Το ημερολόγιο έγραφε 15 Ιανουαρίου 2015, η ταραγμένη προεκλογική εκστρατεία έφτανε στο τέλος της, όταν ο Αλέξης Τσίπρας, σε συγκέντρωση των οπαδών του Σύριζα δήλωνε «Κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη» με το πλήθος να παραληρεί.
Τρεις εβδομάδες αργότερα, κατά την ανάγνωση των προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛΛ, ο Αλέξης Τσίπρας δήλωνε: «Μέχρι την ψήφιση των νομοθετημάτων και την έκδοση των απαραίτητων υπουργικών αποφάσεων για την υλοποίηση των μέτρων ρύθμισης των «κόκκινων» δανείων απαγορεύεται κάθε πλειστηριασμός πρώτης κατοικίας καθώς και η μεταβίβαση ενυπόθηκων δανείων χωρίς τη σύμφωνη γνώμη του οφειλέτη σε μη αναγνωρισμένα τραπεζικά ιδρύματα σε Έλληνες ή ξένους κερδοσκόπους».
Όντως, με το Νόμο 4346/2015, θεσπίστηκε η προστασία της πρώτης κατοικίας, ωστόσο έθεσε ως καταληκτική προθεσμία την 31η Δεκεμβρίου 2018. Τελικά, τον Φεβρουάριο του 2019, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ προχώρησε στην κατάργηση της προστασίας, με Νόμο 4592/2019.
Θα μου πείτε: πρώτη φορά μια κυβέρνηση άλλα λέει και άλλα κάνει; Όχι, βέβαια. Μα εδώ έχουμε να κάνουμε με την κυβέρνησης της «πρώτης φοράς αριστεράς», η οποία, επιπλέον, διέθετε και το ακαταμάχητο «ηθικό πλεονέκτημα», η οποία «ήρθε για να σαρώσει το παλιό και να φέρει το καινούργιο».
Προχθές πάλι, ο κ. Τσίπρας σήκωσε ξανά το λάβαρο «κάτω τα χέρια από την πρώτη κατοικία» ποντάροντας, είτε στην μνήμη χρυσόψαρου των οπαδών του (γιατί τους υπόλοιπους δεν τους πείθει όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις), είτε στο προσεταιρισμό κάποιων δυσαρεστημένων για να προκαλέσει κοινωνική αναταραχή, πράγμα που γνωρίζει πολύ καλά να κάνει.
Υπάρχει και μία τρίτη εκδοχή: η πολιτεία του κ. Τσίπρα, να βασίζεται όχι σε κάποιες, έστω θολές και συγκεχυμένες αρχές, αλλά στην απόλυτη κυριαρχία του αμοραλισμού, εγγενούς χαρακτηριστικού για όλους εκείνους που ασπάζονται την φράση που αποδίδεται στον πατέρα του ρωσικού κομμουνισμού: θα συμμαχήσω και με το διάβολο, αρκεί να πάρω την εξουσία. Το έκανε ο κ. Τσίπρας μία φορά, συμμαχώντας με τον κ. Καμένο σε εκείνες τις παρά φύση - για την αριστερά - κυβερνήσεις του 2015 - 2019.
Η περίπτωση με τους πλειστηριασμούς της πρώτης κατοικίας (αν και δεν αφορά μόνο αυτές, αλλά εν γένει τους κακοπληρωτές των «κόκκινων δανείων»), αναδεικνύει για άλλη μία φορά την αμοραλιστική πολιτική του ηγέτη της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ως άλλος Πρωτέας, μπορεί να μεταμορφώνεται και να μετασχηματίζεται σε κάτι και στο αντίθετό του ταυτόχρονα, ανάλογα με το χώρο, το χρόνο και τη συγκυρία. Θαυμαστή ικανότητα, δε συμφωνείτε;
Μπορεί τη μία στιγμή να νομοθετεί την κατάργηση της προστασίας και να τρελαίνει στις μηνύσεις τον πρώην σύντροφο του Παναγιώτη Λαφαζάνη που ανεβασμένος σε σκάλες προσπαθούσε να αποτρέψει τους πλειστηριασμούς, οι οποίοι ξεκίνησαν με νομοθετική πρωτοβουλία του κ. Τσίπρα και, την άλλη στιγμή, να βγαίνει στο βήμα και να δηλώνει υπέρμαχος της προστασίας και επικεφαλής μίας ακόμη σταυροφορίας για την προστασία της.
Η πρωτεϊκή αυτή ιδιότητα του κ. Τσίπρα, δεν είναι απλά ένα προσωπικό του χαρακτηριστικό. Είναι αποτέλεσμα της κομματικής παιδείας που έλαβε από τα χρόνια της νιότης του, όταν με την κατάρρευση του Τείχους του Βερολίνου και του κομμουνιστικού καθεστώτος, εκείνος επέλεγε να ενταχθεί στις γραμμές της φυλλορροούσης τότε ΚΝΕ.
Την ίδια ιδιότητα, φαίνεται πως διαθέτουν πολλοί στον ΣΥΡΙΖΑ σήμερα, αφού δεν βρέθηκε ούτε ένας να ψελλίσει δύο λόγια αυτοκριτικής για τα πεπραγμένα τους από το 2008 έως το 2019. Είτε προτιμούν να σιωπούν είτε επιλέγουν να εξιδανικεύουν στο γνωστό επικο-λυρικό μοτίβο καταστάσεις απαράδεκτες και μαύρες σελίδες της νεότερης ιστορίας, όπως η αρμονική συνύπαρξη τους στις «πλατείες της αγανάκτησης» με τα μέλη και τους οπαδούς μιας εγκληματικής συμμορίας, βάλλοντας κατά του κοινοβουλευτισμού.
Στο δρόμο προς τις κάλπες, θα δούμε κι άλλες τέτοιες επιστροφές στο παρελθόν. Θα βρεθούμε αντιμέτωποι με τις αντιφάσεις, την επιλεκτική μνήμη του ΣΥΡΙΖΑ, τη στρεψοδικία και την παραπλάνηση.
Η μόνη διαφορά είναι πως σήμερα το ημερολόγιο δείχνει 2023 και οι πολίτες έχουν ακόμη νωπές τις μνήμες από τις παλινωδίες, τα ψεύδη και τις εξαπατήσεις της περιόδου 2015 - 2019.
Ίσως μέχρι τότε, ο κ. Τσίπρας, προλάβει να γνωρίσει άλλη μια διάσημη φράση του ιδεολογικού μέντορα Λένιν: Η εντιμότητα στην πολιτική, είναι αποτέλεσμα της δύναμης, η υποκρισία είναι αποτέλεσμα της αδυναμίας.
