τα παραπάνω αρκετά για να κάνει πίσω ο κ.Ερντογάν ; Πιθανότατα όχι. Ολα εξαρτώνται από την αποφασιστικότητα της ελληνικής κυβέρνησης, η οποία μέχρι στιγμής δείχνει να υπάρχει.
